دلایلی که گفته شد، به دلیل وجود این منابع انسان‌ها روی زمین رشد می‌کنند و این موضوع استعمار سایر سیارات را بسیار چالش برانگیز می‌کند. گروه با احتمال می‌توانیم راهی برای انتقال‌های بزرگی از مردم به جهان‌های جدید پیدا کنیم.
اسمیت در مقاله‌ای که به تازگی در مجله “International Journal of Astrobiology” منتشر شده است، می‌نویسد: اگر رشد جمعیت انسان کنترل شود، مناطق طبیعی باید قربانی شوند. یک جایگزین، ایجاد زیستگاه بیشتر و تغییر شکل مریخ است.
پل اسمیت (پل اسمیت)، مهندس عمران دانشگاه بریستول، برنامه‌ای دارد: او می‌خواهد یک جنگل زمینی را در یک حباب روی سطح مریخ به طور طبیعی بسازد.
سطح فوق‌العاده بالای تابش در مریخ احتمالاً بزرگ‌ترین مشکل در نقشه اسمیت است. این سوال وجود دارد که چگونه میدان مغناطیسی متفاوت همسایه سرخ غبارآلود ما ممکن است بر روی پوشش گیاهی در حال رشد تاثیر بگذارد.
انتهای پیام
منبع
اسمیت می‌نویسد: این (حباب) به عنوان یک ذخیره‌گاه طبیعی فرازمینی (ETNR)، پناهگاه روانی و باغ گیاه‌شناسی مفید عمل می‌کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از فیوچریزم، تلاش انسان برای تبدیل شدن به یک گونه بین سیاره‌های صرفاً به این دلیل نیست که ما بیش از حد فیلم‌های «جنگ ستارگان» را تماشا کنیم.
خاک مریخ غنی از برخی از عناصر مورد نیاز برای کشاورزی زمینی، به ویژه فسفر است. شایان ذکر است که در مورد برخی از ریزمغذی‌های ضروری و همچنین میکروبیوت‌های غنی‌کننده خاک و موجودات مهم مانند کرم‌های خاکی وجود دارد.
اما مطمئناً، طبیعی است که سؤالاتی از این دست با گسترش قلمرو بین سیاره‌های ما پیش بیاید و اگر انسان‌ها روزی به ماه بازگردند و به مریخ و فراتر از آن بروند، بسیاری از موارد دیگر این چنینی نیز در راه خواهد بود و نمی‌تواند امکان پذیر باشد. پیشنهاد اسمیت، پیامی که از مقاله منتقل می‌شود امیدوارکننده است و آن پیام این است که ما در کاوش جهان‌های جدید و حتی سکونت در آنها، می‌توانم جهانی را که در حال حاضر داریم، حفظ کنیم.
در طول یک قرن اخیر یا فراتر از آن، ما سیاره خود را تحت فشار فزاینده‌ای قرار داده‌ایم. فضا و منابع محدود وجود دارد و حتی اگر ما از تبدیل شدن زمین به یک محل دفن غولپیکر فعالیت‌های زیست محیطی انجام می‌دهند، رشد جمعیت هیچ نشانه‌ای از توقف نمی‌دهد. برخی بر این باورند که اسکان در سیارات دیگر و در نتیجه، از نظر تئوری کاهش فشار فزاینده بر منابع زمین حتی غنی‌ترین آنها، تنها راه حفظ گونه ما است.
نکته حائز این است که اسمیت نمی‌گوید که انسان‌ها باید تمام سطح مریخ را به شکل زمین در بیاورند. در، حباب‌ها که او را می‌کند مدل‌های مشابه جنگل‌های زمینی هستند، می‌توانند به طور عملی عمل کنند و به عنوان عملی از نظر عاطفه و هم عملی برای زمینی‌ها، جایگزینی داشته باشند.
واضح است که مریخ سیاره‌های بسیار متفاوت با زمین است. این سیاره سردتر و خشک‌تر بوده و جو بسیار متفاوتی با زمین دارد. اما اعتقاد بر این است که مریخ دارای مخازن بزرگی از یخ در زیر سطح خود است. با این فرض که انسان‌ها از آن استفاده می‌کنند از آنها دسترسی پیدا کنند و از آنها استفاده کنند، مشکلات ذکر شده را می‌توان با ایجاد یک محفظه کنترل شده با کاهش داد. یا دیگر بگویم با یک حباب.
پیشنهاد یک دانشمند برای سکونت در مریخ ساخت جنگلی درون یک حباب روی این سیاره است.
اسمیت می‌نویسد: از یک محیط زیست، رهبران جهان باید نگران آینده زندگی در کیهان و نقش بشر در حمایت و ترویج آن باشند. در سیاره‌های با قابلیت سکونت محدود، این وظیفه مهم است. بقای حیات، در هر شکلی، اولویت نهایی زیست محیطی است.