دانشمند یک بازوی سوم ساختند که با شکم کنترل می‌شود!



بی‌شک مواقعی وجود داشته که هر دو دستان پر بوده و آرزو کرده‌اید که کاش بازوی سومی همید. خب، دانشمندان کشف کرده اند که یک بازوی سوم در واقع می تواند به راحتی از طریق حرکات عضله دیافراگم کنترل شود.

به گزارش ایسنا، این مطالعه در موسسه تحقیقاتی EPFL سوئیس توسط گروهی به سرپرستی پروفسور سیلوسترو میسرا(Silvestro Micera) انجام شد. این بخشی از پروژه بزرگتر بازوی سوم مرکز ملی صلاحیت در تحقیقات سوئیس بود.

به نقل از نیواطلس، برای این مطالعه، تجهیزاتی ساخته شد که در آن کاربران در حالی که دسته‌هایی را با دستان خود می‌گرفتند روی یک صندلی می‌نشستند و یک کمربند را به حسگر می‌بستند که آنها را تشخیص می‌دادند. آنها همچنین از یک هدست مطمئن استفاده می‌کردند که از طریق آن یک محیط مجازی را مشاهده کنید.

با جابجایی بازوها، این امکان برای کاربران فراهم شد تا با نسخه‌های مجازی بازوهای واقعی خود در دنیای واقعی مجازی، وظایف خود را انجام دهند. علاوه بر این، با حرکت دیافراگم خود به روش های خاص، آنها می توانند بازوی سوم مجازی را نیز کنترل کنند. بازوی سوم که بین بازوهای چپ و راست مجازی آنها قرار دارد، با یک دست شش انگشتی متقارن طراحی شده بود و در دو طرف آن شست وجود دارد بنابراین تصور نمی‌شود که متعلق به طرف خاصی از بدن است.

زمانی که این بازو بر روی ۶۱ داوطلب در ۱۵ جلسه آزمایش شد، ثابت شد که تسلط بر آن برای اکثر افراد بسیار آسان است. نکته مهم این است که داوطلبان می‌توانند بازوی چپ و راست خود را کنترل کنند در حالی که بازوی سوم را کنترل می‌کند.

بخوان  وردپرس سایت ساز خود را برای سومین بار در سال جاری به روز کرد

شرکت‌کنندگان همچنین می‌توانند در مکالمات شرکت کنند و در حین کار با بازوی سوم، نگاه خود را از کار منحرف کنند.

در مرحله بعدی مطالعه، داوطلبان به یک بازوی رباتیک مواد آماده شدند که به قفسه سینه آنها بسته شده بود. این دستگاه در واقع یک میله بود که در داخل و خارج از یک پایه کشیده می‌شد، اما کاربران همچنان می‌توانستند آن را به گونه‌ای حرکت دهند که دست آن را بر روی هدف معینی مطابق با معلق نگه دارند.

میسرا می‌گوید: انگیزه اصلی از ساخت بازوی سوم، سیستم عصبی است. اگر مغز را کاملاً جدید به چالش بکشید، می‌توانید بفهمید که آیا می‌توانید آن را انجام دهید و آیا می‌توانید این کار را انجام دهید یا خیر. سپس می‌توانیم این دانش را به عنوان مثال برای توسعه دستگاه‌های کمکی برای افراد دارای معلولیت یا پروتکل‌های توانبخشی پس از سکته مغزی به کار بگیریم.

انتهای پیام



منبع