این اولین کرم خاکی رباتیکی نیست که دیدهایم. نمونههای دیگری از کرم خاکی رباتیک نیز با استفاده از مکانیسمهای دیگر، توسط گروههایی از دانشگاه «امآیتی» (MIT) و «دانشگاه کرنل» (دانشگاه کرنل) ابداع شدهاند.
با فعال کردن پیاپی PSA همراه با کمک های اصطکاک خارجی کوچک که در قرار گرفتن دارند، ربات می تواند محل را صاف کند خود را در سطحی باز کند.
انتهای پیام
گروهی از دانش «موسسه فناوری ایتالیا»(IIT) به سرپرستی پروفسور «باربارا ماتزولایی»(Barbara Mazzolai) برای بازتولید این مکانیسم در یک ربات اقدام کردند.
این ربات ۴۵ سانتیمتری، از پنج «محرک نرم پریستالتیک» (PSA) متصل شده است. هر یک از محرکها شامل یک لوله داخلی، یک پوسته الاستومری نرمافزار بیرونی و یک مایع چسبناک است که در فضای بین این دو مهر و موم میشود.
ماتزولایی و همکارانش اکنون در حال کار کردن روی توسعه بیشتر این فناوری هستند.
هر وقت ماهیچههای دایرهای در متامرهای مجاور منقبض میگردند، باعث میشوند که آن قسمت از بدن کرم بلندتر و لاغرتر شود. وقتی طول بدن در یک ناحیه منقبض میگردند، باعث میشود که آن قسمت از کرم کوتاهتر و چاقتر شود.
بدن کرم خاکی از بخشهای پر از مایعات به نام «متامرها» تشکیل شده است. هر یک از متامرها دارای ماهیچههای دیرهای هستند که در اطراف خود میچرخند. ماهیچه های طولی نیز دارند که در طول بدن کرم قرار گرفته اند.
وقتی هوا به داخل پمپاژ میشود، دم ربات بلند میشود، پوست کشیده میشود و به راحتی میتوان در یک لایه نازک قرار گرفت. به عبارت دیگر، PSA بلند و لاغر می شود. وقتی هوا به بیرون کشیده می شود، دم کوتاه می شود و می شود، پوست را به بیرون هل می دهد. بنابراین، PSA کوتاه و چاق میشود.
این پژوهش، در مجله «گزارشهای علمی» به چاپ رسید.
پژوهشگران ایتالیایی با الهام از ساختار بدن کرم خاکی، ربات کوچکی ابداع کردهاند، میتوان از آن در عملیات جستجو و نجات استفاده کرد.