این پژوهش، در مجله «Nature Communications» به چاپ رسید.
هزینه بالای بازیافت لیتیوم و سایر مواد به کاررفته در باتریها، مانع بزرگی برای استفاده مجدد از این اقلام است، اما شاید نوآوری مهندسان مؤسسه سلطنتی فناوری ملبورن به رفع این چالش کمک کند.
انتهای پیام
«لزلی یئو»(Leslie Yeo)، استاد برجسته مهندسی شیمی و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: MXene مشابه گرافین بود و رسانایی الکتریکی بالا داشت. گرافین، MXene بسیار قابل تنظیم است و میتوان از کاربردهای فناوری در آینده هم میکند.
در استرالیا تنها 10 درصد از باتریهای مورد استفاده در وسایل الکترونیکی مانند تلفنهای همراه، برای بازیافت جمع آوری میشوند که طبق استانداردهای بینالمللی، آمار پایینی است. ۹۰ درصد از باتریهای باقی مانده به محل دفن میروند یا دور ریخته میشوند که آسیب قابل توجهی را برای محیط زیست در پی دارد.
به گفته یئو، چالش بزرگ استفاده از MXene این بود که به راحتی زنگ میزد و در نتیجه انتقال برق را میکرد. بدین ترتیب، غیرقابل استفاده میشد. وی افزود: ما را در جستجو برای غلبه بر این چالش دریافت که صوتی با فرکانس معین، زنگ زدگی MXene را از بین میبرند و آن را به حالت اولیه خود باز میگردانند.
به لطف نوآوری مهندسان استرالیایی، رویای ساختوسازهای تلفن همراه با عمری تا سه برابر از باتریهای بیشتر میتواند به واقعیت تبدیل شود.