فرم بیانیه رصدخانه پرتو ایکس چاندرا، گروه‌های کهکشانی مانند انجیسی ۴۸۳۹ شامل حدود ۵۰ کهکشان هستند. این در حالی است که خوشه‌های کهکشانی مانند خوشه کما می‌توانند صدها یا حتی هزاران کهکشان باشند. یکی از ویژگی‌های مشترک این مجموعه‌ها دارای اندازه‌های متفاوتی از کهکشان‌ها هستند، دارای گاز بسیار گرمی هستند که آنها را در برگرفته‌اند. این ابرهای گازی صحابی و پراکنده هستند، اما هنوز تعداد زیادی از جرم‌ها را در خوشه‌ها و گروه‌های کهکشانی تشکیل می‌دهند، می‌دهند و این معنی را می‌دهند که بررسی گاز برای درک آنها حیاتی است.
دانش، سطح تلاطم در دنباله گازی را نیز بررسی کردند که نشان داد رسانایی گرما در انجیسی ۴۸۳۹ کم است. تحقیقات هنگام بررسی دنباله، ساختارهایی را به نام «ناپایداری کلوین-هلمهولتز»(Kelvin–Helmholtz instability) پیدا کردند. این ناپایداری‌ها به دلیل حرکت لایه‌های مجاور گاز یا مایع با سرعت‌های گوناگون ایجاد می‌شوند و در این مورد، یک میدان مغناطیسی ضعیف را در دنباله نشان می‌دهند که برای مقاومت یک سیال در برابر جریان یافتن است.
گروهی از ستاره‌شناسان هنگام بررسی انجیسی 4839، ضربه‌ها را می‌بینند که نشان می‌دهند کهکشانی با سرعتی حدود 4.8 میلیون کیلومتر در ساعت در حال حرکت به سوی خوشه کما است.
بررسی‌هایی که با «رصدخانه پرتو ایکس چاندرا» (CXO) و تلسکوپ‌های دیگر انجام شدند، نه تنها ماندند که این دنباله یک نمونه رکوردشکنهانی است، بلکه می‌توان آن را نشان داد که این توده‌های بزرگکشانی چگونه رشد می‌کنند.
این پژوهش، در دویست و چهل و دومین نشست انجمن نجوم آمریکا در آلبوکرکی، نیومکزیکو ارائه شد.
ستاره‌شناسان پیشتر دنباله‌ای کهکشان «انجیسی ۴۸۳۹» (NGC 4839) را دیدند اما طول آن را فقط یک میلیون سال نوری تخمین زده بودند زیرا این اندازه‌ها بود که بیشتر با دنباله‌های گازی در اطراف سایر رویدادهای مشابه دیده‌شده بودند.
«خوشه کما» (خوشه کما) که در فاصله 340 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد، یکی از بزرگترین خوشه‌های کهکشانی به شمار می‌رود که شامل حدود 100 هزار منفرد است. این خوشه به طور پیوسته در حال رشد است زیرا گروه کهکشانی انجیسی ۴۸۳۹ با سرعت میلیون‌ها مایل در ساعت در آن می‌افتد.
تصویر سمت چپ، نمای پرتو ایکس از خوشه کهکشانی کما را می‌دهد که با تلسکوپ فضایی «ایکس‌امام-نیوتن» (XMM-Newton) به رنگ آبی و به همراه داده‌های نوری از تلسکوپ «نقشه‌برداری آسمانی دیجیتال اسلون» (SDSS) به رنگ زرد نشان می‌دهد. گرفته شده است. گروه کهکشانی انجیسی ۴۸۳۹ در سمت راست پایین تصویر قرار دارد. عکس سمت راست، با تلسکوپ چاندرا به رنگ بنفش گرفته شده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، یک خوشه بسیار بزرگ از کهکشان‌ها که در حال بلعیدن یک گروه کهکشانی کوچکتر در نزدیکی خود است، یک دنباله از گاز داغ را پشت سر خود به جا می‌گذارد. این دنباله با ۱ میلیون سال نوری، بزرگترین دنباله گازی به شماره می‌رود که از یک گروه کهکشانی بیرون آمده است.
گروهی از ستاره‌شناسان با کمک تلسکوپ چاندرا و تلسکوپ‌های دیگر، یک دنباله گازی بی‌سابقه را در پی یک خوشه کهکشانی مشاهده کردند.
جذب انجیسی ۴۸۳۹ توسط خوشه کما می‌تواند به ستاره‌شناسان کمک کند تا مراحلی را که گروه‌های کهکشانی هنگام ادغام با پشت سر می‌گذارند، درک کنند. همان طور که انجیسی 4839 به سمت مرکز خوشه‌ای که در حال بلعیدن آن حرکت می‌کند، گروه کهکشانی با گازهای داغ یک خوشه بزرگتر برخورد می‌کند، از پوشش گاز خود جدا می‌شود. این روند تلاش‌آمیز همان چیزی است که دنباله گازی بزرگی را در پی انجیسی ۴۸۳۹ می‌کند. این دنباله به اندازه‌های داغ است که می‌درخشد.
تصویری با رنگ کاذب از ناحیه مرکزی خوشه کما که از مشاهدات نور فروسرخ و نور مرئی است. این عکس توسط تلسکوپ نقشه‌برداری آسمانی دیجیتال اسلون به رنگ آبی و «تلسکوپ فضایی اسپیتزر» (Spitzer Space Telescope) ناسا به رنگ قرمز و سبز شده است.
