به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، دانشمندان دانشگاه “نفورد” دریافتند که بزرگترین حیوانات زنده زمین، بیش از کوچکترین ذرات پلاستیک را میبلعند.
جرمی گلدبوگن (Goldbogen)، از نویسندگان این مطالعه میگوید: نهنگهای بیدندان برای برداشتن بسیاری از آبهای اقیانوسها، یافتهاند، بنابراین تغییرات محیطی از جملههایی مانند میکروپلاستیکها هستند.
نویسندگان این مقاله دریافت میکنند که تقریباً تمام میکروپلاستیکهایی است که نهنگها مصرف میکنند از طعمهایشان به بدن آنها میشود و نه از حجم عظیمی از آب که این نهنگها برای دستههای شکار از کریل و ماهیهای کوچک میبلعند.
کاهان راپورت میگوید: ممکن است میکروپلاستیکها دیوارههای معده آنها را خراش دهد. میتواند جریان بدن را وارد کند، یا از حیوان خارج شود. ما هنوز نمیدانیم. از صفحات الک مانند درون درون نهنگها برای توسعه سیستمهای بهتر برای فیلتر کردن قطعات پلاستیکی و سایر مواد ناخواسته در محیطهای صنعتی، مانند تصفیه خانههای الهام گرفته میشود.
چند بعدی به بررسی این موضوع خواهند پرداخت که چه بر سر میکروپلاستیکهای بلع شده توسط نهنگها میآید.
نگهبانان تغییرات محیطی
انتهای پیام
او افزود: ما به تحقیقات بیشتری نیاز داریم تا بفهمیم آیا کریلهایی که میکروپلاستیک مصرف میکنند روغن کمتری دارند یا خیر و آیا ممکن است گوشتها گوشتها و کمتری داشته باشند و همه آنها با خوردن میکروپلاستیکهایی که سیر شدهاند. اگر این فرضیه درست باشد، معناست که هر بار تغذیه انرژیبر نهنگ ممکن است کمتری برای ارائه کند. هزینههای یک جانور به اندازه یک تریلر ۱۸چرخ که نمیتواند از آن بر بیاید استفاده کند.
گلدبوگن گفت: این نتایج جدید گام مهمی به این نتیجه رسید که بالقوه شیمیایی و فیزیکی میکروپلاستیکها بر نهنگها و سایر حیوانات بزرگی هستند که دارای این صفحات الک مانند هستند.
كاهانه راپورت كه در اين زمينه فعاليت ميكنند، ميگويد: اگر طعمها با مواد مغذي همراه نباشند، وقتي آنها را تلف ميكنند، زيرا آنها را ميسازند كه اساساً چيزي هستند.
این مطالعه که در مجله “Nature Communications” منتشر شده است، بر روی نهنگهای باله آبی و گوژپشت منتشر شده است و مصرف مواد پلاستیکی که از چند دانه کوچکتر هستند و معمولاً میکروپلاستیک نامیده میشوند را در آنها مورد بررسی قرار میدهند.
این مقالههای مربوط به میکروپلاستیک در سطح و اعماق آبهای سواحل کالیفرنیا را با آمار دقیقی از جایی که صدها نهنگ حامل دستگاههای ردیاب برای جستجوی غذا در سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ در آن شنا میکردند، ترکیب کردند.
این تحقیقات بر روی بیش از یک دهه جمع آوری و تجزیه و تحلیل و تجزیه و تحلیل داده شده است که از طریق آن به سوالات به ظاهر ساده اما اساسی پاسخ داده می شود، اما نهنگ ها چقدر می توانند غذا بخورند، چگونه تغذیه می کنند، چرا تا یک غذای بزرگ می شود و قلب می شود. آنها تا چه حد آرام میتپد.
آنها به طور گسترده ای از فناوری ها، از جمله پهپادها و دستگاه های مملو از حسگر معروف به برچسب های بیولوژیکی استفاده می کنند و آن ها را برای جمع آوری اطلاعات حرکتی و فیزیولوژیکی به نهنگ ها مرتبط می کند. آنها از قایقهای تحقیقاتی کوچک نیز استفاده میکنند و پژواکهایی ایجاد میکنند که با استفاده از آن صدا برای ترسیم عمق و تراکم ماهیها و کریلهای نزدیک به تغذیه نهنگها استفاده میشود.
نهنگها در مصرف پلاستیک تنها یک ماده. این جلسه برای اولین بار ۵۰ سال پیش در شبکههای غذایی دریایی گزارش شد و اکنون در دستکم ۱۰۰۰ گونه یافت شده است.
شیرل کاهانه راپورت (Shirel Kahane-Rapport)، سرپرست تیم تحقیقاتی که به عنوان دانشجوی دکترا بر روی این تحقیق انجام داده است، میگوید: این یک کشف نگران کننده است زیرا نشان می دهد که نهنگ ها ممکن است مواد غذایی مورد نیاز را برای رشد خود دریافت کنند. نکنند.
آنها به طور عمده ۵۰ تا ۲۵۰ متر زیر سطح آب تغذیه میکنند، عمقی که بالاترین سطح میکروپلاستیک در آبهای آزاد را دارد. نهنگ آبی که بزرگترین جانور این سیاره است، بیشتر مواد مصرفی میکند. این پستاندار تقریباً ۱۰ میلیون قطعه پلاستیکی میکند در حالی که غذای آن از حیواناتی مانند میگو است.
نهنگههای گوژپشتی که از ماهیهایی مانند شاه ماهی و آنچوی تغذیه میکنند، حدود ۲۰۰ هزار قطعه میکروپلاستیک در روز مصرف میکنند، در حالی که آن دسته از نهنگهایی که سختپوستانی موسوم به کریل تغذیه میکنند، یک میلیون قطعه در روز میبلعند. نهنگهای بالهآبی که هم از کریل و هم از تغذیه تغذیه میشوند، روزانه سه تا ۱۰ میلیون قطعه میکروپلاستیک میخورند. ساووکا میگوید که میزان مصرف میکروپلاستیک در نهنگهایی که در مناطقی که در مناطقی مانند دریایهایی مانند مدیترانه شنا میکنند، میتوانند از این بالاتر باشند.
ساووکا میگوید: به این دلیل است که این میزان مصرف بیش از حد باعث افزایش مصرف این مواد میشود.