اکنون، تأسیسات تحقیقاتی دینامیک پرواز همراه با آزمایش نسل بعدی هوانوردی تجاری و زمینی می‌توان آزمایشی را برای ورود و ورود به فرود مأمور بازگشت از ماه و مریخ و همچنین اکتشاف در سیاره زهره و قمر تایتان سیاره زحل ارائه کند. این پژوهش از شافات فضایی با حضور انسان پشتیبانی می‌شود و امکان فرود و ورود ایمن به زمین را برای سرنشینان ماموریت به مریخ فراهم می‌سازد.
یک مهندس ارشد ناسا در نشست «مرکز هوا و فضای ویرجینیا» گفت که تونل باد جدید این آژانس فضایی پس از ۴۰ سال تحقیق و تحقیق در علوم آماده است و احتمالاً در سال ۲۰۲۵ راه‌اندازی خواهد شد.
انتهای پیام
پس از پایان صحبت‌ها، هرمانسدرفر گفت که در هواپیماهای کاغذی کودک را آتش می‌زد و آنها را از پنجره بیرون می‌انداخت. او همان کار را در تونل‌های آزمایشی لنگلی نیز انجام داد اما هرگز به ذهنش خطور نکرد که ممکن است در خطر باشد.
فرموکس، هرمانسدرفر را که از سال ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۲ به عنوان تکنسین در مرکز کار می‌کرد، شناخت. شغل هرمانسدرفر خطرناک بود زیرا اگر کسی یک در اشتباه را در جای دیگری از نظر باز می‌کند و بر اختلاف فشار می‌گذاشت، ممکن بود هرمانسدرفر در حین پرتاب یک مدل، به درون تونل باد کشیده شود.
فرموکس ادامه داد: این پژوهش مشابه تحقیقاتی خواهد بود که ناسا لنگلی برای نزدیک به صد سال انجام می دهد زیرا ترافیک هوایی عمومی و خصوصی از وضعیت غیرقابل تصور به مرحله ای رسیده است که زندگی بدون آن غیر قابل تصور است.
فرموکس گفت که تونل جدید دارای سیستم یکسان‌سازی فشار خواهد بود.
به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، به این فکر کنید ماشین‌های پرنده، گردشگری فضایی، ورود مجدد ایمان به زمین برای فضانوردی که از مریخ باز می‌گردند. به گفته «چارلز مایک فرموکس» (Charles Mike Fremaux) مهندس ارشد سیستم‌های پرواز هوشمند «مرکز تحقیقات لانگلی ناسا» (NASA Langley)، این فناوری‌ها هنوز مانند داستان‌های علمی-تخیلی هستند اما برخی از آنها در این وضعیت بسیار ناخواسته هستند.
مرکز تحقیقات لنگلی ناسا برای آزمایش این مفهوم به ویژه در مورد ایمنی عمومی و نظامی، در بیش از 40 سال گذشته در حال ساخت اولین تونل باد جدید خود بوده است. «تاسیسات تحقیقاتی دینامیک پرواز» (FDRF) ناسا، پروژه‌ای است که فرموکس به مدت ۲۵ سال آن را دنبال کرده و می‌گوید که دو تونل باد کوچکتر با قدمت حدود ۸۰ سال خواهد شد. جدیدترین و بزرگترین مرکز، «تاسیسات ملی ترانسونیک» (National Transonic Facility) است که در سال ۱۹۸۰ ساخته شد.
فرموکس پاسخ داد: برنامه ما این است که این کار را همان طور که اکنون انجام می‌شود، انجام می‌دهد. یک تکنسین بسیار ماهر قصد دارد مدل‌ها را با دست پرتاب کند و این شوخی نیست. ما اینجا یک نفر داریم که این کار را چندین سال انجام داده و اکنون بازنشسته شده است.
این اطلاعات طی نشستی که امروز در «مرکز علوم هوا و فضای ویرجینیا» (مرکز علوم هوایی و فضایی ویرجینیا) در همپتون برگزار شد، برگزار شد.
این تونل نه تنها برای عموم مردم، بلکه برای تکنسین‌هایی که در آن کار می‌کنند، تدابیر امنیت را ایجاد می‌کند.
«رونالد هرمانسدرفر»(Ronald Hermansderfer) یکی از حاضران ۸۹ ساله، با اشاره به مدل‌های کوچک در جستجوی پرواز آزاد می‌پرسد: این مدل‌ها چگونه راه‌اندازی و بازیابی می‌شوند؟
قرارداد ۴۳.۲ میلیون دلاری دولت فدرال برای طراحی و ساخت این ساختمان‌ها، به یک شرکت مستقر در بیرمنگام، آلاباما موسوم به «بی‌ال هربرت اینترنشنال»(BL Harbert International)لق گرفت. انتظار می‌رود که این تأسیسات در اوایل سال ۲۰۲۵ افتتاح می‌شود.
«رونالد»(رونالد) پسر هرمانسدرفر که او هم از مرکز تحقیقات لنگلی ناسان بازنشسته است، با شنیدن خاطره پدرش به خنده افتاد.
خیلی از هواگردهای جدید به فناوری «برخاستن و فرود عمودی الکتریکی»(eVTOL) دارند. با وجود دهها یا حتی صدها وسیله نقلیه خصوصی در راه‌های هوایی، پژوهشی لازم است تا بفهمیم وسایل نقلیه چگونه در شرایط واقعی واکنش نشان می‌دهند. فرموکس انتظار دارد که برخی از این فناوری‌ها تا سال ۲۰۴۰ یا زودتر به فناوری‌های متداول تبدیل شوند.