«اوری فاکس» (Ori Fox)، سرپرست این پروژه گفت: وقتی با توجه به میزان گردآوری و غبار موجود در SN 2004، می‌بینیم که با بررسی‌های صورت‌گرفته در مورد SN در سال 1987، یک رقابت می‌شود. این بالاترین جرم غبار کشف‌شده در ابرنواخترها از زمان کشف SN ۱۹۸۷ است.
همچنین، پژوهشگران بررسی می‌کنند که تخمین‌های موجود در مورد جرم ممکن است فقط قله کوه باشند. به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ؛ جیمز وب به پژوهشگران امکان می دهد تا گرد و غبار سردتر را از قبل جمع کنند، اما ممکن است غبار سردتر و غیرقابل شناسایی در الکترومغناطیسی وجود داشته باشد که در میان بیرونی ترین لایه های غبار پنهان است.
مشاهدات جدید به ستاره‌شناسان نشان می‌دهند کهکشان‌های جوان و دور، پر از غبار هستند اما این کهکشان‌ها آنقدر پیری که ستاره‌گان با جرم‌های مشابه خورشید، گرد و غبار را با افزایش سن تامین‌کننده می‌دهند. ستارگان پرجرم‌تر و با عمر کوتاه‌تر ممکن است به زودی و به تعداد کافی بمیرند تا این مقدار غبار ایجاد کند.
پژوهشگران آمریکایی با همکاری «ملیسا شه‌بنده» دانشمند ایرانی، منابع غبار را در دو ابرنواختر کشف کردند.
«ملیسا شه‌بنده» (Melissa Shahbandeh) دانشمند «دانشگاه جانز هاپکینز» (JHU) و «مؤسسه علوم ارتباطات فضایی» (STScI) گفت: شواهد مستقیم در مورد این پدیده تا این لحظه ناچیز بوده است و اقدامات ما فقط می‌توانند ایرانیان را به میزان غبار برسانند. را در یک ابرنواختر نسبتا نزدیک بررسی کنیم که تا به امروز، ابرنواختر ۱۹۸۷A بوده است. این ابرنواختر ۱۷۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. زمانی که به اندازه کافی خنک می‌شود تا غبار تشکیل شود، آن غبار فقط در طول موج‌های فروسرخ متوسط قابل تشخیص است؛ البته به شرطی که کافی وجود داشته باشد.
یکی دیگر از نتایج جالب توجه دیگر در این پژوهش، میزان غبار کشف شده در این مرحله از زندگی ابرنواختر است. پژوهشگران در SN ۲۰۰۴، میزان غبار معادل بیش از ۵۰۰۰ جرم زمین را یافتند.
برای ابرنواخترهای دورتر از SN87A مانند SN4et و SN2017eaw که هر دو در آن «انجی‌سی ۶۹۴» (NGC ۶۹۴۶) در فاصله حدود ۲۲ میلیون سال نوری از ما قرار دارند، این ترکیبی از پوشش‌های گسترده و ۱۹ عالی را فقط می‌توانم با « ابزار مادون قرمز میانی«(MIRI) جیمز وب به دست آورد.
تحقیقات جدید جیمز وب در ابرنواخترها و تولید غبار آنها وجود دارد.
ستاره‌شناسان تأیید کرده‌اند که ابرنواخترها غبار تولید می‌کنند اما این وجود دارد که چه مقدار از آن غبار می‌تواند از شوک‌های داخلی که پس از انفجار طنین‌انداز می‌شوند، جان سالم به در ببرند. این مقدار گرد و غبار را در این مرحله از عمر SN2204et و SN 2017 مشاهده کنید. این مدرک است که نشان می‌دهد ابرنواخترها واقعاً کارخانه‌های مهم تولید گرد و غبار هستند.
گرد و غبار، سازنده بسیاری از اجرام جهان ما به ویژه سیارات است. همان طور که گرد و غبار استارگان در حال حاضر در فضای پخش می‌شود، عناصر ضروری را برای کمک به نسل بعدی ستارگان و سیارات آنها می‌کند. این که گرد و غبار کیهانی از کجا می‌آید، ستاره‌شناسان را برای دهه‌ها متحیر کرده است. یکی از منابع مهم غبار کیهانی ممکن است ابرنواخترها باشند. پس از انفجار ستاره در حال مرگ، گاز باقی مانده آن منبسط و سرد می شود تا غبار به وجود بیاید.
به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، گرانی «تلسکوپ فضای جیمز وب» ناسا استفاده می‌کنند، گام‌های بزرگی را برای تأیید منبع غبار در پژوهش‌های اولیه بررسی می‌کنند. مشاهدات صورت‌گرفته در مورد دو ابرنواختر نوع دوم موسوم به SN ۲۰۰۴et و SN ۲۰۱۷eaw، تعداد زیادی غبار را در خارج از جرم پرتاب کرده‌اند. جرم کشف شده توسط پژوهشگران، این نظریه را تایید می‌کند که ابرنواخترها یک نقش کلیدی را در تامین غبار برای جهان اولیه داشته‌اند.
انتهای پیام