انتهای پیام
در داخل کوچکترین قمر زحل چه می‌گذرد؟
دکتر «آلیسا رودن» متخصص ژئوفیزیک قمرهای یخی از «موسسه تحقیقاتی جنوب غربی» گفت: در روزهای پایانی ماموریت کاسینی ناسا به زحل، فضاپیما یک جنبش یا نوسان عجیب را در چرخش میماس تشخیص داد که این موضوع به یک پدیده زمین شناسی و جرم فعال است. قادر به حمایت از یک جزیره داخلی اشاره می‌کند.
دنتون که اکنون یک محقق مقطع فوق دکترا در دانشگاه آریزونا است، گفت: ما دریافت می کنیم که هرشل نمی تواند یک پوسته یخی با ضخامت امروزی بدون محو کردن پوسته یخی در محل شکل گرفته باشد. اگر میماس امروز اقیانوس دارد، پوسته یخی از زمان شکل گیری هرشل نازک شده است، که این امر می‌تواند باعث عدم شکستگی روی میماس شود.
به گزارش ایسنا و به نقل از تی ای، میماس، قمر کوچک زحل، به شدت حفره دارد و ویژگی‌های معمولی یک قمر اقیانوس‌دار است.
طبق شبیه‌سازی‌های عددی این قمر، ساختار حوضه برخوردی هرشل میماس (برجسته‌ترین ویژگی سطح دهانه‌های آن) و فقدان تکتونیک با یک پوسته یخی نازک‌تر و یک اقیانوس جوان از نظر زمین‌شناسی مطابقت دارد.
وی افزود: اگر میماس یک جهان اقیانوسی نوظهور باشد، این امر مربوط به شکل‌گیری، مهم و قابل توجه سکونت همه قمرهای متوسط حل می‌کند.
گروهی از پژوهشگران به‌ترین اظهارنظر کرده‌اند کوچک و درونی‌ترین قمر زحل، می‌توانند مقدار مناسبی گرما را برای پشتیبانی از یک منبع طبیعی داخلی اقیانوسی فراهم کنند.
رودن در آن زمان با دانشجوی مقطع دکتری« آدین دنتون» همکاری کرد تا بهتر بفهمد که چگونه یک قمر با دهانه‌هایی به اندازه میماس می‌توان داخلی داخلی داشته باشد. دنتون از برنامه شبیه‌سازی iSALE-2D برای مدل‌سازی ایجاد حوضه برخوردی هرشل استفاده کرد.
از آنجایی که یک دانش‌آموز «موسسه تحقیقاتی جنوب غربی» شواهد خیره‌کننده‌های پیدا می‌کند که نشان می‌دهد کوچکترین و درونی‌ترین قمر حلال، ممکن است گرمای کافی برای محیط زیست محیط داخلی تولید کند، همکاران آن شروع به بررسی سطح میماس برای درک ویژگی درونی آن کردند. .
رودن گفت: امروز نتایج ما از وجود یک اقیانوسی در میماس پشتیبانی می‌کند، اما تطبیق ویژگی‌های مداری و زمین‌شناسی این قمر با درک این موضوع از ساختار مداری حرارتی آن چالش‌برانگیز است. ارزیابی وضعیت میماس به عنوان یک قمر اقیانوسی می‌تواند مدل‌های شکل‌گیری و ایجاد آن را ارزیابی کند. این نتایج به ما کمک می‌کند حلقه‌های زحل و قمرهای متوسط و قمرهای اقیانوسی بالقوه قابل سکونت به ویژه در اورانوس را بهتر بسازیم. میماس یک هدف وسوسه‌انگیز برای ادامه تحقیقات است.
طبق مدل‌ها، پوسته یخی میماس در زمان برخوردی که هرشل را ایجاد کرد، باید حداقل ۳۴ مایل (۵۵ کیلومتر) ضخامت داشته باشد. از سویی، اگر میماس هنوز در خانه است، مشاهدات سیاره و شبیه سازی گرمایش داخلی آن، ضخامت پوسته یخی فعلی آن را به کمتر از ۱۹ مایل (۳۰ کیلومتر) محدود می‌کند.