پیری فرآیندی ناپذیر است که با افزایش عملکردی سلول، بافت و اندام خاص میشود. مدتهاست که ارتباط پیری با بیماریها مانند بیماریها، چاقی، بیماریهای قلبی، تحریک عصبی و سرطان مشخص شده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از آیای، از آنجایی که متخصصان و متخصصان پزشکی به هدف ناپذیری میرسند، افزایش سرعت پیری را دنبال میکنند، سلولهای سلولی نیز به عنوان مکانیزم مرتبط با پیری سلولها و بافتها در مرکز قرار گرفته است.
اگر سلولهای داخل بدن ما مانند کارخانههای کوچک در نظر بگیریم، درون این کارخانهها نیروگاههای کوچکی به نام میتوکندری وجود دارد. این نیروگاهها به بدن ما کمک میکنند تا قند را به انرژی تبدیل کند که مانند سوخت برای سلولهای ما عمل میکند. اما، در حین انجام این کار، مواد زائدی ایجاد میشوند که میتوانند مضر باشند.
با گذشت زمان، این مواد زائد میتوانند تجمع یابند و به اجزاء ظریف داخل میتوکندری آسیب وارد کنند. این آسیب یکی از مواردی است که بدن ما شروع به نشان دادن علائم پیری می کند.
مشخص شده است که میتوکندریها تحت تأثیر بیوتیکها قرار میگیرند، به گونهای که به طور کامل از نمیروند اما کمی سرعت آنها کاهش مییابد.
اکنون پژوهش در حال مطالعه یک کرم کوچک به نام کرم الگانس(Caenorhabditis elegans) هستند که شباهتهایی به پستانداران تا روند پیری را بهتر درک کنند.
مطالعات انجام شده در Aging منتشر شده است، مجلههای دارویی را روی این کرمها آزمایش کردهاند تا ببینند آیا این کرمها میتوانند عمر طولانیتری داشته باشند و سالمتر شوند یا خیر.
داروهایی مانند داکسیسایکلین (دوکسیسایکلین) و آزیترومایسین (آزیترومایسین) که پیش از این توسط سازمان غذا و دارو تأیید شدهاند، برای این کرمها تجویز میشوند.
آزمایش کرمها با داکسیسایکلین
محققان در اولین آزمایشهای خود از داکسیسایکلین استفاده کردند که با استفاده از این دارو، عمر طولانیتری را تجربه کردند.
دوز کم باعث شد که کرمها ۷۲.۸ درصد بیشتر عمر کنند، در حالی که دوز بیشتر باعث شد آنها ۶۳.۶۴ درصد بیشتر در مقایسه با کرمهایی که هیچ دارویی نبودند، به زندگی خود ادامه دهند. کرمهای گروه حدود ۱۱ روز عمر کردند، در حالی که کرمهایی که دوز کم داکسیسایکلین را در آن قرار دادند، ۱۸ روز زندگی کردند.
این تیم همچنین از نوع خاصی از نور برای بررسی میزان رنگدانههای به نام لیپوفوسین استفاده میکند که با افزایش سن کرمها مییابد. محققان دریافتند که پس از درمان کرمها با داکسیسایکلین به مدت 13 روز، دوز کمتر داروی لیپوفوسین را حدود 50 درصد و دوز بیشتر آن لیپوفوسین را حدود 90 درصد کاهش داد.
آزمایش کرمها با آزیترومایسین
در مجموعه آزمایشات بعدی، از آزیترومایسین استفاده کردند. آنها نشان دادند که وقتی کرمها تحت تأثیر آزیترومایسین قرار گرفتند، نتایج طول عمر آنها افزایش یافت.
دوز کمتر باعث میشود آنها ۵۰ درصد بیشتر عمر کنند، در حالی که دوز بیشتر باعث میشوند در مقایسه با کرمهای گروه شاهد، ۱۷ درصد بیشتر عمر کنند. کرمهای گروه حدود ۱۲ روز زندگی کردند، در حالی که کرمهای تحت درمان با آزیترومایسین در دوز کم ۱۸ روز و آنهایی که دوز بیشتر مصرف میکنند، ۱۴ روز عمر میکنند.
محققان در مطالعه خود گفتند: ما این نظریه را تایید میکنیم که میتوکندریها به شدت در روند پیری درگیر هستند، این موضوع هنوز به شدت مورد بحث است.
انتهای پیام