به گفته دکتر مانیا آقای میبدی و همکارانش در آزمایشگاه فناوریهای تحقیقاتی معماری دیجیتال (DART) در دانشگاه میشیگان، چنین سیستمهایی بیش از حد لازم برای استفاده میشوند، به علاوه ویژگیهای معماری ساختمانها را به اشکال نسبتاً ساده محدود میکنند. اینجاست که سیستم Shell Wall وارد می شود.
به عبارت دیگر، هیچ مادهای در جایی که لازم نیست، استفاده نمیشود و مواد، کاملاً به اندازه مورد نیاز مورد استفاده قرار میگیرند.
آزمایشهای کوچک نشان داد که فناوری Shell Wall در مقایسه با دیوارهای سنتی هماندازهای است که از بتن جامد ساخته شدهاند، ۷۲ درصد کاهش وزن را به ارمغان میآورند و در عین حال استحکام ساختاری یکسانی را میدهند.
در سایتهای ساختمانی بهرهمند از فناوری ۳DCP، یک نازل رباتیک چاپ سه بعدی، مواد را در خطوط مستقیم و موازی زمین با رها میکند و هر بار یک لایه افقی برای ساختن دیوارهای پهن میکند و زمانی که مرکز توخالی این قالبها با میلگرد و بتن بیشتر است. پر شود، دیوارها کامل میشوند.
انتهای پیام
منبع
بتن به صورت غیر مسطح رسوب میشود، به این معنی که لزوماً موازی با زمین و همینطور است که هر قسمت چاپ میشود، میلگرد درون قسمتهای توخالی وارد میشود و عایق حرارتی نیز داخل غشاهای توخالی قرار میگیرد.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، چاپ سه بعدی بتن(3DCP) در حال حاضر برای ارائه یک فناوری کارآمد برای ساخت ساختمان ساخته شده است. با این حال گفته میشود که از ۳DCP حتی بهتر است و در نتیجه ۷۲ درصد سبکتر از همتایان معمولی خود میسازد.
این کار با ایجاد یک مدل کامپیوتری از سازه آغاز میشود که بر اساس کارآمدترین مواد مورد نیاز برای تامین مقاومت مورد نیاز در هر قسمت از ساختمان ایجاد میشود.

با هدایت این مدل، نازل چاپ سه بعدی، عناصر لایههای متشکل از دندههای ساختاری عمودی منحنی با غشاهای منحنی نازکتر را ایجاد میکند که فضاهای بین آنها را پوشانده است.
اکنون آزمایش های کامل و استفاده از این فناوری در سایت های ساخت و ساز واقعی در حال برنامه ریزی است.
دکتر مانیا آقای میبدی یک راهکار جدید موسوم به Shell Wall ابداع کرده است که وزن دیوارهای بتنی را بیش از ۷۰ درصد کاهش داده است.