سلول‌های دارای کروموزوم علاوه بر پیشرفت سرطان مرتبط هستند، اما یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که این موضوع می‌تواند نقطه ضعف آنها باشد.
ابزارهای پژوهشگران را به نام «بازیابی دیزومی در سلول‌های آنیوپلوئیدی با استفاده از هدف‌گیری کریسپر» (ReDACT) توسعه دادند و زمانی که از آن برای از بین بردن این کروموزوم‌های دیگر استفاده می‌شدند، دریافت کردند که سلول‌ها ساختار تومورهای بدخیم را از دست دادند.
پژوهشگران سلول‌های عادی و آنیوپلوئیدی را در دسته‌هایی با هم مخلوط کرده و دریافت می‌کنند که سلول‌های آنیوپلوئیدی، بدون مداخله، از 9 روز قبل رشد می‌کنند تا 75 درصد از دسته را تشکیل دهند. اما زمانی که با داروهایی که UCK2 را قرار می‌دهند، مخلوط می‌شوند، سلول‌های آنیوپلوئیدی از ۹ روز به تنها ۴ درصد کاهش یافتند.
جیسون شلتزر، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: برای مدتی طولانی، ما می‌توانیم آنیوپلوئیدی را ببینیم، اما آن را دستکاری نکرده‌ایم. ما فقط ابزار مناسبی نداشتیم. اما در این مطالعه، از تکنیک مهندسی ژن کریسپر برای توسعه یک فناوری جدید برای حذف کل کروموزوم‌ها از سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود که یک پیشرفت فنی مهم است. ابزار دستکاری کروموزوم‌های آنیوپلوئید به این روش می‌توان میزان عملکرد آنها را درک کرد.
اما این تحقیقات هنوز در روزهای اولیه خود است و فقط در سلول‌های تولید شده در آزمایشگاه آزمایش شده است. اما این یک ایده جذاب است که در نهایت نمی‌تواند درمان‌های جدید سرطان را بشکند و این تیم هم‌اکنون در حال تلاش برای حرکت به سمت انجام آزمایش‌های حیوانی است.
این پژوهش در مجله «ساینس» (Science) منتشر شده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، دانشگاه ییل(Yale) یک راه درمانی بالقوه و جدید برای مبارزه با سرطان کشف کرده‌اند. این تیم با استفاده از ویرایش فناوری ژن موسوم به کریسپر (CRISPR)، کروموزوم‌های دیگر از سلول‌های سرطانی حذف می‌شوند و دریافت می‌کنند که دیگر نمی‌توانند از کنترل‌کننده رشد کنند.
با بررسی دقیق‌تر، مکانیسمی برای اینکه چرا آنیوپلوئیدی می‌تواند باعث تقویت سرطان شود، پیدا کند. آنها دریافتند که ژن‌های ویژگی‌هایی که رشد سرطان را به حرکت در می‌آورد، به جای دو کروموزوم معمولی، روی سه کروموزوم کدگذاری شده‌اند.
سلول‌های انسان سالم دارای 23 جفت کروموزوم هستند، اما برای بیش از یک قرن مشاهده شده است که اکثر سلول‌های سرطانی دارای کروموزوم‌ها نیز هستند. این وضعیت به آنیوپلوئیدی(aneuploidy) یا ناهولادی می‌شود، اما نقش دقیق آن در سرطان یک راز باقی مانده است.
آیا آنیوپلوئیدی علت اصلی سرطان است یا فقط یکی از علائم آن است؟ دانش دانشگاه ییل در یک مطالعه جدید، نقش آن را بررسی کردند.
این به پژوهشگران فهمیدند که آنیوپلیدی به طور بالقوه می‌تواند به عنوان یک هدف درمانی برای سرطان عمل کند.
معمولاً همه سرطان‌ها آنیوپلوئیدی هستند، بنابراین اگر برای هدف‌گیری انتخابی آن سلول‌های آنیوپلوئیدی وجود داشته باشد، از نظر تئوری می‌تواند برای هدف ایجاد سرطان باشد، در حالی که بر بافت‌های طبیعی و غیر سرطانی تأثیر می‌گذارد.
آنیوپلوئید یا آنوپلوئید در زیست‌شناسی، ژن‌شناسی و زیست‌فناوری به اندامگان یا یاخته‌هایی که یک یا چند کروموزوم کمتر یا بیشتر از تعداد کروموزوم‌های انواع مختلف دارند، می‌گویند.
سپس آزمایش کردند که آیا می‌توان از این مکانیسم به عنوان یک هدف درمانی برای درمان سرطان استفاده کرد؟ قبلاً مشخص شد که ژنی به نام UCK2 به داروهای خاصی حساس است و محققان در اینجا دریافت کردند که این ژن باعث می‌شود نسخه‌های دارای یک نسخه دیگر از کروموزوم ۱ (و سوم UCK۲) نسبت به این داروها حساس تر شوند.
پژوهشگران برای شروع، بر روی نوعی از آنیوپلودی تولید می‌شوند که در آن سلول یک نسخه سوم از ساختاری به نام «بازوی کرو» را در قالب ۱ به دست می‌آورد. این اشتباه در انواع سرطان از مراحل اولیه یافتن می‌شود و با پیشرفت بیماری مرتبط است.
انتهای پیام