به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، یکی از ویژگی‌های جذب نور توسط هیدروژن اطراف کهکشان‌های اولیه می‌توانند به عنوان یک کاوشگر جدید برای کشف اسرار ماده تاریک و چگونگی تأثیر آن بر جهان در دوران تاریکی کیهان استفاده شود.
یکی از راه‌های ممکن برای بررسی ذراتی که ماده تاریک را تشکیل می‌دهند، بررسی ساختارهای بررسی در کوچکی جهان بوده است. مشکلی پیش می‌آید که تلاش برای انجام این کار باید در دوره‌های به نام «سپیده‌دم کیهانی» صورت گیرد که حدود ۳۸۰ میلیون سال از انفجار بزرگ و زمانی که اولین ستاره‌ها تازه متولد شده بودند، ساخته شد. بنابراین، منابع نوری کمی برای پی بردن به این دوران باستانی توسط ستاره‌شناسان وجود داشت.
این گروه پژوهشی معتقدند که بررسی نحوه استفاده از انرژی یا کندم قدرت جنگل ۲۱ سانتی متری، آن را به یک کاوشگر قابل قبول برای درک هم‌زمان مواد تاریک و تاریخچه حرارتی جهان می‌پذیرد.
پژوهش‌هاست این نظریه را مطرح می‌کند که ماده تاریک، نقش بزرگی در شکل‌گیری کهکشان‌های اولیه است اما از آنجایی که ماده تاریک با نور ندارد، ماهیت آن ناشناخته باقی مانده است. این معناست که نقش دقیق ماده تاریک در آغاز شکل‌گیری کهکشان‌ها، مانند یک معما در مدل‌های کیهانی باقی می‌ماند.
در آن دوران، اتم‌هایی وجود داشتند که به شکل گازی متشکل از سبک‌ترین عنصر شیمیایی یعنی هیدروژن بودند. هیدروژن مانند همه عناصر، نور را در طول موج‌های خاص جذب می‌کند و ردپای خود را روی نور عبور کرده از آن به جا می‌گذارد.
هر چه منبع نور دورتر باشد، روند «انتقال به سرخ» شدیدتر است. در غیاب نور ستارگان، استفاده از جنگل ۲۱ سانتی‌متری به عنوان یک کاوشگر ماده تاریک، مستلزم دیدن منابعی مانند اختروش‌ها در سپیده‌دم کیهانی و انتقال به سرخ بالا است اما منابع رادیویی چنین منابع رادیویی در این دوره ضعیف هستند و آنها را شناسایی می‌کند.
این فقط در حد یک مفهوم نظری باقی مانده است زیرا نور از این دوران حدود 13.4 میلیارد سال در سفر تا به ما می رسد. نور در طول مسیر، انرژی خود را از دست داده، طول آن کشیده شده و فرکانس آن را کاهش داده است. این ویژگی ها آن را به سمت پایین الکترومغناطیسی و فروسرخ حرکت داده اند.
انتهای پیام
