اکنون که «تلسکوپ فضایی جیمز وب»(JWST) بالاخره پرتاب شده و در حالت عملیات علمی کامل قرار دارد، جامعه نجومی مشتاقانه به پرتاب بزرگ بعدی چشم دوخته که پرتاب«تلسکوپ فضایی نانسی گریس روم»(Roman Space Telescope) است. این تلسکوپ، یک شکارچی فوق‌العاده سیاره‌های فراخورشیدی خواهد بود که اطلاعات کلیدی درباره شکل‌گیری منظومه‌های خورشیدی و سیاراتی مانند سیاره‌های ما را فاش می‌کند.
ناسا در حال انجام دادن اصلاحاتی روی تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن است که در آینده پرتاب خواهد شد و ممکن است از تلسکوپ فضای جیمز وب داشته باشد.
اگر این کافی نباشد، تلسکوپ نانسی گریس رومن یک ترفند دیگر برای شکار سیاره در آستین دارد. این تلسکوپ، حامل دستگاهی است که می‌تواند تا نور ستاره‌های مجاور را مسدود کند و مستقیماً از سیارات فراخورشیدی در اطراف خود تصویربرداری کند. این قابلیت، شاهکاری است که حتی تلسکوپ فضایی جیمز وب هم قادر به انجام آن نیست.
انتهای پیام
آینه تلسکوپ نانسی گریس رومن به اندازه آینه هابل است اما میدان دید بسیار وسیعی دارد. این تلسکوپ به یک دوربین بسیار بزرگ مجهز است که می‌تواند به عنوان صد تلسکوپ هابل عمل کند. «اسکات گائودی»(Scott Gaudi)، استاد دانشگاه دانشگاه ایالتی اوهایو و یکی از سرپرست‌های این مأموریت گفت: محققان امیدوار هستند که تلسکوپ در طول عملیات اولیه پنج سال خود حدود ۱۵۰۰ سیاره فراخورشیدی را پیدا کند. با وجود این، تعیین تعداد مشخص می‌شود، زیرا تعداد سیاره‌هایی که به دور ستاره‌های دیگر می‌چرخند، دقیقاً همان چیزی است که تلسکوپ برای درک آن جستجو می‌کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از پاپیولار ساینس، یک تلسکوپ که اکنون در مرحله تعمیرات اساسی توسط ناسا به سر می‌برد، قرار است به جستجوی سیارات فراتر از منظومه شمسی بپردازد. ناسا قصد دارد پس از عملیاتی شدن این تلسکوپ، آن ظرف پنج سال آینده به فضا پرتاب کند تا به بررسی منشأ در سیاراتی بپردازد که در منظومه های دوردست قرار دارند.
در ابتدا به نظر می‌رسید که این مأمور هرگز نخواهد افتاد. سازمان ناسا و وزارت انرژی آمریکا در اوایل دهه ۲۰۰۰، تلسکوپ تولید را برای بررسی دورترین نقاط کیهان پیشنهاد کردند. به این امید که راز انرژی تاریک را درک کنند. در هر حال، با تغییر مسیر سرمایه سیاسی و مالی به سمت توسعه تلسکوپ جیمز وب، این پیشنهاد با شکست مواجه شد.
اکنون انتظار می‌رود که تلسکوپ نانسی گریس رومن در سال ۲۰۲۶ یا ۲۰۲۷ پرتاب شود.
از آنجایی که روش میکرولنزینگ در تشخیص سیاراتی که به دور ستاره‌های مادر خود می‌چرخند مشکل دارد، تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن در عوض روی سیاراتی قرار دارد که به دور از خورشید خود می‌چرخند. مشابه غولهای گازی و یخی منظومه شمسی ما. هر تلسکوپ شکار سیاره فراخورشیدی، تلسکوپ نانسی گریس رومن قادر خواهد بود تا سیارات بسیار کوچکتر را تشخیص دهد.
در میان سایر علمی، یکی از نمایندگان تلسکوپ نانسی رومن گریس، شکار سیارات فراخورشیدی جدید با استفاده از ترفندی خلاقانه به نام میکرولنزینگ گرانشی خواهد بود.
ایجاد اولین امکان بررسی روی سیاراتی که دور از استارگان خود می‌چرخند، برای درک منشأ حیات در سیاراتی مانند زمین بسیار مهم است. گائودی ادامه داد: از آنجایی که ما فکر می‌کنیم تمام آب سیارات مشابه از نواحی بیرونی منظومه‌های سیاره‌ای وارد شده است، با بررسی این مناطق می‌توانیم میزان رایج بودن سیاراتی را درک کنیم که احتمالاً زمین را می‌توان سکونت کرد.
