محققان امیدوارند که در آینده، داروهایی بسازند که روندهای عامل نابینایی را انجام دهند. برای آزمایش این داروها احتمالا باید از مینی‌چشم‌های بیشتر استفاده کرد.
دانش‌آموز «کالج دانشگاهی لندن» (UCL)، اولین شبکیه مصنوعی را در آزمایشگاه از سلول‌های بنیادی کودکان مبتلا به «سندرم آشر» (سندرم آشر) پرورش داده‌اند.
سندروم آشر حدود ۱۰ هزار نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد و باعث می‌شود که بینایی آنها را بدتر کند و در بزرگسالی نابینا شود.
نقش مهم را سلول‌هایی به نام «سلول‌های مولر» (سلول‌های مولر) برای کنترل‌هایی که از شبکیه عبور می‌کنند و انرژی چشم را تأمین می‌کنند. این پیشرفت، نتایج را به شواهد روبه‌رشدی می‌کند بر این که سلول‌های مولر در همه انواع انحطاط شبکیه نقش دارند. این امر احتمالاً به این دلیل است که سلول‌های مولر در برخی از افراد آسیب می‌بینند و به درستی از سلول‌های حساس به نور شبکیه حمایت نمی‌کنند.
یافته‌های مربوط به سلول‌های مولر و نشانه‌های فشار در سلول‌های میله‌ای حساس به نور، از تجزیه و تحلیل 40 هزار سلول در مینی‌چشم‌ها به دست آمده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، چشم‌هایی که در ظرف آزمایشگاهی پرورش یافته‌اند، ممکن است شبیه به داستان‌های علمی-تخیلی به نظر برسند اما یک گام به درمان نابینایی نزدیکتر کرده‌اند.
استفاده از مینی‌چشم‌ها در مطالعه سندرم آشر، مهم است که در مورد این موضوع ارائه شده است که چه مشکلی در چشم پیش می‌آید و باعث انحطاط شبکیه می‌شود. انحطاط شبکیه، یکی از اصلی‌ترین نابینایی‌هاست که در آن، سلول‌های حساس به نور به نام سلول‌های میله‌ای و مخروطی از بین می‌روند.
انتهای پیام
منبع
این مینی‌چشم‌ها می‌توانند بیش از ۳۰ هزار نفر را در بریتانیا به خطر بیاندازند که در معرض خطر نابینایی ناشی از بیماری‌های ارثی هستند، کمک کنند و برای حدود ۶۰ هزار سالمند که مبتلا به “دژنراسیون ماکولا” (دژنراسیون ماکولا) ناشی از افزایش افراد هستند، امید ایجاد می‌کنند. .
دانشكده “كالج دانشگاهي لندن”، ميني‌چشم‌هايي را در آزمايشگاه پرورش داده‌اند كه ممكن است به درمان نابينايي كمك كنند.
در این پژوهش مشخص شد که سلول‌های مولر در شبکیه چشم به دلیل ژنتیکی آسیب دیده‌اند و احتمالاً در حال مرگ هستند. این امر ممکن است تأثیری بر روی میله ها و مخروط های چشم داشته باشد.
اگر سلول‌های مولر در سندرم عشر مهم هستند، احتمالاً در انواع مختلف دژنراسیون شبکیه نیز نقش مهمی دارند. این معناست که آنها می‌توانند در سایر بیماری‌های مربوط به دژنراسیون شبکیه مانند بیماری چشمی از افزایش سن نقش داشته باشند که از هر 40 نفر بالای 50 سال، یک نفر را تحت تأثیر قرار دهد.
“جین سودن” (جین سودن)، استاد زیست‌شناسی رشد و ژنتیک در موسسه بهداشت کودکان موسسه گریت اورمند استریت و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: استفاده از مینی‌چشم‌ها، یک چالش است که گروه‌های علمی بسیاری روی آن کار می‌کنند. من معتقدم که در ۱۰ سال آینده، بسیاری از موارد نابینایی ارثی قابل برگشت خواهد بود. این شبکیه‌ها واقعاً به ما کمک می‌کنند تا ببینیم ورای چشم چه می‌گذرد. این موضوع برای مطالعه سندرم آشر مهم است و شاید در آینده به ایجاد درمان‌هایی کمک کند که مشکلات پیچیده‌تری مانند دژنراسیون ماکولا ناشی از افزایش سن ارائه می‌شود.
در این پژوهش، سلول‌های بنیادی از بیماران جوان مبتلا به سندرم ژنی نادر آشر که در «بیمارستان گریت اورمند استریت» (GOSH) بستری بودند، گرفته شدند. سپس پژوهشگران، آنها را برای ایجاد سلول‌های بنیادی که می‌توان به هر سلولی در بدن تبدیل کرد، دوباره برنامه‌ریزی کرد.
در این پژوهش، مینی‌چشم‌ها از سلول‌های بنیادی سه کودک مبتلا به سندروم آشر پرورش یافتند. این مینی‌چشم‌ها که در حد یک میلی‌متر هستند، در مقایسه با مینی‌چشم‌های ساخته شده از سلول‌های بنیادی کودکان سالم، مشکلاتی را در سلول‌های میله‌های حسگر نور ایجاد می‌کنند.
این پژوهش، در «گزارش‌های سلول‌های بنیادی» به چاپ رسید.
پژوهشگران، پروسه‌های مشاهده‌شده در نوزادان موجود در رحم را طی ۹ ماه در آزمایشگاه تقلید کردند تا هفت نوع سلول ظاهر شوند، یک الگوی دقیق را تشکیل دهند و به یک مینی‌شبکیه تبدیل شوند. این کار به پژوهشگران امکان داد تا ببینند که چه مشکلی در سندروم آشر که یک بیماری ژنتیکی است و منجر به نابینایی و کاهش شنوایی می‌شود، پیش می‌آید.