این کشف پیامدهایی برای شکارچیان بیگانه دارد. چنین اطلاعاتی برای یافتن اینکه چقدر محیطهای مشابه زمین رایج هستند و چقدر ممکن است حیات فرازمینی در کیهان فراوان باشد، حیاتی است.
ژائو میگوید: امیدواریم منظومههای سیارهای مشابه سیارههای خودمان را پیدا کنند و سیستمهایی را که میدانیم بهتر بسازیم. ابر زمینها، رایجترین نوع سیاره در کهکشان ما هستند، هیچ کدام در منظه شمسی ما وجود ندارد. آنها ابر زمین نامیده میشوند زیرا آنها از جهان ما بیشتر هستند اما از غولهای گازی منظومه شمسی کوچکتر هستند. درک بیشتر ابر زمینها باید بیشتر از رایجترین نوع سیارات باشد.
“لیلی ژائو”(Lily Zhao) محقق ارشد این مطالعه و پژوهشگر مرکز موسسه فلاتیرون گفت: ما در مورد اینکه چگونه این منظومه چند سیاره به وضعیت خود رسیده است، به دست آوردیم.
مدار جانسن دارای حداقل شعاع حدود دو میلیون کیلومتر است. ستاره شناسان معتقدند این سیاره هشت میلیون سال پیش شکل گرفته است. مدار آن به قدری به دور کوپنیک نزدیک است که در ابتدا به وجود آن شک کردند. حالتی که کوپرنیک میچرخد، نیمی از آن ستاره به سمت ما میچرخد و نیمی دیگر در حال دور شدن است.
این سیاره به عنوان سیاره الماس نیز میشود زیرا فضای داخلی آن حاوی کربن است که سنگهای قیمتی را تحت فشار شدیدی بر میکند. این اطلاعات جدید توسط یک ابزار اکتشاف فضایی که اندازه گیری های بسیار دقیقی از نور استارگان را از ستاره نزدیک جانسن یعنی کوپرنیک، ثبت کرده، به دست آمده است.
پژوهشها مطالعه کردند که چگونه حرکتهای شکلگیری و سیارات را در طول تمام زمانها را بهبود بخشید. جانسن در سال ۲۰۰۴ کشف شد و به اولین سیاره “ابر زمین” تبدیل شد. جرم این سیاره حدود هشت برابر سیاره ما و اندازه آن نیز دو برابر پهنای سیاره ما است. جو آن غنی از هیدروژن است. هلیوم و به طور بالقوه سیانید هیدروژن نیز در آن وجود دارد. این اولین سیاره فراخورشیدی است که میشناسیم و با وجود سطح جهانمیاش، جو دارد.
این معناست که نیمی از ستاره کمی آبیتر است و نیمی دیگر کمی قرمزتر است. بنابراین، اخترشناسان میتوانند جانسن را با اندازهگیری زمانی که نور را از سمت قرمزتر، سمت آبیتر و قسمت میانی بدون تغییر میکند، ردیابی کنند.
انتهای پیام