در پژوهش‌های پایه و بالینی، تلاش‌های درمانی پس از آسیب نخاعی، نوعی از خوددرمانی را با استفاده از عوامل خارجی شیمیایی یا بیولوژیکی به کار می‌برند. درمان با سلولهای بنیادی که سلولهای بنیادی عصبی را برای تحریک فعالیت می‌کند، در گذشته بسیاری را به خود جلب کرده‌اند، اما بهتر است در عمل دیده شود.
سلولهای پیوندی بنیادی عصبی یک مدعی قوی برای درمان آسیب نخاعی است، اما می‌تواند با مشکلات همراه باشد. سلولهای بنیادی عصبی برای کمک به ترمیم نخاعی باید رشد کنند و به سلولهای عصبی کاملاً توسعه‌یافته تبدیل شوند، اما این سلول‌ها در پیوندی ایجاد می‌شوند، برای بقا و تبدیل به سایر سلولهای عصبی که برای بازسازی آسیب‌دیده‌شده نیاز دارند، مشکل دارند. دارند.
سانگ، هائو و همکارانشان برای حل این مشکل، نوع رشد سلولی را طراحی و ابداع کردند. آنها از یک ماده معدنی کلسیم فسفات موسوم به «هیدروکسی‌آپات» (Hydroxyapatite) استفاده می‌کنند که معمولاً در استخوان یافت می‌شود و به صورت تجاری برای ترمیم آن به کار می‌رود. این گروه پژوهشی، هیدروکسی‌آپاتیت را برای ساختن نانوساختارهای نی‌مانند به کار بردند که به دلیل شباهت به تسمه، نانوتسمه نامیده می‌شوند.
انتقال مواد مغذی با کمک نانوتسمه‌ها
به گفته هائو، این کُره‌های سلولی را می‌توان در ترمیم استخوان‌ها و همچنین در سایر سلول‌ها به کار برد.
«یوآنهوا سانگ» (Yuanhua Sang)، پژوهشگر «دانشگاه شاندونگ» (دانشگاه شاندونگ) چین، گفت: چالش‌های زیادی در درمان آسیب‌های ناشی از بیماری وجود دارد. از جمله موارد دستیابی به بررسی عصب، نحوه دستیابی به درمان ویژه و این که آیا پیوند سلول‌ها یا مواد، هزینه‌ها را به همراه خواهد داشت یا خیر.
پژوهشگران چینی با کار گرفتن کُره‌های سلولی سهبعدی و چندمنظوره آسیب دیده را در موشها درمان می‌کنند.
پژوهشگران از طریق یک مجموعه آزمایش‌های برونتنی و درون‌تنی دریافتند که از نظر ساختاری سالم، زیست‌سازگار و پایدار هستند. به گفته هائو، این نانوساختارها نقش کمربند حمل‌ونقل مواد مغذی را بر روی آن دارند.
سلولهای بنیادی عصبی موش که به شکل کوره‌های سلولی سهبعدی پیوند زده می‌شوند، پس از آسیب‌دیدگی، ترمیم را تقویت می‌کنند. محققان معتقدند که این سلولهای سهبعدی اصلاح‌شده می‌توانند یک روش درمانی را برای آسیب‌های نخاعی ناشی از رانندگی ارائه‌دهنده انجام دهند.
انتهای پیام
وی افزود: راهبرد کُره‌های هیبریدی چندمنظوره سهبعدی، چشم‌انداز بالا را برای درمان از ترمیم آسیب نخاعی به ارمغان می‌آورد. این روش درمانی، سلولهای بنیادی را تنها در آسیب نخاعی، بلکه در سایر بیماری‌ها نیز می‌کند.
نانوتسمه با حمل مواد مغذی، اطلاعات و سایر مولکول‌های محلول، از سلولهای سلولی رایج در مدل‌های پیشین جلوگیری کرد. به موازات آن، عملکرد بیولوژیکی نانوتسمه به سلولهای عصبی پیوندی کمک کرد تا زنده بمانند، رشد کنند و به سرعت گسترش پیدا کنند.
هائو گفت: نانوتسمه‌های دو عملکردی هیدروکسی‌آپاتیت، سلولی را تبدیل می‌کند که در کُره‌های سلولی سهبعدی می‌گیرد، تقویت می‌کند.
یکی از روش‌های سلولهای پیوندی بنیادی عصبی که برای درمان آسیب نخاعی در حال بررسی است، از کوره‌های سلولی می‌کند. این کُره‌ها، مجموعه‌های سهبعدی از سلول‌ها هستند که معمولاً با نوعی نانومواد برای حمایت و حفاظت از ساختاری همراه می‌شوند.
به گزارش ایسنا و به نقل از ادونسد سایت نیوز، یک نانوساختار که سلولهای بنیادی عصبی در آن تعبیه شده‌اند، با داشتن مزیت ساختاری و بیولوژیکی نسبت به مدل‌های پیشین، آسیب آسیب دیده را در موشها ترمیم کرد.
سانگ گفت: تنظیم چندعملکردی کُره سلولی از جمله ریزمحیط عصبی آن پس از پیوند به بدن، چیزی است که ما باید ببخشیم و مکانیسم درون‌تنی را بیشتر مورد بررسی قرار دهیم. ما در حال حاضر با پژوهشگران حوزه‌های پزشکی و زیست‌شناسی برای بهبود آن کار می‌کنیم.
این پژوهش در مجله «Advanced Functional Materials» به چاپ رسید.
پژوهشگران این نانوتسمه‌ها را با «پلی‌دوپامین» (Polydopamine) پوشاندند. پلی‌دوپامین، یک پوشش پلیمری چسبناک شبیه به مواد صدف‌ها و اکسید آهن سوپرپارامغناطیس را تشکیل داد. آهن‌های سوپرپارامغناطیس، نانوذراتی هستند که وقتی در معرض مغناطیسی بیرونی قرار می‌گیرند، مغناطیسی می‌شوند. نانوتسمه‌های هیدروکسی‌آپاتیت با سلولهای بنیادی عصبی موش ترکیب شدند. در حالی که پلی‌دوپامین به سلول‌ها کمک می‌کند تا بهتر به نانوساختار بچسبند، پروتئین در طول پیوند، کُره‌ها را به صورت مغناطیسی در مناطقی که هدفشان می‌دهد.
«مین هائو» (Min Hao)، پژوهشگر دانشگاه شاندونگ گفت: در روش متداول تبدیل سلولهای بنیادی به یک کُره سهبعدی نمی‌توانم مصرف کنم، مواد مغذی و سایر عناصر را با موفقیت به هسته منتقل کردند. زمانی که سلولهای کشت‌شده نمی‌توانند به مواد مغذی دسترسی پیدا کنند، سلولهای مرگی که می‌دهند و هر گونه تلاش برای ترمیم غیرممکن می‌شود.
جلوگیری از مرگ سلول