طوفان تولید شده توسط این زباله‌ها ضعیف خواهد بود. به عنوان یک طوفان ژئومغناطیسی G۱، این پتانسیل را دارد که نوسانات جزئی در شبکه‌های برق ایجاد کند، بر برخی عملکرد‌های ماهواره‌ای از جمله عملکرد دستگاه‌های تلفن همراه و سیستم‌های GPS تأثیر بگذارد و همچنین شفق قطبی را تا جنوب میشیگان و مین خواهد آورد.
طبق گزارش spaceweather.com، پیش‌بینی‌کنندگان در مرکز پیش‌بینی هوا فضای سازمان ملی اقیانوسی و جوی (SWPC) پس از مشاهده این که مواد گازی از یک سوراخ جنوبی در جو خورشید در حال جاری شدن است این پیش‌بینی را انجام دادند.
در سیاراتی با میدان‌های مغناطیسی قوی، مانند سیاره ما، این رگبار زباله‌های خورشیدی جذب می‌شود و باعث ایجاد طوفان‌های ژئومغناطیسی می‌شود. در طول این طوفان ها، میدان مغناطیسی زمین کمی توسط امواج ذرات پرانرژی فشرده می‌شود. این ذرات از خطوط میدان مغناطیسی نزدیک قطب‌ها عبور می‌کنند و مولکول‌های موجود در جو را به هم می‌ریزند و انرژی را به شکل نور آزاد می‌کنند تا شفق‌های رنگارنگی شبیه شفق‌های قطبی ایجاد کنند.
حفره‌های تاجی نواحی در جو فوقانی خورشید هستند که در آن گاز برق گرفته سردتر و چگالی کمتری دارد. چنین حفره‌هایی همچنین جایی هستند که خطوط میدان مغناطیسی خورشید، به جای حلقه زدن به درون خود، به سمت خارج به فضا پرتاب می‌شوند. به گفته اکسپلوراتوریوم، یک موزه علمی در سانفرانسیسکو، این مواد خورشیدی را قادر می‌سازد تا در یک سیلاب که با سرعت ۱.۸ میلیون مایل در ساعت (۲.۹ میلیون کیلومتر در ساعت) حرکت می‌کند، خارج شوند.
دانشمندان بر این باورند که بزرگترین طوفان خورشیدی که تا به حال در طول تاریخ معاصر شاهد بوده است، رویداد کارینگتون در سال ۱۸۵۹ بود که تقریباً همان انرژی ۱۰ میلیارد بمب اتمی یک مگاتونی را آزاد کرد. پس از برخورد به زمین، جریان قدرتمند ذرات خورشیدی سیستم‌های تلگراف را در سراسر جهان سرخ کرد و باعث شد شفق‌هایی درخشان‌تر از نور ماه کامل تا جنوب کارائیب ظاهر شوند. دانشمندان هشدار می‌دهند که اگر رویداد مشابهی اتفاق بیفتد، تریلیون‌ها دلار خسارت وارد می‌کند و باعث خاموشی‌های گسترده می‌شود، دقیقاً مانند طوفان خورشیدی سال ۱۹۸۹ که یک میلیارد تن گاز آزاد کرد و باعث خاموشی در سراسر استان کانادا شد.
این طوفان زمانی اتفاق می‌افتد که خورشید به فعال‌ترین فاز چرخه تقریباً ۱۱ ساله خورشیدی خود می‌رسد. اخترشناسان از سال ۱۷۷۵ می‌دانستند که فعالیت‌های خورشیدی به صورت چرخه‌ای طلوع و فرود می‌آیند، اما اخیراً خورشید بیش از حد انتظار فعال بوده است و تقریباً دو برابر لکه‌های خورشیدی پیش‌بینی‌شده توسط NOAA است. دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که فعالیت خورشید در چند سال آینده به طور پیوسته بالا می‌رود و در سال ۲۰۲۵ به حداکثر خود می‌رسد و دوباره کاهش می‌یابد.
بیشتر بخوانید