هر زمان این دستگاه، آنهایی را حس میکرد که میل به غذا را پیشبینی میکرد، آن ناحیه از مغز را حرکت میکرد و سیگنالها را مختل میکرد.
در طول شش ماه پیگیر این درمان، هر دو آزمایش می شود موارد پرخوری بسیار کمتر و کاهش وزن خود را گزارش کردند. آنها همچنین غذای متفاوت میخورند.
برای هر یک از این دو زن یک ضیافت 5000 غذای مورد علاقه در زمانی که گره نبود، ارائه می شود. این دو زن که محرکهای عاطفی خاص خود را که میتوان باعث پرخوری آنها شد، برای گروه پژوهشی توصیف کرده بودند، به آنها اجازه میدادند تا آنها را ترغیب کنند تا با این محرکها، آنها را در جهت هدف مطالعه حرکت کنند.
آنها میگویند، این دو زن که دستگاههایشان یک سال پیش کاشته میشد، این امکان را داشت که بعد از ۱۲ ماه، آنها را از خود خارج کنند، اما هر دو نفر میخواستند آنها را نگه دارند، زیرا دیگر هوس خوردن سیری ناپذیر و پرخوری است. نداشتند. بنابراین وضعیت آنها به مدت سه سال پیگیری خواهد شد.
پژوهشگران قبلاً از حرکت مغز برای آرام کردن نورونها هسته اکومبنس در موشها استفاده میکردند و میشدند از پرخوری این حیوانات جلوگیری کنند، اما میخواستند بدانند آیا این در انسانها نیز کار میکند؟
انتهای پیام
منبع
وقتی این دو زن غذا میخوردند، پژوهشگران تکانههای الکتریکی را در هسته اکومبنس آنها ثبت کردند. بر این اساس، هر زمانی که دستگاههای اطلاعاتی هستند، اکومبنس هستند که در مطالعات قبلی برای یافتن غذای میشد، حس میکرد، آن ناحیه مغز را حرکت میکرد و سیگنالهای مرتبط با غذا را مختل میکرد.
آنها تاکید دارند که قبل از تایید این درمان توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) باید این روش را بر روی بیش از 100 نفر در مرکز آزمایش پزشکی انجام دهند.
دستگاهی که برای ضبط و محرک مغز در موشها استفاده میشود، به صورت تجاری در دسترس است و برای درمان صرع مقاوم به دارو قابل بررسی است. این دستگاه با جراحی در زیر پوست سر کاشته میشود و سیمهایی از میان جمجمه به هسته اکومبنس در هر نیمکره مغز متصل میشود.
پژوهشگران هماکنون شروع به ثبت نام بیماران جدید برای یک مطالعه بزرگتر کردهاند. آنها میکنند که این درمان را میتوان برای سایر اختلالات مرتبط با کنترل میزان مصرف غذا از جمله پرخوری عصبی کرد.
اکنون پرخوری آنها چیزی نیست که معمولاً به عنوان پرخوری در نظر گرفته میشود. گزارشها میگویند وضعیت این بیماران شامل چند بار در هفته است و به دنبال آن احساس میکنم از دست دادن کنترل و احساس انزجار بوده است.
آزمایش شوندگان گزارش دادند که هر زمانی که دستگاهها فعال میشوند، دیگر میشوند به پرخوری یا ولع و میل غیرقابل کنترل به غذا خوردن ندارند.
دکتر کیسی هالپرن، جراح مغز و اعصاب در دانشگاه پنسیلوانیا میگوید که او و همکارانش تصمیم گرفتند تا حرکت مغز را روی بیمارانی که این عارضه شایع اما کمتر گزارش شده است، امتحان کنند.
پژوهشگران میگویند، همین درمان را میتوان برای سایر اختلالات مربوط به خوردن نیز اعمال کرد.
مواردی که در مقالاتی در مجله Nature Medicine منتشر شده، توضیح داده شده است، این کارآزمایی، دو بیمار به نام رابین بالدوین 58 ساله و لنا تولی 48 ساله را به مدت شش ماه دنبال کرد که در این مدت ماشین کاشته شده در مغز آنها فعالیت می کند. در ناحیهای از مغز به نام هسته اکومبنس (nucleus accumbens) را که در آسیب دخیل است، تحت نظر داشته باشید.
به گزارش ایسنا و به نقل از آیای، به نظر میرسد القای شوک الکتریکی به مغز، دو زن را از پرخوری باز کرده است.
دانش میگویند پرخوری دو زن پس از حرکت مغزشان با برق میشود.
این دستگاه ناحیه مغز را حرکت میکرد و سیگنالهای مربوط به ولع و پرخوری را مختل میکرد.
هالپرن، نویسنده ارشد این مطالعه میگوید: این یک مطالعه امکانسنجی بود که آن را در درجه اول ارزیابی میکردم، اما مطمئناً بالینی قوی است که این افراد به ما گزارش میدهند واقعاً چشمگیر و هیجان انگیز است.