انتهای پیام
ابداع یک ایمپلنت مغزی کمتهاجمی
این مطالعه توسط پروفسور استفانی لاکور و سوخو سنگ هدایت می‌شود به تازگی در مجله Science Robotics منتشر شده است.
زمانی که کامل شد، آرایه‌ای به شکل گل، ناحیه‌ای به پهنای ۴ سانتی‌متر از قشر مغز را می‌پوشاند، با وجود این که از سوراخی به اندازه نصف آن عبور کرده است. از آنجایی که بازوهای این آرایه در حین باد به سمت راست می‌چرخند، الکترودهای موجود در قسمت زیرین آن‌ها با بافت مغز کامل پیدا می‌کنند.
کاشت یک گروه کامل از الکترودهای مرتبط در این واقعیت مشکل نهفته است که نسبتاً بزرگی باید در این فرآیند برداشت شود. بنابراین نیازی به گفتن نیست که اگر فقط یک سوراخ کوچک باشد، بسیار بهتر است.
یک آرایه الکترود مغزی با بدنه‌ای نرم می‌تواند به شیوه‌های کمتری در مغز کاشته شود.
پژوهشگران می‌گویند، با توسعه بیشتر این دستگاه، اندازه مورد نیاز برای سوراخ کردن جمجمه و کاشت این دستگاه کاهش پیدا می‌کند و همچنین این ایمپلنت نیز افزایش پیدا خواهد کرد.
در ابتدا این ایمپلنت درون یک لوله استوانه‌ای قرار می‌گیرد. سپس انتهای آن لوله از طریق یک سوراخ ۲ سانتی‌متری در جمجمه وارد فضای یک میلی‌متری بین مغز و جمجمه می‌شود. سپس یک مایع بی‌ضرر به داخل آرایه پمپاژ و باعث می‌شود هر یک از بازوهای آن به طور متوالی باد می‌شوند و به آرامی در داخل جمجمه شکل می‌شوند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، پزشکان برای درمان صرع و سایر مشکلات عصبی گاهی اوقات آرایه‌هایی از الکترودهای محرک را روی سطح مغز بیمار می‌کارند. اکنون یک سیستم رباتیک نرم افزار جدید اجازه می‌دهد تا این الکترودها به مراتب کمتر از همیشه به شیوه تهاجمی در دستگاه گیرنده مغز باشد.
محققان مؤسسه تحقیقاتی EPFL با در نظر گرفتن این چالش، یک آرایه الکترود قابل تورم یا اصطلاحا باد ساخته شده از یک الاستومر نرم‌افزار زیست‌ساز با شش بازوی مارپیچی‌کل‌هایی که مانند گلبرگ‌های یک گل هستند، طراحی می‌کنند که هر بازو دارای تعدادی الکترود طلا در قسمت هستند. زیرین خود است.
این فناوری با موفقیت بر روی خوک‌های مینیاتوری آزمایش شده و اکنون توسط یک شرکت برآمده از دل موسسه EPFL موسوم به نوروسافت بیوالکترونیکز(Neurosoft Bioelectronics) در حال تجاری‌سازی است.