آبود مادرید باوران کرد که در این راستا، آب به هدف اصلی در هر جایی که می‌خواهیم برویم تبدیل شده است. وی افزود: اطلاعات فضایی به حدی رسیده است که ده‌ها شرکت نوپا حتی شرکت‌های بزرگ‌تر، به جنبه‌هایی از آنچه «زنجره ارزش منابع فضایی» می‌نامند، بپردازند.
سرسل می‌داند که نوری باعث می‌شود که دیدگاه‌های ترنسآسترا در برداشت هزاران تن آب و سایر موارد مورد نیاز برای سوختن موشک در فضای قابل‌پذیرش باشد. این کار می
صنعت صنعتی
سیستم اسکن آسمان ترنسآسترا با استفاده از تلسکوپی‌های تجاری ارزان‌قیمت در آریزونا و کالیفرنیا، به نرم‌افزار پیشرفته پیشرفته ارائه می‌شود. سرسل گفت: این سیستم در حال حاضر مشغول کار است و با دقت تنظیم می شود. دستور کار ترنسآسترا این است که سیارک‌هایی را که به راحتی در قرار گرفتن و کوچک‌تر بودن، بررسی می‌کنند. ما یک نقشه از مأموریت‌ها داریم که می‌توانیم ما را به نقاطی برسانیم که بتوانیم سالانه صدها را بیشتر از بررسی سیارکی‌ها کشف کنیم.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، طرح‌های امیدوارکننده از سیارک‌ها ادعا می‌کنند که می‌توانند مواد معدنی را در اعماق فضا در حال ظهور کنند که می‌توان آنها را جمع‌آوری کرد.
در هر حال، ابتدا باید منابع موجود شناسایی شوند. سپس، این پرسش پیش می‌آید که مشتری کیست. آبود مادرید گفت: این موضوع مانند موضوع مرغ و تخم‌مرغ است که به صورت دایره‌ای حرکت می‌کند.
بسیاری از شرکت‌ها و استارت‌آپ‌های حوزه هوافضا، طرح‌هایی را برای تولید مواد معدنی از سیارک‌ها و ماه در نظر دارند و معتقدند که آینده‌ای بر بار در انتظار این است.
سرسل و گروهش تحت ساختار «سیستم پرواز آپ»(Apis flight system) ترنسآسترا، در حال پیشبرد یک سیستم از سیارک در صنعت صنعتی هستند که موشک حرارتی خورشیدی «اومنیوور»(Omnivore) را در بر دارد. همچنین این گروه، روش کاوش نوری را آزمایش کرده است که با استفاده از نور خورشید برای حفاری و برداشت از سیارک‌ها، قمرها و سطوح گریزگر سیاره می‌شود.
گروه معدن‌کاری فضایی که مشتاق حفاری در سیارک‌ها بوده است، آمده و رفته است. دوره این گروه‌ها گذشته اما یک مقدمه به شماره می‌رود. این بار، راهبردها گام به گام در حال ارائه هستند.
«جوئل سرسل» (Joel Sercel)، موس و شرکت «ترنسآسترا» (TransAstra) که یک شرکت مستقر در کالیفرنیا با هدف تامین منابع ماه و سیارک‌ها است، در مصاحبه با اسپیس گفت: برای فعال کردن برنامه توسعه از سیارک باید انجام شود. پیشرفت از نظر فنی صورت گرفتن. ما می‌کنیم که همه مشکلات را درگیر می‌کنند. ترنسآسترا، برنامه حمل و نقل و ارائه تجهیزات مورد نیاز برای انجام کار را طراحی کرده است تا سیارک را به روشی معنادار کند.
این دیدگاه قانونی به منابع سیارکی، مسائل مربوط به مالکیت و ادعا را شامل می‌شود. آبود مادرید اضافه کرد: شما توافقی را می‌بینید که در آن، «پیمان ماورای جو»(Outer Space Treaty) لزوما مانع از منابع منابع نمی‌شود. این پیمان به شما اجازه نمی‌دهد که سیاره‌ها را در اختیار داشته باشید، اما باید از نظر قانونی، چگونه می‌توان این کار را به صورت طرح‌ریزی، کارآمد و پایدار انجام داد. این به دیپلماسی نیاز دارد.
آبود مادرید گفت: همه این مأموریت‌ها باید به جمع آوری دانش درباره سیارک‌ها کمک کنند. موضوع بررسی مواد از سیارک ها، چالش بعدی خواهد بود. درک سیارک‌ها یک نکته کلیدی است که ما در مرحله آشنایی با آنها هستیم.
