سالتزم این درمان را تداخل دو فناوری می‌نامد. او گفت: یک فناوری نانوذرات چسبنده زیستی است که ما قبلاً توسعه داده بودیم و آن را با این فناوری اسید نوکلئیک پپتیدی که رامان توسعه داده بود، تلفیق شد.
یافته‌های این مطالعه در مجله «Science Advances» منتشر شده است.
باهال، گفت: ما تمام این ترکیبات را سنتز کردیم و به این ایده رسیدیم که لازم نیست هر بار یک oncomiR را هدف قرار دهید. اکنون میتوانیم درباره هدف oncomiR فکر کنیم. در این مطالعه‌های معروف در ComiR به miR-10 و miR-21 را هدف قرار دادند که هر دو در گلیوبلاستوما بسیار رایج هستند. با این حال، درمان‌های آینده را می‌توان به راحتی برای برخی از طراحی‌های خاص کرد.
یک درمان مبتنی بر نانوذرات که توسط کنشگران دانشگاه ییل و توسعه یافته است توانایی مبارزه با گلیوبلاستوما را دارد.
به گزارش ایسنا و به نقل از ییل نیوز، گروهی از دانشگاه دانشگاه ییل و دانشگاه کنتیکت یک درمان بر روی نانوذرات ایجاد کرده است که عاملی در گلیوبلاستوما (یک نوع تهاجمی و کشنده سرطان مغز) را هدف قرار می دهد.
سالتزمن گفت: این درمان می‌تواند هر دو هدف را به همراه داشته باشد و باعث افزایش بقا شود. این نتایج بهترین نتایج است که تا به حال در این نوع تومور مغزی تهاجمی دیده‌ام. یکی از چالش‌های توسعه این درمان، طراحی عوامل ضد سرطان موسوم به antimiRs بود، به طوری که دو نوع مختلف در یک نانوذره قرار گیرند.
زمانی که اسیدهای نوکلیک پپتیدی به oncomiRها مرتبط می‌شوند، فعالیت‌های فعال کننده تومور را انجام می‌دهند. در این مطالعه «مارک سالتزمن» آزمایشگاه‌های پروفسور از ییل و «رامان باهال» از دانشگاه کنتیکت با همکاری مشترک انجام شد. به گفته‌های مهم، تحقیقات مشابهی که در یک زمان تنها یک oncomiR را هدف قرار می‌دهند، این درمان را به عنوان هدف می‌دهد و همین امر باعث می‌شود آن را بر روی سلول‌های سرطانی قوی‌تر شود. موش‌های آزمایشی که این درمان را دریافت کردند، به‌طور کامل‌تر از موش‌های کنترل شده زنده ماندند.