پژوهشگران دانمارکی در جدیدترین پروژه خود به این نتیجه رسیده‌اند که نسخه اولیه زمین ما تنها در عرض سه میلیون سال شکل گرفته است.
این گروه پژوهشی، زمانی شکل‌گیری زمین را با مشاهده ایزوتوپ‌های سیلیکونی به دست آمده از بیش از ۶۰ شهاب‌سنگ و اجرای سیاره‌های مجاور زمین تعیین می‌کنند. سیلیکن، یک عنصر اصلی در سنگ‌ها و عناصر سازنده حیاتی یک سیاره است و نقشی مشابه نقش کربن برای زندگی روی زمین بر درمان دارد. از آنجایی که این عنصر در جهان بسیار زیاد است، به راحتی و به طور معمول تولید می‌شود و می‌تواند به عنوان یک ردیاب خوب برای تشکیل سیاره عمل کند.
پژوهشگران در یک پروژه جدید ادعا کرده اند که زمین تنها در عرض سه میلیون سال شکل گرفته است. این به طور قابل توجهی سریعتر از آمار پیشین است که جدول زمانی را تا صد میلیون سال نشان می دهد.
میلیون‌ها سال ممکن است برای انسان‌ها سریع به نظر نرسد اما در نتیجه نجومی، فوق‌العاده سریع است. در میان 4.6 میلیارد سال عمر تخمین‌زه‌شده منظومه شمسی ما، سه میلیون سال مانند یک پلک زدن است. این زمان کمتر از یک دقیقه در یک ۲۴ ساعت است. اگر زمین بیش از دهها میلیون سال پیش تشکیل شد، این زمان معادل پنج تا ۱۵ دقیقه در روز بود.
«مارتین شیلر» (مارتین شیلر)، از پژوهشگران این پروژه که او و همکارانشان از دیگران می‌خواهند درباره چگونگی شکل‌گیری سیارات نظر دهندگان گفت. شیلر ادامه داد: البته، سنگریزه‌ها در همه جا هستند و سیارات زمینی با تجمع سنگریزه می‌توانند پیدا کنند.
وی افزود: مهمتر از همه اینهاست که نتایج هیچ چیز خاصی را در مورد سیاره حامل آب ما وجود ندارد. زمین فقط یک سیاره بسیار معمولی در کهکشان ما می‌شود. این موضوع در تلاش ما برای اینکه بفهمیم چگونه شکل‌های بیشتر از زندگی در جهان رایج هستند، مهم هستند.
اونیت ادامه داد: این شواهد بسیار قوی نشان می‌دهند غبار نیز در حال حرکت به سوی درون خورشید بوده است. شاید همان طور که زمین در حال گسترش بود، غبار توسط سیاره ما جارو شده باشد.
بیزارو مبان قوی کرد که پژوهشگران، بهترین شواهد را بر این نظریه ارائه می دهد که سیارات زمینی را از طریق تجمع سنگریزه شکل گرفته است.
تصویری از مکانیسم هایی که شاید زمین را شکل دهند. این تصویر نشان می دهد که زمین از سنگهای فضای کوچک متولد شده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از پست، روند تشکیل زمین بیش از 4.5 میلیون سال پیش، از ترکیب غبار و گازی که در اطراف خورشید ما بود، آغاز شد. زمین در نهایت بزرگتر شد تا به سیاره‌ای شباهت پیدا کند که امروز در آن زندگی می‌کنیم. اکنون تحقیقات می‌گویند که این روند بسیار سریعتر از چیزی که پیشتر فکر می‌کند، اتفاق افتاده است. آنها می‌گویند که این روند، آب را در بر داشته باشد. چنین جزئیاتی نشان می دهند که یک سیاره قابل سکونت دیگر دور از ذهن نیست.
دانشمندان باور دارند که این نظریه، نحوه شکل‌گیری غول‌های گازی منظومه شمسی مانند مشتری و زحل را توضیح می‌دهد. تجمع سنگریزه، تنها راه رشد سریع یک سیاره غول‌پیکر پیش از پراکندگی قرص سیاره آن است اما برای همتای زمینی آنها مورد مناقشه قرار دارد.
با وجود این، نظریه تجمع سنگریزه برای تشکیل زمین، یک نظریه بحث برانگیز است.
