تحقیقات از سلولهای ریه انسان ربات ساختند!



دانش‌آموزان آمریکایی از ابداع ربات‌های کوچک خبر داده‌اند که از سلول‌های ریه انسان ساخته می‌شود و می‌تواند در ترمیم آسیب‌دیده و درمان بیماری‌ها بشود.

به گزارش ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، دانشمندان ربات‌های بیولوژیکی کوچک را از سلول‌های ریه ساخته‌اند که امید می‌رود روزی در بدن ما بچرخد تا بافت‌های آسیب دیده را ترمیم کنند و به درمان بیماری‌ها بپردازند. این ربات‌ها که «آنتروبات‌» (Anthrobot) نامیده می‌شوند، از یک تار موی انسان تا نوک تیز مداد تغییر می‌کنند و می‌توانند خود را مونتاژ کنند.

گروهی از «دانشگاه‌های تافتس» (دانشگاه تافتس) و «دانشگاه هاروارد» (دانشگاه هاروارد) برای ابداع این ربات‌ها، ترکیب سلول‌های شیمیایی‌های ریه اهدایی را تغییر دادند.

وقتی دانش‌آموزان -ساختارهای ریز شبیه به مو روی سطح سلول‌ها- را به بیرون ساختند، شروع به حرکت کردند و وقتی گروهی از آنتروبات‌ها موسوم به «سوپربات‌ها» (Superbot) با سلول‌های عصبی آسیب‌دیده در موقعیت‌هایی که قرار دارند، می‌شوند آنها را می‌دهند. رشد مجدد ترغیب کنند.

تحقیقات هنوز نمی‌دانند ترمیم سلولی چگونه اتفاق می‌افتد، اما بر این باورند که آنتروب‌ها را می‌توان یک بار برای پاک کردن شریان‌های مسدود، ترمیم نخاع، شناسایی سلول‌های سرطانی یا رساندن دارو به قسمت‌های خاصی از بدن استفاده کرد.

این پژوهش پرسش‌های را در مورد چگونگی گردآوری و کارکردن سلول‌های انسانی با تحقیقات می‌کند.

گروه همین پژوهشی پیشتر ربات‌های کوچک مشابهی به نام «زنوبات» (Xenobot) را از سلول‌های جنین قورباغه پنجه‌دار آفریقایی ساخته‌اند اما آنتروبات‌ها ثابت می‌شوند که برای ترمیم، سلول‌ها لازم نیست متعلق به دوزیستان یا جنین‌ها باشند. «مایکل لوین» (مایکل لوین) از پژوهشگران این پروژه گفت: فکر نمی‌کنم این موضوع ربطی به جنین بودن داشته باشد. این ربطی به قورباغه بودن هم ندارد. من معتقدم این یک ویژگی بسیار کلی‌تر در مورد موجودات زنده است.

بخوان  سفر ۴ ساعته از اروپا به استرالیا با جت مافوق صوت هیدروژنی

آنتروب‌ها از سلول‌های انسانی ساخته‌شده‌اند اما لوین تشخیصان می‌دهند که آنها زندگی کاملی ندارند و به همین دلیل، به عنوان موجودات کامل در نظر گرفته نمی‌شوند.

ممکن است پزشکان در آینده نزدیک از آنتروبات‌ها استفاده نکنند اما آنها نمونه دیگری از پیشرفت در فناوری پزشکی هستند.

این پژوهش در مجله «علوم پیشرفته» به چاپ رسید.

انتهای پیام



منبع