فاز اول کارآزمایی بالینی واکسن ماربورگ موفقیت‌آمیز بود

نتایج امیدوارکننده‌های اولین کارآزمایی بالینی واکسن آزمایشی ویروس ماربورگ بر انسان منتشر شده است. این اولین واکسن برای این ویروس کشنده است که وارد فاز دوم کارآزمایی بالینی می شود.

از زمان پیدایش این ویروس، بیش از ۱۲ مورد در طی ۵۰ سال اخیر گزارش شده است که تازه‌ترین آنها در سال گذشته برای اولین بار در غنا مشاهده می‌شوند. با این، ویروس مرگ و میر وحشتناک ماربورگ که 90 درصد است، بیماری‌های عفونی را بر آن داشت تا در مورد پتانسیل همه‌گیری قابل توجه این ویروس در خطر هشدار دهنده باشد.

دانیلا مانو (Daniela Manno)، از دانشکده بهداشت و پزشکی گرمسیری لندن می‌گوید: ویروس ماربورگ در جمهوری دموکراتیک کنگو در سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ و آنگولا از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵ نشان می‌دهد که در شرایط خاص، مانند مواردی که زیرساخت‌های بهداشتی ضعیف هستند، بیماری می‌تواند ماهها یا سالها کنترل نشده باقی بماند و صدها زندگی را درگیر کند.

انتهای پیام



منبع

این واکسن جدید ماربورگ با نام «cAd3-Marburg» از یک حامل آدنوویروس برای تحویل گلیکوپروتئین ماربورگ به سلول استفاده می‌کند. مطالعات روی پستانداران که سال گذشته منتشر شد، منتشر شد که یک دوز واحد از واکسن باعث ایجاد پاسخ ایمنی در حیوانات تا یک سال می‌شود.

ابولا هم درمان بادی مونوکلونال و هم واکسن پزشکی دارد، هیچ درمان یا واکسن تایید شده‌ای برای بیماری ویروس ماربورگ وجود ندارد. این امر باعث شد که موسسه خیریه واکسن جهانی «Gavi»، ماربورگ را به عنوان یک نگرانی بالقوه بزرگ در بروز همه‌گیری‌های آینده معرفی کند.

بخوان  با ربات نورومورفیک شرکت اینتل آشنا شوید

دولت ایالات متحده آمریکا نیز به تعداد میلیون دلار برای تحقیقات پیش‌برد واکسن ماربورگ سرمایه گذاری کرده است. آزمایشات بالینی بعدی در غنا، کنیا، اوگاندا و ایالات متحده برنامه ریزی شده است.

در فاز اول یک کارآزمایی بالینی که به تازگی انجام شد، ۴۰ فرد بزرگسال سالم برای دریافت واکسن آزمایشی ثبت نام کردند. این کارآزمایی نشان داد که واکسن عوارضی جدی ندارد. پاسخ ایمنی قابل توجه نیز در 95 درصد افراد مشاهده شده است که در 7 درصد آنها در طول یک دوره 48 هفته‌ای پابرجا باقی مانده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیواطلس، ماربورگ که از خانواده‌ی ویروس‌های فیلوویریدا (Filoviridae) مانند ابولا است، به عنوان پسر عموی شناخته‌شده‌اش، کشنده اما کمی کم‌خطرتر است. این برای اولین بار در سال 1967 ظاهر شد و تعداد انگشت‌شماری را در اروپا گرفت و باعث بروز یک بیماری ناشی از مرگبار شد. مطالعات ژنومی بعدی منشا آن را به اوگاندا و کنیا نسبت داد.