یک کشف جدید در مورد منظومه‌هایی که سه‌ستاره دارند، می‌توانند در مورد نحوه طراحی روش‌های متحول کنند.
به گزارش ايسنا و به نقل از ساينمگ، اکتشاف جدید و پیشگامانه دانش «دانشگاه لیدز» (University of Leeds) می‌توان ستاره‌شناسان را در بزرگ‌ترین و رایج‌ترین ستاره‌های کیهان تغییر دهد.
این پژوهش که توسط «جاناتان داد»(Jonathan Dodd) دانشجوی مقطع دکتری و پروفسور «رنه اودمایر»(René Oudmaijer) استاد دانشکده فیزیک و ستاره‌شناسی دانشگاه لیز انجام شده است، شواهد جدید و قابل توجه را نشان می‌دهد مبنی بر اینکه ستاره‌های بزرگ موسوم هستند. به «ستاره‌های بی» (Be stars) که می‌شود در منظومه‌هایی با دو ستاره، در واقع می‌توان در منظومه‌هایی دارای سه ستاره باشند.
این کشف قابل توجه می‌تواند ما را در مورد اجرام زیرمجموعه ستاره‌های بی متحول کند که به عنوان یک بستر آزمایشی مهم نظریه‌های توسعه‌ای درباره چگونگی چگونگی ستاره‌ها تلقی می‌شوند.
ستاره‌های بی توسط یک قرص متشکل از گاز احاطه شده‌اند که به حلقه‌های زحل در منظومه شمسی ما شباهت دارند. ستاره‌های مشهور حدود 50 سال است که بی‌خبر شده‌اند و اولین بار توسط «آنجلو سکی»(Angelo Secchi) ستاره‌شناس مشهور ایتالیایی در سال 1866 شناسایی شدند اما تا به حال، هیچ‌کس نفهمیده است که چگونه شکل گرفته‌اند.
ستاره‌شناسان متفق‌القول بوده‌اند که این قرص‌ها از چرخش سریع ستاره‌های بی‌نظیر می‌شوند و این خود باعث می‌شود که ستاره‌ها با ستاره‌های دیگری در یک ستاره دوتایی باشند.
منظومه سه‌تایی
گفت: بهترین نقطه مرجع این است که اگر فیلم «جنگ ستارگان» (Star Wars) را تماشا کنید، می‌دانید سیاراتی هستند که دو خورشید دارند.
اما اکنون با تحلیل داده‌های ماهواره «گایا» (Gaia) متعلق به «آژانس فضایی اروپا»، تحقیقات می‌گویند که این ستاره‌ها را در منظومه‌های سه‌تایی دارند پیدا کرده‌اند. یعنی در آنها به جای دو جرم، سه جرم در حال حاضر هستند.
داد ادامه داد: ما نحوه حرکت استارگان در آسمان شب را در دوره‌های طولانی‌تر مانند ۱۰ سال و دوره‌های کوتاه‌تر حدود شش ماه مشاهده کردیم. اگر ستاره‌ای در یک خط حرکت مستقیم کند، می‌دانیم که فقط یک ستاره وجود دارد، اما اگر بیش از یک ستاره باشد، یک لرزش خفیف یا در بهترین حالت، یک مارپیچ را می‌بینم.
وی افزود: ما این نظریه را در دو گروه از ستاره‌ها موسوم به «ستاره‌های ب» (B stars) و «ستاره‌های بی» (Be stars) به کار می‌بریم و به طرز گیج‌کننده‌هایی متوجه می‌شویم که در ابتدا به نظر می‌رسد ستاره‌های بی‌دارای همراه هستند. کمتری نسبت به ستاره‌های ب هستند. این موضوع جالب است زیرا ما انتظار داریم که همراهان بیشتری داشته باشند.
اودمایر گفت: در هر حال، این واقعیت که ما سایر همراهان را نمی‌بینیم، ممکن است به این دلیل باشد که آنها بیش از حد ضعیف هستند که قابل تشخیص باشند.
انتقال آلمان
پژوهشگران مجموعه متفاوتی از داده‌ها را بررسی کردند و به دنبال ستاره‌های دورتری بودند. آنها دریافتند که در این فاصله، میزان ستاره‌های همراه بین ستاره‌های ب و بسیار شبیه است.
آنها از این یافته‌ها استنباط می‌کنند که در بسیاری از موارد، یک ستاره سوم بازی می‌شود و ستاره را باید می‌کند تا آن قدر به ستاره بی‌نزدیک‌تر شود که یکی از یکی به دیگری منتقل شود و قرص ستاره بی را تشکیل دهد. همچنین، این نظریه می‌تواند توضیح دهد که چرا ما سایر همراهان را نمی‌بینیم. پس از جرم شدن توسط ستاره خون‌آشام بی، آنها به قدری کوچک و ضعیف می‌شوند که قابل تشخیص مک هستند.
این کشف می‌تواند حوزه‌های قابل توجهی را بر سایر ستاره‌شناسی داشته باشد؛ از جمله‌ای که می‌توان فهمید را در مورد سیاه‌چاله‌ها، ستاره‌های نوترونی و منابع گرانشی افزایش می‌دهد.
اودمایر گفت: در حال حاضر انقلابی در فیزیک اطراف نمای گرانشی در جریان است. ما فقط چند سالی است که این سیگنال گرانشی را مشاهده می‌کنیم و مشخص می‌کنیم که این نشانه به دلیل سیاه‌چاله‌ها ایجاد می‌شود.
وی افزود: ما می‌دانیم که مرموزی را مانند سیاه‌چاله‌ها و ستاره‌های نوترونی اجرا می‌کنند، اما در مورد ستاره‌هایی که می‌شوند، چیزهای زیادی نمی‌دانند. تحقیقات ما سرنخی را برای درک این منابع گرانشی ارائه می‌دهند.
اودمایر ادامه داد: ستاره‌شناسان در حدود یک دهه گذشته‌اند که منظومه دوتایی، یک عنصر فوق‌العاده مهم در زندگی استارگان است. ما اکنون بیشتر به سمت این حرکت ایده‌آل می‌کنیم که موضوع پیچیده‌تر است و باید منظومه‌های سه‌تایی را در نظر گرفت. در واقع، سه‌تایی‌ها به دوتایی‌های جدید تبدیل می‌شوند.
این پژوهش در مجله «MNRAS» به چاپ رسید.
انتهای پیام