ماموریت چیاپس اولین ماهواره از سه ماهواره‌ای است که به پروژه‌های سیارات فراخورشیدی اختصاص داده شده است. پلاتو فضاپیمای دیگری است که در سال ۲۰۲۶ به این مأموریت بپیوندد. این فضاپیما بر روی سیارات زمین-مانندی خواهد دید که در فاصله‌ای احتمالا حیاتی از ستاره خود در حال چرخش است. سومین مورد از این کاوشگرها نیز در ماه آوریل سال ۲۰۲۹ پرتاب می‌شود و در مطالعه‌ای جو سیارات فراخورشیدی تخصص دارد.
آژانس فضایی اروپا می‌گوید که این سیاره‌ی فراخورشیدی به اندازه‌ی نپتون است و این موضوع آن را به بزرگترین «آهنگ» در جهان تبدیل می‌کند که می‌شناسیم.
سرجیو هویر(Sergio Hoyer) نویسنده این مطالعه از آزمایشگاه اخترفیزیک مارسی، به این نظریه می‌پردازد که ابرهای فلزی می‌توانند به این سیاره کمک کنند تا در صحرای داغ نپتون زنده بماند.
دانشمندان گفتند که هیچ سیاره‌ای با این اندازه و جرم پیدا نمی‌شود که به این اندازه نزدیک به ستاره خود بچرخد، این معنی را می‌دهد که سیاره‌ای مورد نظر در منطقه‌ای زندگی می‌کند که تحت عنوان «بیابان مشتری داغ» می‌شناسیم.
از سال 2019، هدف این مأموریت مشاهده جهان‌های بی‌و‌هدف و انجام مشاهدات با دقت بالا روی اندازه‌های سیاره در عبور از مقابل ستاره میزبان خود بوده است.
انتهای پیام
منبع
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، این سیاره‌ی فراخورشیدی فوق‌العاده داغ کمتر از یک روز به دور ستاره‌ای میزبان خود می‌چرخد و با ابرهای فلزی بازتابنده نور پوشیده شده است که باعث می‌شود این سیاره مانند گلوله‌ای آینه‌های بدرخشد شود.
تحقیقات نشان می‌دهد سمتی از سیاره که نزدیک‌ترین به ستاره است، به نقطه سوزان ۳۶۳۲ درجه فارنهایت(۲۰۰ درجه سانتی‌گراد) می‌رسد. چنین عالی برای تشکیل ابرها بسیار گرم در نظر گرفته می‌شود.
ابرها نور را منعکس می‌کنند و سیاره را از حد و تبخیر باز می‌دارند. در همین حال، شدت زیاد فلزی بودن، سیاره و جو آن را سنگین و سخت می‌کند.
این سیاره که تنها در ۱۹ ساعت به دور ستاره خود می‌چرخد، برای اولین بار در سال ۲۰۲۰ در ماموریت تس ناسا کشف شد.
جیمز جنکینز(James Jenkins)، ستاره‌شناس در دانشگاه دیگو پورتالس و CATA(سانتیاگو، شیلی) و یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: جهانی در حال سوختن را در نزدیکی ستاره خود کنید، با ابرهای سنگین فلزی که در ارتفاعات شناور و قطرات هستند. تیتانیوم از آنها می‌برد.
دانشمندان ابرهای فلزی این سیاره را مورد مطالعه قرار دادند تا مکانیزم‌هایی را که در پشت آن برای حفظ چنین بالاتری از قدرت بازتابندگی وجود دارد، کشف کنند.
ماموریت چیاپس آژانس فضایی اروپا اولین ماموریت فضایی است که به مطالعه ستاره‌های درخشان و نزدیکی که سیارات فراخورشیدی دارند، اختصاص داده شده است.
اکنون این ماهواره ثابت کرده است که در ثبت تصاویر از بزرگترین «آینه» در کیهان وجود دارد و از درخشان‌ترین سیاره‌های فعلی است، یعنی زهره که لایه‌ای از ابر ضخیم آن، حدود ۷۵ درصد از نور خورشید را منعکس می‌کند، پیشی گرفته است.
این مقاله تحقیقاتی به تازگی در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.
ویوین پارمنتیه(Vivien Parmentier)، محقق رصدخانه کوت دازور و یکی از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: این واقعاً یک معما بود تا زمانی که متوجه شدیم که باید در مورد تشکیل ابر همان روشی فکر کنیم که در حمام بخار آب جمع‌آوری شود.
شعاع این سیاره‌ی نپتون مانند ۴.۷ برابر زمین است در حالی که سایر سیاراتی که دوره چرخش آنها در مدار ستاره از ۲۴ ساعت کمتر است سیارات غول پیکر گازی هستند که «مشتری‌های داغ» نامیده میشوند و میشوند و شعاع آنها ۱۰ برابر بزرگتر از زمین است یا سیارات سنگی کوچکتری هستند که شعاع آنها از زمین کمتر است.
تلسکوپ فضایی چیاپس(CHEOPS) متعلق به آژانس فضایی اروپا درخشان‌ترین سیاره‌ی فراخورشیدی در فضایی به تصویر می‌کشد که اندازه‌های مشابه سیاره نپتون دارد.
LTT9779 ب هر چند که بسیار داغ است، میشوند که می‌توان ابرهای فلزی را تشکیل داد زیرا آن از سیلیکات و بخارات فلزی بیش از حد اشباع شده است.
ستاره‌شناسان داده‌ها را با استفاده از ابزارهای متعدد، از جمله تکوپ فضایی هابل و جیمز وب، که جو سیارات فراخورشیدی را بررسی می‌کند، تجزیه و تحلیل می‌کند.
سرهههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههه همه همه همهره همه همهره همهر همر نیز نیزهرر نیز نیز هم همهه همه همه همه همه همه همه همه همه همه همه همه همه همه همه همر هم هم هم هر اب اب ب