انتهای پیام
«آیزاک اونیت» (Isaac Onyett)، دانشجوی مقطع دکتری «دانشگاه کپنهاگ» (University of Copenhagen) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: سیارات در چند میلیون سال می‌توان از کودکی خود، به اندازه زمین و مریخ برسند که در مقایسه با کودک انجام شود. صدها میلیون سالی که پیشتر تصور می‌شد، بسیار سریع است. منهتونانیم پیشbیnی کnیm کahe ayگnahart diquarate adیگer by amکnیsem memahabhی thشکیdhe thedhe شdhndhndhndhndhnd ، mmahd ، allahnd alahne منیومومه‌ههه دره قنه وهوود دارد. بنابراین، احتمال بیشتری وجود دارد که در جای دیگری از کهکشان، سیارات دارای آب داشته باشند.
وی افزود: در هر حال، این‌ها نتایج هیجان‌انگیزی هستند که مفاهیم کلیدی را برای درک ما از شکل‌گیری زمین به همراه خواهند داشت. این یک لحظه هیجان انگیز برای جامعه و یک گام غیرقابل انکار رو به جلو است.
به گفته اونیت، یک نظریه سنتی پذیرفته شده است که «سیارات زمینی» (سیارات زمینی) مانند زمین ما، در پی دنباله‌ای از برخورد با سیارک‌ها شکل گرفته است که بزرگتر و بزرگتر می‌شوند. این فرآیند به این معناست که شکل‌گیری زمین حدود یک میلیون سال یا بیشتر طول کشیده شده است. در این مکانیسم، پدید آمدن آب روی زمین ممکن است یک خوش‌شانسی باشد و شاید توسط یک سیارک یا دنباله‌دار به زمین رسیده باشد.
«فرانسوا تیسوت» (Francois Tissot)، کیهان‌شیمی‌دان ایزوتوپ که در این پژوهش شرکت نداشت، گفت: پژوهش‌های جدید، تحلیل و تحلیل جالبی را از ترکیب ایزوتوپی سیلیکون در بسیاری از مواد سیاره‌ای ارائه کرده‌اند و اما من مطمئن هستم که تجمع سنگریزه، ساده‌ترین توضیح برای آن است. داده های سیلیکونی باشد. تحلیل و تحلیل بیشتر در مورد این موضوع مورد نیاز است.
اونیت با تجزیه و تحلیل ترکیبات سیلیکون در نمونه‌هایی با سنین متفاوت گفت که آنها می‌توانند یک توالی زمانی را از آنچه در قرص غبار پیش از شکل‌گیری زمین اتفاق افتاده است، کنار هم بچینند. اونیت و گروهش دریافت می کنند که با افزایش سن نمونه ها، سیارک ها به سمت ترکیب غبار کیهانی انباشته شده توسط زمین تغییر می کند.
این پژوهش، در مجله «نیچر» (Nature) به چاپ رسید.
پژوهشگران معتقدند که این پیدایش سریع، از نظریه طریقای به نام «تجمع سنگریزه» رخ داده است. «مارتین بیزارو» (Martin Bizzarro)، پژوهشگران این پروژه گفت: ایده کلی این است که سیارات در قرصی از غبار و گاز متولد می‌شوند و وقتی به اندازه می‌رسند، سنگریزه‌ها را به سرعت مانند جاروبرقی جذب می‌کنند. برخی از آن سنگریزه ها یخی هستند و می توانند آب مورد نیاز زمین را تامین کنند. این فرآیند به شکل‌گیری نسخه اولیه سیاره ما انجام می‌شود که تقریباً نصف اندازه‌های سیاره‌ای ما بود. نسخه فعلی زمین احتمالاً پس از یک برخورد بزرگتر در حدود صد میلیون سال بعد شکل گرفته است که ماه را باید تشکیل داد.
«بیرگر اشمیتز» (بیرگر اشمیتز)، اخترزمین‌شناس «دانشگاه لوند» (دانشگاه لوند) که در این پژوهش شرکت نداشت، گفت: این نتایج بسیار قانع‌کننده هستند و می‌توانند طرز فکر ما را درباره شکل‌گیری سیاره‌مان تغییر دهند. اگر این تفسیرها پابرجا باشند (که فکر می‌کنم همین طور باشد)، نشان‌دهنده یک تغییر بزرگ در درک ما از شکل‌گیری زمین هستند. همیشه به عنوان یک شگفتی بزرگ رخ می دهد و ثابت می کند که چقدر برای مدت طولانی در اشتباه بوده است.