مکان‌یابی انفجار
اکنون اندازه‌گیری‌های تلسکوپ هابل با مشاهدات تجهیزات رادیویی مختلف از جمله تلسکوپی رادیوی بنیاد ملی علوم آمریکا که برای تداخل‌سنجی خط پایه بسیار بلند (VLBI) با هم کار می‌کنند، ترکیب می‌شوند. آمار و نتایج این تلسکوپ‌های رادیویی، ابتدا 75 روز و سپس 230 روز پس از تصادم گرفته شد.
هابل دریافت می کند که یک فواره یا جت پرتو از برخورد دو ستاره نوترونی با سرعتی بیش از 99.97 درصد سرعت نور حرکت می کند.
تصور می‌شد سرعت خیره‌کننده این فواره، یک توهم است و در ابتدا به نظر می‌رسد که سریعتر از سرعت حرکت نور می‌کند، اگر چنین چیزی ممکن نیست.
اکنون با ترکیب مشاهدات مختلف، محل انفجار را با دقت شناسایی کنید.
برخورد و تشکیل
اعلام ناسا، اندازه‌گیری هابل نشان داد که این فواره با سرعت ظاهری هفت برابر سرعت نور در حال حرکت است. مشاهدات رادیویی نشان می دهد که این فواره بعداً به سرعت ظاهری چهار برابر سریعتر از سرعت کاهش یافته است. به نظر می‌رسد حرکت و سرعت این فواره بسیار سریع پیش می‌رود، زیرا فواره تقریباً با سرعت نور به زمین نزدیک می‌شود و نوری که ساطع می‌کند کوتاه‌تری با آن دارد. در اصل این فواره در حال تعقیب نور خود است.
سرعت فواره
این رویداد که GW170817 نام آن در سال 2017 توسط ستاره‌شناسان از سراسر جهان در فضا مشاهده شد. انرژی انتشار یافته از این انفجار عظیم، تقریباً شبیه به یک انفجار ابرنواختر بود.
این مشاهده‌ها به ستاره‌شناسان آینده اجازه می‌دهد تا مطالعات دقیقی از ادغام ستارگان نوترونی داشته باشند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیستلسکوپ فضایی هابل ناسا، تشعشع برخورد ستارگان را که به نظر می‌رسید به دلیل یک توهم، با سرعت خیره‌کننده‌ای در حال حرکت است، اندازه‌گیری کرده است.
تلسکوپی فضای هابل، سرعت یک فواره از ماده را که از تصادم ستارگان نوترونی بیرون آمده است، اندازه گیری شده است.
انتهای پیام