آیا ژنها در ناباروری غیرقابل توضیح زنان نقش دارند؟

به گزارش ایسنا و به نقل از اسکای، ناباروری از هر هفت زوج در بریتانیا یک نفر را تحت تأثیر قرار می دهد و در حدود 30 درصد موارد، علت آن غیرقابل توضیح است. نتایج یک مطالعه جدید ارتباط بین ناباروری و انواع ژنی که می‌تواند باعث ایجاد بیماری قلبی، سرطان و پارکینسون شود را روشن کرده است.

این مطالعه می‌کند که ناباروری ۱۰ تا ۱۵ درصد از افراد در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در انگلستان تخمین زده می‌شود که ۱۵ درصد از زوج‌های دگرجنسگرا را تحت تأثیر ناباروری قرار می‌دهند. در حدود ۳۰ درصد موارد، علت ناباروری غیر قابل توضیح است.

درصد دیگری از زنان ناباروری که مورد مطالعه قرار گرفتند، دارای گونه‌های ژنی بودند که باعث بیماری‌هایی مانند پارکینسون می‌شدند که نمی‌توان برای ۱۰ نفر از آن اقدام کرد.

یافته‌های این مطالعه جدید نشان می‌دهد که حدود 17 درصد از زنان به ناباروری غیرقابل توضیح می‌دهند، دارای ژن‌هایی هستند که باعث بیماری‌هایی از جمله سرطان می‌شوند.

پزشک کالج پزشکی جورجیا در ایالات متحده آمریکا دریافت کرد که 6.6 درصد از زنان مورد مطالعه دارای 59 ژن هستند که «پزشکی قابل اقدام یا از نظر پزشکی اقدام» نامیده می‌شوند.

این معنی است که آن‌ها احتمالاً باعث ایجاد بیماری‌هایی مانند سرطان یا بیماری‌های قلبی می‌شوند، که در آن شیوه زندگی یا درمان‌های پزشکی وجود دارد که ممکن است به آنها کاهش یابد.

پزشکان ژنهای ۱۹۷ زن ۱۸ تا ۴۰ساله به ناباروری غیرقابل مبتلا به ناباروری غیرقابل توضیح می‌دهند تا به دنبال انواع ژن‌هایی باشند که شناخته شده یا مشکوک به ایجاد بیماری هستند.

دو نوع ژنی که در این مطالعه بیشتر یافت شد، آن‌هایی بودند که باعث بیماری سرطان و سرطان می‌شدند. محققان در این مرحله آزمایش ژنتیکی را برای زنان مبتلا به ناباروری غیرقابل توصیه توصیه نمی‌کنند، اما اگر تحقیقات بیشتری انجام شود، ممکن است در آینده مورد بررسی قرار گیرد.

ارتباط بین ناباروری و برخی بیماری‌ها قبلاً ثابت شده بود. هم مردان و هم زنان مبتلا به ناباروری در معرض خطر ابتلا به بیماری بیماری و سرطان هستند. آنچه قبلاً ثابت نشده بود این بود که آیا بیماران مبتلا به بیماری ژنتیکی مستعدباروری هستند یا خیر.«بیماری پزشکی آینده» در این مورد به بیماری‌هایی اطلاق می‌شود که در نتیجه انواع ژن‌ها به وجود می‌آیند.

در مقایسه، بین دو تا 2.5 درصد از جمعیت عمومی دارای انواع این ژن‌ها هستند.