وی افزود: قرار گرفتن مکرر در معرض سکانس‌های اکشن با سرعت بالا و پایین آدرنالین و جلوه‌های ویژه جذاب می‌توان باورها، نگرش‌ها و برداشت‌هایی از آنها را که آسیب‌های اجتماعی دارد، تغییر دادن و دید نادرست مهارت‌های اجتماعی ضروری می‌تواند سازگاری در مدرسه را داشته باشد.
برای پسران نیز تماشای خشونت آمیز با رفتار پریشانی عاطفی، بی‌توجهی، سرکش شدن و منزوی شدن از نظر اجتماعی همراه بود.
وی افزود: در سالهای پیش از دبستان، هرچه کودکان بیشتر در معرض خطرات تهاجمی روی صفحه نمایش قرار دارند، ممکن است فکر کنند که این رفتار، طبیعی است.
انتهای پیام
منبع
در نهایت مشخص شد که تماشای تصاویر خشونت آمیز در طول سال های پیش از ورود به دبستان با خطر روانی اجتماعی و عدم تحصیل در اوایل نوجوانی همراه است.
وقتی این بچه‌ها ۱۲ ساله شدند، پژوهشگران از آنها و معلمانشان خواستند ارزیابی کنند که در مدرسه چقدر خوب عمل کنند.
پژوهشگران دانشگاه مونترال(Montreal) نشان داده شده برای ۲۰۰۰ کودک ۳.۵ تا ۴.۵ سال را تجزیه و تحلیل کردند.
یک پژوهش جدید هشدار می‌دهد که آن دسته از کودکان سه ساله را که تصاویر آمیز در تلویزیون تماشا می‌کنند، در دوره دبیرستان می‌رسند، وضعیت خوبی ندارند.
پاگانی می‌گوید: اما قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی مناسب‌تر می‌تواند به آنها کمک کند تا مهارت‌های اجتماعی را توسعه دهند که بعداً برایشان مفید خواهد بود و در نهایت نقش کلیدی در موفقیت فردی و اقتصادی آنها را خواهند داشت.
آنها همچنین سعی می‌کنند از پیش‌موجودات و سوگیری‌ها استفاده کنند که ممکن است بر این جنبه‌های زندگی کودکان تأثیر بگذارد، حذف شوند.
جسیکا برنارد(جسیکا برنارد) یکی از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: درست مانند مشاهده خشونت در زندگی واقعی، گرفتن مکرر در معرض یک دنیای شخصیت و خشونت‌آمیز که توسط موجوداتی با ظاهری عجیب و غریب می‌شود، می‌تواند باعث ترس و استرس شود. همچنین باعث می‌شود این کودکان، جامعه را خطرناک و ترسناک کنند، و این می‌تواند منجر به واکنش بیش از حد در موقعیت‌های اجتماعی رایج شود.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، تماشای برنامه های تلویزیونی خشونت آمیز در سنین پایین از نظر علمی با عملکرد ضعیف در دبیرستان مرتبط است.
دکتر لیندا پاگانی(Linda Pagani) نویسنده اصلی این مقاله توضیح کلاس داد: آنها در پایان ششم با افزایش کلاسی، پیشرفت تحصیلی و تحصیلی باعث می‌شوند.
برای دختران، پیوندهایی با افزایش پریشانی عاطفی و کاهش در کلاس درس و کاهش تحصیلی تا ۱۲ سال مشاهده شد.
سپس مشخص شد که پسران و دخترانی که در اوایل کودکی در معرض خشونت‌آمیز قرار می‌گیرند، احتمالاً بعدها «افزایش پریشانی عاطفی» را تجربه می‌کنند.
پژوهشگران داده‌ها را تجزیه و تحلیل کرده‌اند تا هر گونه ارتباط معنی‌دار را بین مشکلات آن مقاطع و آسیب آمیزی که در دوره پیش از دبستان در معرض آن قرار می‌گیرند، شناسایی کنند.
وی افزود: برای نوجوانان، در مدرسه راهنمایی در حال حاضر نشان دهنده مرحله مهم در رشد آنها در نوجوانان است و احساس غم و اندوه و خطر و در خطر بودن از نظر وضعیت تحصیلی آنها را پیچیده تر می کنند.
دکتر پاگانی می‌گوید: شناسایی عوامل اولیه اصلاحی که برای سلامت آینده کودک تأثیرگذار باشد، هدف مهمی برای برنامه‌های بهداشتی فردی و اجتماعی است. سازگاری روانی و انگیزه تحصیلی شرایط لازم در موفقیت آمیز به دوره نوجوانی هستند.
پژوهشگران همچنین شاهد کاهش درس و درگیر شدن با محیط کلاس، پیشرفت تحصیلی و انگیزه تحصیلی در پسران تا سن ۱۲ سالگی بودند.
دکتر پاگانی می‌گوید: کودکان پیش از دبستان دارای شخصیت‌های تلویزیونی و نمایشی هم‌ذات پنداری هستند و هر چیزی را که می‌بینند واقعا بدانند. آنها به ویژه در تصویرهای طنز آمیز قهرمانان و تبهکارانی که با استفاده از وسایل نقلیه برای حل مشکلات استفاده می‌کنند، آسیب می‌بینند.
این گروه پژوهشی برای مطالعه خود که این هفته در Developmental and Behavioral Pediatrics منتشر شد، تصمیم گرفته شد تا مجله طول مدت قرار گرفتن در معرض خطر خشونت آمیز در سنین پیش از دبستان را بر رشد طبیعی ارزیابی کنند.
تا به حال مشخص نیست که قرار گرفتن در معرض خشونت آمیز در کودکی، هم از نظر تحصیلی و هم از نظر روانی چه تاثیری بر کودکان دارد.
والدین پسران و دختران شرکت در این مطالعه گزارش کردند که فرزندانشان چه نوع تلویزیونی را تماشا می‌کنند. سپس زمانی که آنها 12 ساله شدند، کودکان و معلمان آنها پیشرفت روانی و تحصیلی و همچنین انگیزه و مشارکت آنها در فعالیت های کلاسی را ارزیابی کردند.
محققان امیدوارند که متخصصان اطفال، والدین و جوامع به این اطلاعات توجه کنند و آنها را در نظر بگیرند.