مجموعه تصاویر گرفته شده توسط فضاپیمای دارت هنگام برخورد با سیارک «دیمورفوس» در ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲
«آنجل آبود مادرید» (Angel Abbud-Madrid)، مدیر مرکز منابع فضایی «مدرسه معادن کلرادو» (Colorado School of Mines) گفت: یک دهه پیش، مردم هیجان‌زده شدند اما موفقیتی به دست نیاوردند و برنامه‌های آنها که بسیار بلندپروازانه و دور از بودند. ذهن بود، نیافت. تعداد زیادی از افراد باید از فضای روی آوردند اما همه آنها به یک واقعیت حیاتی توجه کردند. معلوم این بود که منابع، عاملی برای اکتشافات فضایی هستند.
آشنایی با سیارک ها
رابطه اقتصادی
سرسل گفت که بخشی از این طرح، استفاده از تلسکوپ‌های «ساتر میل» (Sutter Mill) است. اکتشاف ساتر میل در سال ۱۸۴۸ بود که تب طلا را در کالیفرنیا برانگیخت. سرسل ادامه داد: این یک راه کاملا جدید برای فکر کردن در مورد بررسی سیارک‌ها است. ما هزینه هر کشف را بیشتر می‌دهیم.
سرسلان گفت که کار ترنسآسترا در این زمینه، توسط «برنامه مفاهیم پیشرفته نوآورانه ناسا»(NIAC) پشتیبانی می‌شود.
سیستم تلسکوپ ساتر شرکت ترنسآسترا برای یافتن سیارکهای جدید در لحظه
سیستم اسکن آسمان
منابع فعال کننده اکتشاف در فضا
سپس، «آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک» یا «دارت»(DART) مطرح می‌شود که اولین نمایش فناوری دفاعی در جهان به واسطه ضربه زدن و حرکت دادن یک سنگ فضایی است.
آشنایی با سیارک‌ها از نزدیک، در چند سال گذشته شتاب یافته‌شده است. به عنوان مثال، اولین کار ناسا برای ملاقات با یک سیارک نزدیک زمین، پرتاب کاوشگر فضایی «نییر شومیکر»(NEAR Shoemaker) بود که در سال ۲۰۰۱ روی سیارک «اروس»(Eros) سقوط کرد. ژاپن با مأموریت خود موسوم به «هایابوسا» (Hayabusa)، نمونه‌هایی از سنگ‌های فضایی را به دست آورده است. فضاپیمای «اُسیریس-رِکس»(OSIRIS-REx) ناسا در حال حاضر پس از ماموریت جمع آوری نمونه، لمس و حرکت در سیارک «بنو»(Bennu) در مسیر بازگشت به زمین است. در همین حال، کاوشگر «لوسی»(Lucy) این آژانس فضایی باید چندین سیارک «تروجان» (Trojan) را شناسایی کند. ماموریت فضایپیمای «سایکی»(روان) ناسا به یک سیارک فلزی منحصربه‌فرد هنوز قابل ارتقا است.
آبودید گفت: در حال حاضر، در حال حاضر، محدودیت های اقتصادی وجود دارد و به همین دلیل است که سیارک ها رها شده اند، اما طرح ها در حال حاضر هستند. با وجود این، باید محتاط باشد زیرا برخی از شرکت‌ها شکست می‌خورند، اما از پرونده‌های تجاری بسته می‌شوند و به سطح معقول‌تری می‌رسند.
در هر حال، پرسش‌هایی نیز در این زمینه مطرح می‌شوند. چه کسی قرار است داده های مورد نیاز برای یافتن منابع ارزشمند در فضا را به دست آورد؟ چه کسی مواد را شناسایی، حفاری، استخراج و خالص سازی می‌کند؟ چه کسی قرار است حمل و نقل، برق و ارتباطات را تامین کند؟ چه کسی قرار است نه تنها به معدن بپردازد، بلکه از منابعی برای ساختن سازه‌هایی برای اکتشاف فضایی استفاده کند؟
سرسل در پایان گفت: ما به فضا می‌رویم تا مشکلات روی زمین را حل کنیم. هیچکس نمی‌خواهد به آینده‌ای فکر کند که در آن انسان‌ها شکوفا نمی‌شوند. بنابراین، زمان آن فرا رسیده است که به فضا برویم.
