بوچیانتینی گفت: این مبنی واضح است که حتی مدلهای پیچیده توسعه یافته در گذشته با استفاده از روشهای عددی پیشرفته، پیچیدگی این جرم را به طور کامل نشان نمی دهد.
تپ‌اختر خرچنگ که ستاره نوترونی در حال چرخش با فوران‌هایی از تشعشع است، در مرکز سحابی قرار دارد و با گاز، یک ضربه‌ای، میدان مغناطیسی قوی، نور و ذرات پرانرژی احاطه شده است. رصدخانه فضایی IXPE ناسا که در ۹ دسامبر ۲۰۲۱ به مدار زمین پرتاب شد، به کشف محیط آشفته تپ‌اختر شده است که پیشتر به خوبی شناخته نشده بود.
داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط IXPE نشان می‌دهند که پرتوهای ایکس از ناحیه میدان مغناطیسی بیرونی به نام «منطقه باد» و در میدان مغناطیسی در اطراف تپ‌اختر سرچشمه می‌گیرند. با وجود این، مشاهده‌های بیشتر برای درک کامل منشا پرتوهای ایکس مورد نیاز است.
نتایج این پژوهش، در مجله Nature Astronomy به چاپ رسید.
رصدخانه فضایی IXPE برای بررسی قطبش پرتوهای ایکس کیهانی طراحی شده است. قطبش، جهت نوسان نور را اندازه‌گیری می‌کند که تا حدود زیادی تحت تأثیر مغناطیسی یک جرم است. بنابراین، پژوهشگران با اندازه‌گیری قطبش پرتوهای ایکس منتشر شده از سحابی خرچنگ در جهت میدان مغناطیسی قسمت‌های گوناگون سحابی و همچنین ساختار میدان مغناطیسی را ترسیم کنند.
خطوط نارنجی، شکل میدان مغناطیسی سحابی خرچنگ را که توسط رصدخانه فضایی IXPE ناسا تعیین شده است، برجسته می‌کنند. این خطوط روی یک تصویر ترکیبی قرار گرفته‌اند که از ترکیب‌های «رصدخانه پرتو ایکس چاندرا» به رنگ آبی و سفید، «تلسکوپ فضای هابل» به رنگ بنفش و «تلسکوپ فضای اسپیزر» به رنگ‌های رنگی به دست آمده است.
نیکولو بوچیانتینی، پژوهشگر رصدخانه آرستری (Arcetri Observatory) ایتالیا و همکارانش، با استفاده از رصدخانه فضایی موسوم به کاوشگر تصویربرداری قطبش‌سنجی اشعه ایکس (IXPE) ناسا در میدان مغناطیسی ساحابی خرچنگ را ردیابی و مناطق غیرمنتظره و نامقارن آشفتگی را دید.
دانش با استفاده از جدیدترین تکوپ پرتو ایکس ناسا، میدان مغناطیسی «سحابی خرچنگ» را با جزئیات بیشتری نسبت به ترسیم کرده‌اند.
میشلا نگرو، دانشمند مرکز پرواز فضای گادرد (GSFC) ناسا و از پژوهشگران این پروژه گفت: سحابی خرچنگ یکی از پرانرژی‌ترین اجرام اخترفیزیکی آسمان به شماره می‌رود که مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین، بسیار هیجان انگیز است که می‌توانم با کمک رصدخانه فضایی IXPE، اطلاعات را در مورد آن بیاموزیم.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، سحابی خرچنگ (سحابی خرچنگ) که در فاصله 6500 سال نوری از زمین قرار دارد، بقایای یک انفجار بزرگ ستاره‌ای یا ابرنواختر است که در سال 1054 رخ داد و بقایای متراکمی به نام تپ‌اختر خرچنگ (خرچنگ پولسار) را با جرمی حدود دو برابر خورشید به نام برد. جا گذاشتن. این سحابی یکی از اجرام کیهانی است که بسیار دقیق مورد بررسی قرار گرفته است، اما مشاهدات جدید نشان می‌دهند که سحابی خرچنگ، بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که می‌توان تصور کرد.
انتهای پیام