به گفته دکتر مانیا آقای میبدی و همکارانش در آزمایشگاه فناوریهای تحقیقاتی معماری دیجیتال (DART) در دانشگاه میشیگان، چنین سیستمهایی بیش از حد لازم برای استفاده میشوند، به علاوه ویژگیهای معماری ساختمانها را به اشکال نسبتاً ساده محدود میکنند. اینجاست که سیستم Shell Wall وارد می شود.
به عبارت دیگر، هیچ مادهای در جایی که لازم نیست، استفاده نمیشود و مواد، کاملاً به اندازه مورد نیاز مورد استفاده قرار میگیرند.
آزمایشهای کوچک نشان داد که فناوری Shell Wall در مقایسه با دیوارهای سنتی هماندازهای است که از بتن جامد ساخته شدهاند، ۷۲ درصد کاهش وزن را به ارمغان میآورند و در عین حال استحکام ساختاری یکسانی را میدهند.
در سایتهای ساختمانی بهرهمند از فناوری ۳DCP، یک نازل رباتیک چاپ سه بعدی، مواد را در خطوط مستقیم و موازی زمین با رها میکند و هر بار یک لایه افقی برای ساختن دیوارهای پهن میکند و زمانی که مرکز توخالی این قالبها با میلگرد و بتن بیشتر است. پر شود، دیوارها کامل میشوند.
انتهای پیام