گونه‌هایی که تصویر تلسکوپ شمالی جمنای نشان می‌دهد، این منطقه از رشته‌های قرمز و قهوه‌ای تشکیل می‌شود که توده‌های هیدروژن و رشته‌های گاز مولکولی هستند و با جدا شدن کهکشان‌ها از برخورد می‌شوند. چنین رویدادی، این تصور را ایجاد می‌کند که یک تافی گرم از هم جدا شده است.
برخورد دو کهکشان موسوم به کهکشان‌های «تافی» در فاصله ۱۸۰ میلیون سال نوری از زمین، یک آب‌نبات غول‌پیکر کیهانی را ایجاد کرده است.
شکل‌گیری ستاره در بال‌های این پروانه کیهانی بزرگ ادامه دارد اما داستان در بدن و دم پروانه متفاوت است. بدن، یک پل از مواد را شامل می‌شود که بین UGC ۱۲۹۱۴ و UGC ۱۲۹۱۵ کشیده شده است و طبیعت بسیار متلاطمی دارد. این پل کهکشانی مملو از عناصر مورد نیاز برای شکل‌گیری ستاره‌ها است اما با برخورد و گرم شدن شدید، تولد استارگان می‌شود.
برخورد بین کهکشان‌ها ممکن است به روش‌های گوناگون و با نتایج متفاوت رخ دهد. گاهی اوقات بازوهای مارپیچی کهکشان‌های بزرگ‌تر به سمتی کهکشان‌های کوچک‌تر کشیده می‌شوند و در نهایت، را به همراه دارند. کهکشان‌های کوچک می‌توانند با آن‌های بزرگ‌تر برخورد کنند. پس از برخورد، مدار آنها با بدنه اصلی کهکشان بزرگ‌تر تلاقی می‌کند و باعث ایجاد اعوجاج قابل‌توجهی در ساختار هر دو کهکشان می‌شود.
کهکشان‌های در حال برخورد که «UGC ۱۲۹۱۴» و «UGC ۱۲۹۱۵» نامیده می‌شوند، نام مستعار کهکشان‌های «تافی» (تفی) را از برند معروف شیرینی‌هایی گرفته‌اند که به شکل آنها شباهت دارند. این شکل پیچ‌خورده و کشیده، نتیجه‌ای است که حدود ۲۵ میلیون سال پیش از نمایش در تصویر آغاز شد. این تصویر، نتیجه‌ای که کشان‌ها و دور شدن آنها از یکدیگر را نشان می‌دهد.
انتهای پیام
برخوردهای رخ‌داده بین کهکشان‌هایی از دست، رویدادهایی که می‌توانند دگرگون‌کننده باشند و کیهان را پیش می‌برند. این برخوردها، همه ستاره‌ها را آغاز می‌کنند و هم آن را می‌سازند. ادغام ماده ستاره‌ای دو کهکشان از طریق برخورد می‌تواند ابرهای مولک‌پیکری از گاز و غبار به وجود بیاورد که به مکان‌هایی برای تشکیل ستاره‌های بزرگ تبدیل می‌شود. در هر حال، همان گونه‌ای که این تصویر خیره‌کننده نشان می‌دهد، این برخوردها می‌تواند باعث ایجاد ستاره‌ها در آنها شود.
در مورد کهکشان‌های تافی، قرص‌های کهکشانی و عوامل گازی دو کهکشان به شدت با برخورد می‌کنند و باعث وارد شدن انرژی به گاز می‌شوند و آن را بسیار متلاطم می‌کنند. اتفاقی که UGC ۱۲۹۱۴ و UGC ۱۲۹۱۵ پس از این برخورد از دور شدن، گاز با سرعت بالا از هر کهکشان بیرون کشیده شد. این امر، یک پل گازی بزرگ را بین پدید آورد. با تلاطم مواد ستاره‌ای در سراسر پل، از تجمع و فشرده شدن گاز به تکه‌های متراکم که برای تولد ستارگان جدید لازم است، جلوگیری می‌شود.
اگر هر دو کهکشان در حال برخورد با یک نیروی حرکتی برای دور شدن از ادغام باشند، با هم ادغام می‌شوند. همان ابرهای گازی کهکشان‌ها در محل می‌گیرند، گاز می‌تواند به صورت تکه‌های متراکم باشد و در نتیجه، ستاره‌ها را تشکیل دهد. چنین برخوردهایی با برخورد در این تصویر بین UGC ۱۲۹۱۴ و UGC ۱۲۹۱۵ مشاهده می‌شود، متفاوت هستند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، برخورد شدید دو کهکشان در فاصله ۱۸۰ میلیون سال نوری از زمین، برای یکی از قوی‌ترین تلسکوپ‌های جهان، مانند یک پروانه فریبنده کیهانی در حال تکان دادن بالها یا یک تکه آب‌نبات غول‌پیکر به نظر می‌رسد.
کهکشان‌ها به روش‌های گوناگونی با هم برخورد می‌کنند
تصویر برخورد این کهکشان‌ها که در جهت صورت فلکی «اسب بزرگ»(Pegasus) قرار دارند، با «تلسکوپ شمالی جمنای» (Gemini North) در هاوایی گرفته شده است که همراه با همتای خود «تلسکوپ جنوبی جمنای» (Gemini South) در شیلیلی است. یکی از بزرگترین و پیشرفته ترین تلسکوپی های جهان برای تشخیص نور و پرتو فروسرخ است.