نمونه گرانیتی که در ماه کشف شده است، نشان می دهد یک شباهت ماه به زمین، بیشتر از تصور ما است.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، پژوهشگران با استفاده از تجهیزات مایکروویو برای بررسی اعماق زیر سطح در سمت دور ماه، یک نقطه داغ را شناسایی کرده‌اند که به گفته آنها یک توده گرانیتی زیرسطحی بزرگ است و نشان می‌دهد ماه بیشتر از آنچه فکر می‌کند به زمین شباهت دارد.
سنگهای یتی به دلیل وجود آب فراوان و صفحات تکتونیکی سیاره ما که به ذوب شدن و بازیافت مواد در پوسته سیاره کمک می‌کنند، در زمین رایج هستند. ویژگی معمول این است که در سایر نقاط شمسی وجود ندارد اما یک پژوهش جدید اکنون به یک کشف غیرمنتظره دست یافته است. این کشف، یک توده گرانیتی بزرگ در سمت دور ماه است.
فضاپیماهای قمری بدون سرنشین چین موسوم به «چانگ ای ۱»(Chang’e ۱) و «چانگ ای ۲»(Chang’e ۲)، این کشف را با استفاده از تجهیزات مایکروویو به دست آوردند. پژوهشگران، داده‌های جمع‌آوری‌شده از این دو فضاپیما را با داده‌های «مدارگرد شناسایی ماه» (LRO) ناسا و اطلاعات قدیمی جمع آوری شده از مأمور «کاوشگر ماه» (Lunar Prospector)، مأموریت «آزمایشگاه داخلی و بازیابی جاذبه» (GRAIL)، کاوشگر «چاندرایان» شده است. -۱»(Chandrayaan-1) و مأموریت‌های «آپولو»(Apollo) تکمیل کردند.
«متیو سیگلر» (متیو سیگلر)، دانشمند «موسسه علوم سیاره‌ای» (PSI) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: با استفاده از تجهیزاتی که طول موج‌های مایکروویو ارسال‌شده از ماه به مدارگردهای چینی چانگ ۱ و چانگ ای ۲ را بررسی می‌کند، سطح زیر سطح را ترسیم کنیم.
رادیومتری مایکروویو به دلیل طول موج‌های بلندتر، به بررسی امکان می‌دهد تا زیر سطح را در اعماق بیشتر مورد بررسی قرار دهند و کمتر از سطح زیر را در حدود 0.3 تا 5.6 متر کنند. آنچه پژوهشگران بین دهانه‌های برخوردی باستانی «کامپتون» و «بلکوویچ» (بلکوویچ) در سمت دور مرموز ماه یافتند، یک نقطه داغ بود که توپوگرافی نمی‌توانست آن را توضیح دهد. تنها توضیحی که می‌توان آنها را قبول کرد، این بود که این یک منبع گرمای‌گرمایی زیرسطحی زمین تقویت‌شده است.
سیگلر گفت: ما گرمای اضافی را کشف کرده‌ایم که از زمین بیرون می‌آید. این گرما در مکانی روی ماه کشف شد که گمان می‌رود آتشفشانی مرده است و آخرین بار از 3.5 میلیارد سال پیش فوران کرده است. عرض آن حدود 50 کیلومتر است و تنها راه حلی که می‌توانیم برای تولید این مقدار گرما بسازیم، یک سنگ بزرگ گرانیتی است که هنگام سرد شدن یک جسم ماگمایی زیر یک آتشفشان تشکیل می‌شود. گرانیت دارای مقدار زیادی از عناصر رادیواکتیو مانند اورانیوم و توریم در مقایسه با سایر سنگهای پوسته ماه است و گرمی را ایجاد می کند که در سطح ماه احساس می شود.
پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که آتشفشان بزرگ زمانی توسط یک اتاقک ماگمایی گرانیتی بسیار بزرگتر تغذیه می‌شود که زیر آن قرار گرفته است. ماموریت‌های آپولو، نمونه‌های کوچکی از مواد گرانیتی را از ماه به ارمغان آوردند اما چیزی را در این ادعا ارائه نکردند. به گفته محققان، بزرگی این نمونه می‌دهد که ماه بیشتر از آنچه پیشتر می‌شود، به سیاره ما شباهت دارد.
سیگلر افزود: این بیش از آن چیزی است که ما تصور می‌کنیم می‌توانیم در ماه تولید کنیم زیرا ماه بدون آب و تکتونیک صفحه‌ای است که به شکل‌گیری در زمین کمک می‌کند. این نتیجه نشان می دهد که سنجش از دور می‌‌تواند ویژگی‌های پنهان را پیدا کند و در اکتشاف سایر اجراهای سیاره‌ای منظومه شمسی سودمند باشد.
این پژوهش، در مجله «Nature» به چاپ رسید.
انتهای پیام