مواد الکترونیک گذرا که پس از مدت زمان معینی تخریب می‌شوند یا در مواجهه با یک محرک خاص مانند گرما یا آب از بین می‌روند، راه‌حلی مناسب محسوب می‌شوند. استفاده از آن‌ها نه تنها می‌تواند به کاهش زباله‌های الکترونیکی کمک کند، بلکه احیای فلزات گرانبها را نیز ممکن می‌کند.
برای تکمیل این روند از مدار‌های الکترونیکی ساخته شده از جوهر رسانا استفاده شد و تکه‌های نقره یا ذرات کربن سیاه برای تشدید رسانایی الکتریکی، چسب‌های پلی استری برای در کنار هم قرار دادن اجزا و کوکتل‌های آنزیمی برای کمک به روند تجزیه به کار گرفته شد.