راز خطرناک ماموریت «آپولو ۱۱» که از دید همه پنهان شد!

دگروت استدلال می‌کند که باید بیش از یک میلیون دلار برای تلاش‌های صد در صد در دهه ۱۹۶۰، پروتکل پس از بازگشت مامور آپولو مملو از خطاهایی بود که از دید عموم پنهان ماندند. برای مثال، محفظه فلزی براقی که آرمسترانگ و خدمه از آن به بیرون نگاه می‌کردند، بیشتر جنبه نمایشی داشت.

این روایت عصر فضا را که نشان می‌دهد از تهدیدات بعید به نفع فاجعه‌های کم‌خطر می‌پردازد، اما محتمل‌تر چشم پوشی کرده است، در مأموریت‌های دهه‌های آینده به مقصد مریخ، مهم به نظر می‌رسد که کشورهای دیگر برای پرتاب انسان به یک هدف مهم هستند که این بار سیاره سرخ است. رقابت می کنند. مریخ یک سرزمین کیهانی است که به مراتب بیشتر از ماه می‌تواند حیات بیگانه باشد. پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهند که میکروب‌ها ممکن است ۳.۵ میلیارد سال پیش در زیر پوسته مریخ متولد شده و هنوز هم زیر سطح یخی آن مدفون باشند.

با توجه به اینکه همیشه در کمین است و آینده ما را در حالت تعلیق نگه می‌دارد، این ایجاد می‌کند که اگر زمین‌ها را از بین ببرند، آیا ما خودمان را از بین می‌برند؟

یک پژوهش جدید نشان می‌دهد پروتکل‌های بازگشت در مسئولیت فضایی شاخص «آپولو 11»، به آن چیزی که گفته شده بود ایمان نبودند. این پروتکل‌های مهم باید برای ماموریت‌های آینده به مقصد مریخ در نظر گرفته شوند.

منبع

در عوض، مدیران و مهندسان ناسا زمان خود را به رفع نقص‌های فنی اختصاص دادند که احتمال موفقیت آپولو ۱۱ در فضا را به خطر بیندازند. دگروت گفت: آنها خطراتی را دارند که با احتمال بالا در کمین فضانوردان و ماشین‌ها بودند، به جای خطرات کم‌مالی برای جامعه آمریکا اولویت‌بندی کنند.

ده‌ها میلیون نفر به یک مرکز قرنطینه پیشرفته موسوم به «آزمایشگاه دریافت قمری»(LRL) منتقل می‌شوند که در آنجا برخی از تجهیزات استریل‌کننده، ترک خورده یا در ذوب شدن بودند. لباس‌های فضانوردان نیز نشت کرده بودند و همه طرف‌های دخیل در مأموریت به زودی متوجه شدند که گرد و غبار ماه همه جا هست و تمیز کردن آن غیرمکن است.

خود آزمایشگاه نیز نسبتا ناموفق بود زیرا به فضانوردان دستور داده شد که پس از بازگشت، دریچه شاتل خود را در اقیانوس آرام باز کنند تا عامل بیماری‌زا به بیرون سرازیر شود.

اولویت‌بندی‌ها

اما اکنون و بیش از نیم قرن بعد، پژوهشی که در «دانشگاه جورج‌تاون» (دانشگاه جورج‌تاون) انجام شده است، نشان می‌دهد که این تلاش‌های دفاع از سیاره احتمالاً بیهوده بوده و نیکسون به احتمال زیاد در معرض خطر قرار گرفته است.

هر ناسا آن را شکست را محاسبه کرده بود اما وجود نداشتن میکروارگانیسم‌های قمری، یک شانس بزرگ به شمار می‌رفت. ناسا از این خطر خبر داشت و می‌دانست ماه ممکن است میزبان میکروب‌های بیگانه باشد که می‌تواند زمین را با تخریب زیستی یا تب قمری ویران کنند. تهدیدهای غیر قابل کشف می‌توانند عامل پایان یافتن جهان باشند. با وجود این، از این موضوع نیز خبر وجود دارد که احتمال وجود حیات میکروبی روی ماه بسیار اندک است.

«داگومار دگروت»، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: پروتکل قرنطینه آپولو تا اندازه‌ای که پیشتر ناشناخته بود، احتمالاً به مشکلات متعددی که ممکن است وجود داشته باشد، وجود دارد که اگر میکروارگانیسم‌های قمری واقعاً وجود داشته باشد، احتمالاً بیوسفر زمین را در معرض خطر قرار می‌دهد. میداد.