در دل پروژه اینترنت قمری چه می‌گذرد؟

منبع

کلی لارسون (Kelly Larson)، سرور استارت‌آپ آکواریان اسپیس (Aquarian Space) که بر روی ارتباطات قمری تمرکز دارد، می‌گوید: میزان داده‌ای که مشتریان در حال حاضر می‌توانند روی ماه دریافت کنند، مانند سیستم dial-up است. حتی شبیه به dial-up هم نیست. درست مثل این است که شما برای دسترسی به آن میجنگید.

برای بهبود خدمات، ناسا در حال برنامه‌ریزی برای پرتاب ماهواره‌های قمری است که به هم متصل می‌شوند و سپس به زیرساخت‌های ارتباطی روی زمین باز می‌گردند. فضاپیمای ارتباطی به ویژه برای مناطق صعب‌العبور ماه، مانند سمت دور و قطب جنوبی ماه سودمند خواهد بود که ناسا امیدوار است فضانوردان در نهایت به کاوش در آنها بپردازند. همچنین، ناسا مجموعه‌ای از ایستگاه‌های زمینی را که مانند برج‌های مخابراتی کار می‌کنند، روی سطح ماه مستقر خواهد کرد. تئوری این برنامه را نشان می دهد که ارتباطات قمری شبیه به یک خط تلفن و بیشتر شبیه به یک شبکه اینترنتی کار خواهند کرد.

تیری کلاین، رئیس بخش تحقیقات آزمایشگاه‌های بل (Bell Labs) گفت: این طرح برای ما با معدن، دکل، مزرعه بادی دورافتاده یا کارخانه، متفاوت است. این هدف بسیار دور و شرایط آن بسیار ناملایم است اما از نظر ارتباطی به نظر می‌رسد یک نسخه افراطی از کاری است که ما هر روز انجام می‌دهیم.

کشوری که مقرون به‌صرفه‌ترین اینترنت قمری را ارائه می‌دهد، برنده این رقابت خواهد بود.«نامراتا گوسوامی» (Namrata Goswami)، کارشناس سیاست فضایی گفت: این موضوع بسیار مهم است که کدام کشور می‌تواند مورد نیاز اینترنتی را داشته باشد که برای رسیدن به ماه در دهه‌های آینده برنامه‌ریزی می‌شود، ارائه می‌دهد. کشوری که مقرون به‌صرفه‌ترین اینترنت قمری را ارائه می‌دهد، برنده این رقابت خواهد بود.

هرکسی که اینترنت را در ماه شکل می دهد، قدرت قابل توجهی را در اختیار خواهد داشت. از دیکته کردن نحوه همکاری ارائه دهندگان شبکه تا توزیع نشانی‌های شبکه قمری. اما هیچ تضمینی وجود ندارد که همه آن ها را امضا کنند. این نکته همچنین قابل توجه است که روسیه و چین در پروژه های قمری خود با یکدیگر همکاری می کنند.

در هر حال، چالشهایی در این میان وجود دارد. انتقال داده ها بین زمین و ماه آسان نیست؛ به ویژه از قطب جنوبی ماه و سمت دور آن که مستقیما به زمین قرار نگرفته است. مانع دیگر، حمل و نقل است. سفرها به ماه خیلی مکر مخلوط؛ حمل و نقل تجهیزات اینترنتی قمری ممکن است مدتی طول بکشد. برنامه آینده از مأموریت سرنشین‌دار آرتمیس ۲ (Artemis II) که در حال حاضر در سال ۲۰۲۴ برنامه‌ریزی شده است، شامل نمایش فناوری ارتباطات ماه خواهد بود. با وجود این، پیش‌بینی نمی‌شود که همه چیز تا این دهه به طور کامل راه‌اندازی شود.

شرکت های تخصصی باید در ساخت این زیرساخت جدید اینترنتی نقش داشته باشند. به عنوان مثال، آکواریان اسپیس در حال برنامه ریزی برای پرتاب اولین ماهواره‌های ارتباطی ماه خود در سه ماه دوم سال ۲۰۲۵ است. همچنین، ناسا در همکاری با نوکیا (Nokia) برای ساخت یک شبکه اینترنتی 4G برای ماه است. این شرکت پیشتر برنده قراردادی به مبلغ بیش از ۱۴ میلیون دلار با ناسا و اولین پایگاه آن همراه با تجهیزات رادیویی است که در سال آینده با شرکت اسپیس ایکس پرتاب و به ماه می رسد.

مخاطرات ژئوپلیتیکی بسیار بالا

انتظار می‌رود که حتی در کوتاه‌مدت نیز برای اینترنت قمری افزایش می‌یابد. طبق گفته آکواریان اسپیس، در سال ۲۰۲۱ تنها ۱۳ ابزار از چندین فرودگر و ماه‌نورد در ماه و اطراف آن وجود دارد، اما پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهند که تا پایان دهه ممکن است بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ مورد از آنها وجود داشته باشد.

خیلی از انگیزه های ورای سرویس اینترنتی ماه در واقع در مورد لجستیک اولیه هستند. از آنجا که تعداد بیشتری از بازدیدکنندگان انسان و ربات‌ها قصد دارند پیاده‌روی روی سطح ماه را آغاز کنند، به یک شبکه ارتباطی برای کمک به آنها در مسیرها نیاز خواهند داشت که تا حدودی شبیه به سیستم موقعیت‌یابی جهانی (GPS) استفاده روی زمین است. . برای برنامه ریزی فعالیت ها در سطح ماه و در مدار ماه بسیار مهم است. این شبکه می‌تواند به نظارت بر سلامت فضانوردان و ردیابی آب‌وهوای ماه کمک کند.

پروژه بردن اینترنت به ماه، یکی از برنامه‌های مهم و جاه‌طلبانه بشر به شماره می‌رود که به موضوع مهم سازمان‌های فعال در حوزه تبدیل می‌شود.