این ربات که در سال ۱۹۹۸ توسط تاکانوری شیباتا، پژوهشگر موسسه ملی علوم و فناوری صنعتی پیشرفته در توکیو طراحی و معرفی شد، به عنوان یک ابزار درمانی در مراکز مراقبتی، کارآمدی خود را نشان داد. همچنین نشان داده شده است که در آرام کردن بیماران مبتلا به زوال عقل است.
مقایسه با حیوان خانگی
انتهای پیام
این ربات شایان که در کاهش بیماران مبتلا به بهتیسم در سال 2012 نیز نشان داده است، در سال 2002 به دلیل ایجاد “بیشترین کاهش فشار” در کتابهای جهانی ثبت شد و در حال حاضر در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای اروپایی ثبت شده است. موجود است و در مراکز مراقبت از سالمندان و روانشناسی در ژاپن استفاده می‌شود.
فضانوردان احتمالی در این رویداد تمرینات کمک‌های اولیه را انجام دادند، غذای خود را کشت و نمونه‌برداری از سنگ و خاک مریخ را شبیه‌سازی کردند. عجیب‌تر این که «پارو» را هم آزمایش کرد.
در گزارشی از این شبیه‌سازی آمده است: ما بررسی کردیم که پارو (Paro) چگونه استرس و انزوا را کاهش داد و داده‌ها در حمایت از پژوهش‌ها در ماموریت‌های آینده مفید خواهد بود. نیمی از شرکت‌کنندگان در این آزمایش در هفته اول با «پارو» وقتی گذراندند، در حالی که بقیه در هفته دوم به آن دسترسی دارند.
این شرکت ژاپنی قبلا شبیه سازی دو هفته ای ماموریت مریخ را در یک مرکز تحقیقاتی در یک بیابان در ایالات متحده انجام داد.
به گزارش ایسنا و به نقل از ساوث چاینا مورنینگ پست(SCMP)، ژاپن به دنبال این است که روزی عروسک‌های رباتیک به شکل فوک به نام «پارو» (Paro) را به فضای پرتاب کند. هدف این است که این ربات‌های خواستنی که مجهز به هوش مصنوعی هستند، به فضانوردان کمک کنند تا با استرس کنار بیایند و حتی در سیاره سرخ با آنها همنشینی کنند.
شیباتا می‌گوید: خدمه یک ماموریت مریخی در آینده منزوی خواهد بود و چهار در یک فضای بسیار محدود دارای تعداد بسیار زیادی خواهد بود. علاوه بر این بر انزوا، در روابط آنها با افراد دیگر نیز استرس خواهد داشت و پارو قادر خواهد بود شرایط سلامت روان فضانوردان را بهبود بخشد.
شیباتا می‌گوید: نقش پارو مانند حیواناتی است که برای ارائه درمان استفاده می‌شود و نشان می‌دهد که مثبت است. اما حیوانات خانگی زیاد است و آموزش دادن آنها به زمان می‌برد، در حالی که به غذا و مراقبت پزشکی نیز نیاز دارند. اما در مقابل، ربات‌ها بسیار ارزان‌تر هستند و عمر طولانی‌تری دارند.
این ربات دارای پردازنده دو 32 بیتی، سه میکروفون، 12 حسگر لمسی، سبیل‌های حساس به لمس و شبکه‌های موتورها و محرک‌ها هستند که آن را زیبا، بی‌صدا و واقعی کرده‌اند.
به این دلیل است که سیستم‌های مصنوعی مصنوعی این ربات‌ها، آنها را قادر می‌سازد تا به پاسخ دهنده، چهره‌ها را به خاطر بسپارند و جانی را بیاموزند و تکرار کنند که واکنش مطلوب و دلپذیری را در بیمار ایجاد می‌کنند.
از آنجایی که انتظار می‌رود سفر به مریخ شش ماه طول بکشد و کار و تحقیق روی این سیاره احتمالاً دو سال ادامه خواهد داشت، این مأموریت یک محیط ایده‌آل برای آزمایش قابلیت‌های آرامش بخش این ربات دوست‌داشتنی فراهم می‌کند.
اندازه پارو از بینی تا دم، ۵۷ سانتی‌متر و وزن آن ۲.۶ وزن است. همچنین صدای بچه فوک واقعی را تقلید می‌کند و طوری برنامه‌ریزی می‌شود که در روز بیدار باشد و در شب خواب آلود باشد.
یک ابزار درمانی