نجم گفت: ما معتقدیم که یک پلیمر یا ماده بر هیدروژل، حداقل از نظر مفهومی، پتانسیل این را دارد که به طور مستقل عمل می کند. سیستم حاصل چند کاربرد و پاسخگو به ها خواهد بود و در صورت استفاده از برق تولید می کند.
تحقیقات بعدی منابع انرژی بر هیدروژل را نشان می‌دهد که مانند ماهی‌های الکتریکی، واحدهای باردار را در حرکت‌های انتخابی می‌دهند تا ولتاژهای توان بالا تولید کنند.
ماهی‌های الکتریکی با خوردن و برداشتن انرژی از محیط اطراف خود شارژ می‌شوند. به گفته نجم، در فضا، منبع انرژی مشابه نحوه استفاده از غذاها با استفاده از یک منبع موجود مانند خورشید شارژ می شود.
محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا به تازگی از توسعه یک باتری که به طور خودکار خود را شارژ می‌کند و با الهام ساخته شده است، خبر داده است که می‌تواند به پیشبرد برنامه‌های فضایی کمک کند.
انتهای پیام
به گزارش ایسنا و به نقل از تی ای، دفتر تحقیقات علمی نیروی هوایی (AFOSR) آمریکای سه ساله به ارزش 2.55 میلیون دلار با یک آزمایشگاه تحقیقاتی در ایالت پن منعقد کرده است تا بتواند برای طراحی و تولید منابع انرژی نرم‌افزار، خود شارژ شوند و الهام گرفته شده از محیط زیست دارای کاربردهای باشد. فضایی ایجاد کند.
آزمایشگاه نجم جایزه ۴۵۰ هزار دلاری را از برنامه محقق جوان AFOSR در سال ۲۰۲۳ دریافت کرده است.
نجم گفت: چالش فعلی در فضای این است که باتری‌های لیتیوم یونی که برای مثال در تلفن‌های همراه یا خودروهای الکتریکی پیدا می‌کنند، سفت و سخت هستند و تعمیر و نگهداری بسیار بالایی دارند. نصب آنها پرهزینه است و برای ادامه کار به فناوری نیاز دارد. همچنین به دلیل احتمال وقوع شارژ بیش از حد، یک خطر ایمنی وجود دارد. یک منبع انرژی سازگار و خودپایدار که به نظر می‌رسد به اندازه کافی برای ماموریت‌های مدارک در مدار پایین زمین کارآمد است و دارای ویژگی‌های شیمیایی و مقاومت در برابر محیط‌های خشن است، می‌تواند برای کاربردهای فضای مفید باشد.
ماهی‌های الکتریکی که دارای اندام‌هایی هستند که میدان الکتریکی برای شکار و دفاع تولید می‌کنند، الهام‌بخش این نوع منبع انرژی هستند. ماهی هر ماهی است که می‌توان تولید کند. ماهی‌هایی که می‌توان میدان الکتریکی تولید الکتروژنیک گفته می‌شود در حالی که با ماهی‌هایی که برای تشخیص میدان‌های الکتروسیو گفته می‌شود، می‌شود. اکثر ماهی‌های الکتروژنیک الکتروسیو نیز هستند. بیشتر ماهی‌های نگهداری شده در آکواریوم و صید شده برای مصرف غذا در الکتروژنیک یا الکترورسیو گروه.
این پروژه توسط «جوزف ناجم»(Joseph Najem) استادیار مهندسی مکانیک دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا برای توسعه یک منبع انرژی که قادر به تامین انرژی ماهواره‌ها، دوربین‌ها، حسگرهای آب و هوا و سایر دستگاه‌های فضایی است، هدایت می‌شود. ناجم و تیمش از نزدیک با «مایکل مایر» از دانشگاه فریبورگ برای ساخت و تولید منابع انرژی چند منظوره پلیمری یا مبتنی بر هیدروژل همکاری خواهند کرد.
«امیر براتی فریمانی» از دانشگاه کارنگی ملون و «کریستوف ودر» از دانشگاه فریبورگ بر روی شبیه‌سازی و سنتز مواد می‌خواهند کرد.