مطالعات تحقیقات سرطان لندن در مطالعه اخیرشان روش را برای کمک به سرطان پستان کشف کردند.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی او، کشف کرده‌اند که چرا سلول‌های سرطان پستان که به ریه‌ها گسترش یافته‌اند، ممکن است پس از سال‌ها خواب، بیدار شوند و تومورهای ثانویه غیرقابل درمان را تشکیل دهند.
این مؤسسه در بیانیه‌ای مطبوعاتی توضیح می‌دهد که تحقیقات آنها از مؤسسه تحقیقات سرطان لندن (ICR) مکانیسمی است که باعث ایجاد این «بمب ساعتی» سرطان پستان می‌شود، نشان می‌دهد و آنها نیز استراتژی‌هایی را برای خنثی کردن آن پیشنهاد می‌کنند.
بیماران مبتلا به سرطان پستان با دریافت استروژن مثبت (ER+) (شایع‌ترین نوع این بیماری) در معرض خطر ابتلا به سرطان در قسمت دیگری از بدنشان برای سال‌ها یا حتی دهه‌ها پس از تشخیص و درمان اصلی خود هستند.
زمانی که سلول‌های سرطان پستان از اولین سرطان پستان به سایر قسمت‌های بدن پخش می‌شوند، سرطان پستان ثانویه یا متاستاتیک نامیده می‌شود و قابل درمان است، اما بهبودی کاملی حاصل نمی‌شود.
پژوهش جدیدی که در مجله «Nature Cancer» منتشر شد، نشان داد که چگونه مولکولی را تغییر می‌دهد که در طول پیری رخ می‌دهد، می‌تواند از رشد این تومورهای ثانویه حمایت کند.
تیم تحقیقاتی در مؤسسه تحقیقات سرطان لندن دریافت می کند که PDGF-C را پرورش می دهد که در ریه وجود دارد، نقشی کلیدی در تأثیرگذاری بر روی خواب ماندن یا بیدار شدن سلول‌های سرطان پستان ایفا می‌کند.
آنها شدند که اگر سطح PDGF-C افزایش یابد، می‌تواند باعث رشد سلول‌های سرطانی خفته و تبدیل به سرطان پستان شود. سپس بررسی کردند که آیا مسدود کردن فعالیت‌های PDGF-C می‌تواند مانع از «بیداری مجدد» این سلول‌ها و رشد تومورهای ثانویه کمک کند یا خیر شود.
پژوهشگران در مؤسسه تحقیقات سرطان لندن با کار با موش‌های دارای PDGF-C، تومورهای سرطان پستان با گیرنده استروژن مثبت را با جلوگیری از رشد سرطان موجود به نام ایماتینیب (Imatinib) که در حال حاضر برای درمان بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی استفاده می‌شود، مورد هدف قرار دادند.
بیش از ۸۰ درصد از سرطان‌های اولیه پستان از نوع سرطان پستان با دریافت استروژن مثبت هستند و هرساله حدود ۴۴ هزار مورد در بریتانیا به این بیماری مبتلا می‌شوند. دکتر فرانسیس تورل، کارشناس آموزش پسا دکتری در بخش تحقیقات سرطان پستان در مؤسسه تحقیقات سرطان لندن، گفت: سلول‌های سرطانی می‌توانند با پنهان شدن در حالت خفته، چندین دهه در اندام‌های دور زنده بمانند. ما کشف کردیم که چگونه بافت ریه پیر می‌تواند این سلول‌های سرطانی را به حرکت درآورد تا دوباره بیدار شوند و به تومور تبدیل شوند و یک استراتژی بالقوه برای خنثی کردن این «بمب‌های ساعتی» کشف کرده‌ایم. ما اکنون می‌خواهیم بفهمیم که چگونه ممکن است از داروی موجود ایماتینیب سود ببرند و درازمدت به دنبال ایجاد درمان‌های خاص با هدف مکانیسم «بیداری مجدد» باشیم.
انتهای پیام