نتایج یک مطالعه چهار ساله به تازگی توسط پژوهشگران دانشگاه ایالتی اورگان منتشر شده است تا نشان دهد چگونه یک انسان می‌تواند به تنهایی ۱۰۰ پهپاد را کنترل کند.
به گزارش ایسنا، پژوهشگران دانشگاه ایالتی اورگان(OSU) به تازگی مطالعاتی را منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد این امکان وجود دارد که یک نفر به تنهایی 100 نفر یا بیشتر را فرماندهی کند.
به نقل از آی‌ای، این مطالعه که در Field Robotics منتشر شد، نشان داد که چگونه یک نفر می‌تواند بدون قرار گرفتن در معرض خطر قرار گرفتن، بر روی ربات‌های زمینی و هوایی خودمختار نظارت کند.
به گفته پژوهشگران دانشگاه ایالتی اورگان، این یافته‌ها گامی مهم به سمت استفاده از کارآمد و اقتصادی از گروه پهپادها در نقش‌های مختلف، از اطفاء حریق گرفته تا بسته‌ها و واکنش به بلایای طبیعی در محیط‌های شهری را نشان می‌دهند.
جولی آدامز از کالج مهندسی دانشگاه ایالتی اورگان گفت: ما هنوز از تعداد زیادی از پهپادهای مخصوص تحویل کالاها را در ایالات متحده آمریکا نمی‌بینیم استفاده می‌کنیم، اما شرکت‌هایی هستند که آنها را در دیگر مستقر کرده‌اند. استقرار پهپادها در شناسایی منطقی منطقی است، اما نیاز به فردی دارد که تعداد بسیار زیادی از این پهپادها را بر عهده بگیرد. من نمی‌گویم کار ما یک راه حل نهایی است که نشان می‌دهد همه چیز خوب است، اما اولین قدم به سمت این نوع سیستم است.
مطالعه پژوهشگران دانشگاه ایالتی اورگان از برنامه تاکتیک‌های تهاجمی ازدحام فعال(OFFSET) متعلق به آژانس تحقیقات تحقیقاتی پیشرفته دفاعی آمریکا(دارپا) برخاسته است.
آیا دوست دارید فرمانده یک دسته پهپاد باشید؟
پژوهشگران طی چهار سال مجموعه‌ای از ۲۵۰ وسیله نقلیه خودران (پهپادهای هوایی چند ملخه و کاوشگرهای زمینی) را برای جمع‌آوری اطلاعات در مناطق شهری که ساختمان‌ها در آنها افق دید و ارتباطات ماهواره‌ای را مختل می‌کنند، مستقر کردند.
به گزارش پژوهشگران، از این گروه‌ها در سایت‌های آموزشی شهری برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده می‌شود که پتانسیل ایمنی سربازان و غیرنظامیان آمریکایی را دارد.
آدامز، معاون مدیر سیستم‌های مستقر و سیاست در مؤسسه رباتیک و سیستم‌های هوشمند دانشگاه ایالتی اورگان می‌گوید: این پروژه از فناوری‌های مستقر و ایجاد استقلال مورد نیاز برای استقرار آنها توسط یک انسان بود.
وی افزود: این کارها همچنین نه تنها مستلزم توسعه سیستم‌ها و نرم‌افزارهای مورد نیاز بود، بلکه برای آن فرمانده باید تعریف می‌شد تا به یک انسان اجازه دهد این سیستم‌های زمینی و هوایی را به نحو شایسته کنترل کند.
پژوهشگران این دانشگاه در نهایت به توسعه یک ارتباط مجازی مجازی به نام I3 تبدیل شدند که به فرمانده اجازه می‌دهد تا انبوهی از پهپادها را در سطح بالا کنترل کند.
آدامز گفت: فرماندهان به صورت فیزیکی هر وسیله نقلیه را هدایت نمی‌کنند، زیرا یک انسان به تنهایی نمی‌تواند این تعداد وسیله نقلیه را کنترل کند.
ایده این است که دولت یک برنامه را برای اجرا کند و مانند یک مربی فوتبال، جزئی را اعمال کند.
داده‌های عینی از آزمایشات این سیستم نشان داد که یک انسان می‌تواند این سیستم‌ها را در محیط‌های مختلف مدیریت کند، چیزی که پیام‌های بسیار تاثیرگذار از این پروژه است.
این مطالعه در مرکز آموزش جمعی وزارت دفاع آمریکا انجام شد و با ورود وسایل نقلیه همراه در هر ۱۰ دقیقه در طول هر تمرین میدانی چند روزه، میزان استرس و حجم کاری فرماندهان بررسی شد.
بیش از صد وسیله نقلیه برای ارزیابی میزان بار کاری فرماندهان در آخرین تمرین میدانی مورد استفاده قرار گرفت. به گزارش پژوهشگران این مطالعه، حسگرهای فیزیولوژیکی اطلاعات را به الگوریتمی تغذیه می‌کنند که بر روی سطح کانال حسی و بار کاری کلی تخمین می‌زند.
آدامز می‌گوید: فرمانده ماموریت‌ها را می‌پذیرد که در شرایط محیطی و وزش باد شدید و چالش برانگیز انجام می‌شود، با موفقیت انجام می‌دهد.
این مطالعه در مجله Field Robotics منتشر شده است.
انتهای پیام