اندازه‌گیری‌های این پژوهش‌ها همچنین نشان داد که وقتی دما در استراتوسفر -لایه عالی جوی-کاربر- افزایش می‌یابد، در تروپوسفر -پایین‌ترین لایه جوی مدیران – مکان‌هایی که رویدادهای آب‌وهوایی از جمله طوفان‌های قدرتمند باعث می‌شود، سقوط می‌کند.
پیش از این، می‌دانستند که جو دارای مناطق سردتری است که به رنگ‌های روشن‌تر و مناطق گرم‌تری است که به‌صورت نوارهای قهوه‌ای به نظر می‌رسند. این مطالعه جدید که یک دوره سه ساله مشتری را پوشش می دهد، برای اولین بار نشان داد که چگونه این الگوها در دوره های زمانی طولانی تر تغییر می کنند.
نتایج یک پژوهش 40 ساله می‌دهد که در این مورد عجیبی را در نظر مشتری در حال رخ دادن است و گویا این سیاره فصل ندارد!
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، یک مطالعه جدید نشان داده است که چیزی عجیب در مشتری در حال رخ دادن است.
اندازه‌گیری‌های چهل ساله از مشتری توسط فضاپیماها و تلسکوپ‌های زمینی، الگوهای آب و هوایی عجیبی را در بزرگترین سیاره منظومه شمسی از جمله دوره‌های گرم و سرد در طول سالی که معادل ۱۲ سال زمینی است، نشان می‌دهد. اما نکته مهم اینجاست که باعث ایجاد تغییرات زمین در فصلی می شود.
فلچر می‌گوید: اندازه‌گیری این تغییر دما و دوره‌ها در طول زمان، اگر ممکن است علت و علت را در مشتری به هم مرتبط کنیم، گامی به سوی پیش‌بینی آب و هوای کامل مشتری است و سؤال بزرگتر این است که آیا می‌توانیم این را به دیگران بدهیم. سیارات غول پیکر تعمیم ببینیم الگوهای مشابهی ظاهر می‌شوند یا خیر.
این گروه تحقیقاتی نشان‌هایی یافته است که نشان می‌دهد این فصول غیر فصلی ممکن است با پدیده‌های به نام اتصال از راه دور (Teleconnection) مرتبط باشند. ارتباط از راه دور، تغییرات دوره‌ای در جنبه‌های سیستم جوی سیاره را توصیف می‌کند که به طور همزمان در بخش‌هایی از سیاره اتفاق می‌افتد که ظاهراً مرتبط هستند و می‌توانند هزاران مایل یا کیلومتر از هم فاصله داشته باشند.
انتهای پیام
پژوهشگران در تحقیقات جدید خود دریافت کرده‌اند که در سیاره مشتری، زمانی که دما در عرض‌های جغرافیایی خاص در نیمکره شمالی افزایش می‌یابد، همان جغرافیایی در نیمکره جنوبی خنک می‌شود که تقریباً شبیه یک تصویر آینه‌ای کامل است.
پژوهشگران همچنین از داده‌های فضاپیماهایی مانند کاوشگر وویجر در فضای اعماق که در سال ۱۹۷۹ از کنار کنترل عبور کرد و مأموریت کاسینی که در سال ۲۰۰۱ برای کاوش در زحل از کنار مشتری عبور کرد، استفاده کردند.
این پژوهش به تازگی در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.
لی فلچر، ستاره‌شناس دانشگاه لستر در بریتانیا و یکی از نویسندگان این مطالعه جدید می‌گوید: ما اکنون یک بخش از معما را حل کرده‌ایم و آن این است که مشتری، این چرخه‌های طبیعی را نشان می‌دهد. برای درک اینکه چه چیزی این الگوها را هدایت می‌کند و چرا آنها را در این نتیجه‌های زمانی خاص رخ می‌دهند، باید هم بالا باشد و هم زیر لایه‌های ابری مشتری را کاوش کنیم.
از راه دور در جو زمین از قرن نوزدهم مشاهده شده است، به ویژه در چرخه معروف لا نینا – ال نینو(La Nina – El Nino) که به نوسان جنوبی نیز معروف است. طبق اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا(NOAA) در طول این رویدادها، تغییرات در رفت و آمد بادهای غرب اقیانوس آرام با تغییرات در گفته‌های آمریکای شمالی مطابقت دارد.
روی سیاره زمین، انتقال آب و هوای بین زمستان، بهار، تابستان و پاییز نتیجه انحراف محور سیاره به سمت صفحه‌ای است که در آن به دور خورشید می‌چرخد. این شیب ۲۳ درجه باعث می‌شود نقاط مختلف کره زمین در طول سال متفاوتی از نور خورشید را دریافت کنند.
این در حالی است که مرکز سیاره مشتری فقط سه درجه به سمت صفحه مداری این سیاره غول پیکر متمایل است، به این معنی است که میزان پرتوهای خورشیدی که در طول سال های طولانی مشتری به نقاط مختلف آن می رسند، به سختی تغییر می کند. با این حال، این مطالعه جدید، نوسانات دوره های دما را در سراسر این کره پوشیده از ابر نشان می دهد.
گلن اورتون دانشمند سیاره‌شناس در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالیفرنیا و نویسنده ارشد این مطالعه در بیانیه‌ای گفت: این شگفت‌انگیزتر از همه بود. ما بین تغییر دما در عرض‌های جغرافیایی بسیار دور پیدا کردیم. این شبیه به پدیده‌هایی است که ما روی زمین می‌بینیم، مکانی که الگوهای آب و هوایی و اقلیمی در یک منطقه می‌تواند تأثیرگذار باشد بر آب‌وهوای نقاط دیگر وجود داشته باشد.