محققان پیشنهاد کرده‌اند که از ربات‌های خودران موسوم به اسمورف‌ها (SMuRFs به معنای ناوگان چند رباتی همزیست) برای کمک به کارکردن نیروگاه‌های هسته‌ای در آینده استفاده می‌شوند.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، سیستم اسمورف (SMuRF) توسط مهندسان دانشگاه گلاسکو، دانشگاه منچستر، آزمایشگاه رباتیک بریستول و دانشگاه هریوت‌وات توسعه یافته‌ها.
انقلابی در نظارت بر تاسیسات هسته‌ای
دانیل میچل (دانیل میچل)، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: ربات‌هایی که ما در این نمونه اسمورف اولیه برنامه‌ریزی و طراحی کرده‌ایم، هر کدام از آن‌ها و مفاهیم خاص به فرد و همچنین سیستم‌عامل‌های خاص خود را دارند.
اینها انواع ربات‌هایی هستند که در اطراف پرواز می‌کنند، دوند یا یورتمه می‌روند. این یک همکاری بین ربات‌های چرخدار، چهار پا و هوابرد است.
این ربات‌ها می‌توانند برای انجام کارهایی که ممکن است برای انسان‌ها چالش‌برانگیز یا خطرناک باشد، با هم کار کنند.
ربات‌ها در حضور ناظر انسانی که از راه دور بر روی آن‌ها نظارت می‌کنند، حسگرهای خود را به اشتراک می‌گذارند و می‌کنند خود را برای دستیابی به نتایج یک دستگاه واحد با هم ادغام می‌کنند.
اسمورف‌ها روش ایمان‌تر و سریع‌تر را برای مقامات، تنظیم‌کننده‌ها و ارائه صنایع می‌دهند. محققان در یک نمایش عملی نشان دادند که چگونه این ربات‌ها با موفقیت یک ماموریت بازرسی را در یک تاسیسات شبیه‌سازی ذخیره‌سازی رادیواکتیو به انجام رساندند.
گروهی از ربات های مستقل
سیستم‌های مشترک این ربات‌ها از یک سیستم سایبری-فیزیکی پیچیده (CPS) که توسط پژوهشگران کشف شده است، نشان می‌دهد که قادر به برقراری ارتباط در لحظه با ۱۶۰۰ حسگر و ربات است.
ربات‌ها با همکاری نقشه‌های سه بعدی از این منطقه تهیه می‌کنند. از حسگرهای ویژه خود برای ایجاد یک رونوشت دیجیتالی سه بعدی از فضا استفاده کردند.
یک پهپاد هوایی که توسط یک انسان کنترل می‌شود نیز به نقشه‌برداری کمک می‌کند. ربات اسپات شرکت بوستون داینامیکس از بازوی پذیری خود برای استفاده از ابزارهایی برای نگاه دقیق‌تر استفاده کرد.
سایر ربات‌های چرخدار به نام‌های اسکوت (Scout) و کارما (CARMA) سطح تشعشعات را در منطقه اندازه‌گیری کردند. کارما، به طور خاص، نشت مایع رادیواکتیو را در زیر یک بشکه پیدا کرد که برای اطمینان از بررسی صحیح آن در یک موقعیت مهم است. این نشتی در این آزمایش غیرواقعی بود.
این فناوری نه تنها برای کار انداختن تأسیسات هسته‌ای، بلکه برای تعمیر و نگهداری از محیط‌های چالش‌برانگیز مانند پلت‌فرم‌های نیروی بادی فراسای نیز نویدبخش است.
پروفسور دیوید فلین (David Flynn)، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: این نوع از ناوگان رباتیک خودران پتانسیل بسیاری برای انجام کارهای خطرناک، کثیف، کسل کننده، دور و هزینه‌بر را دارند. در حال حاضر، این وظایف پرهزینه هستند، زیرا برخی از افراد به افرادی نیاز دارند که با بالگرد به مناطق فراساحلی اعزام شوند، می‌توانند با آب و هوای بد مختل شوند.
این مطالعه در مجله IET Cyber-Systems and Robotics منتشر شده است.
انتهای پیام