یک مطالعه جدید نشان می دهد که اگر گرانش خورشید و ماه روی چرخش زمین برای بیش از یک میلیون سال با هم نمی‌شود، در حال حاضر یک شبانه روز ۶۰ ساعت طول می‌کشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، اگر تا به حال احساس کرده‌اید که بیشتر در روز نیاز دارید، در شبانه‌روزهای ۶۰ ساعت چیست؟ یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که اگر گذشته بر گرانش خورشید و ماه روی زمین تأثیر بگذارد، یک میلیارد سال، چرخش سیاره ما را نمی‌توان کرد، اکنون شبانه‌روزهای ۶۰ ساعت داشتیم.
یک شبانه‌روز زمان ثابتی به نظر می‌رسد، اما در واقع امروز طولانی‌تر از یک قرن پیش است، اما این تفاوت فقط ۱.۸ میلی‌ثانیه است. این دلیل است که ماه به کمتر در حال دور شدن از زمین است که باعث می‌شود چرخش سیاره ما به طور پیوسته شود، بنابراین وقتی که می‌چرخد، مدت شبانه‌روز طولانی‌تر می‌شود.
در طول عمر سیاره زمین، طول شبانه‌روز بسیار متفاوت بوده است. این ترتیبی که پس از شکل گیری ماه در حدود 4.5 میلیون سال پیش، طول شبانه‌روز کمتر از 10 ساعت بوده و حوالی پایان دوره داناسورها بر روی کره خاکی در حدود 70 میلیون سال پیش، شبانه‌روز تا 23.5 ساعت افزایش یافته بود. .
به گفته پژوهشگران دانشگاه تورنتو، میزان تغییرات کاملاً با هم برابر نبوده است. اگر طول شبانه‌روز با سرعت ثابتی ادامه پیدا کند، حدود ۶۰ ساعت طول می‌کشد. فکر به تفاوت‌های فرهنگی و حتی بیولوژیکی که با شبانه‌روزهای ۶۰ ساعتی در انسان‌ها و حیوانات دیگر به وجود می‌آمد، جالب است.
اما چه اتفاقی افتاده است؟ پژوهشگران فرضیه‌های را بررسی کرده‌اند که ترکیبی از عوامل زمین، ماه و به درستی کنار هم قرار گرفتن گرفته‌اند تا چرخش را برای مدت طولانی حرکت کنند و با بررسی شواهد زمین شناسی و ابزارهای تحقیقات جوی به نظر می‌رسد که حقیقتی در آن وجود دارد. .
همه ما می‌دانیم که ماه مسئول جزر و مد دریاها است، زیرا گرانش آن در طول روز، آب را به سمت «برآمدگی» و به سمت بالا در جهات مختلف می‌کشد. به همین دلیل است که ماه به لطف کشش گرانشی و اصطکاک بین جزر و مد و بستر دریا، چرخش زمین را کند می‌کند. اما این تنها نیرویی نیست که بر چرخش زمین اثر می‌گذارد.
پروفسور نورمن موری نویسنده این مطالعه می‌گوید: نور خورشید نیز یک کِشَند(جزر و مد) جوی با همان نوع برآمدگی ایجاد می‌کند. گرانش خورشید این برآمدگی‌های جوی را می‌کشد و یک گشتاور روی زمین تولید می‌کند، اما به جای سرعت چرخش زمین مانند کاری که ماه با زمین می‌کند، سرعت آن را افزایش می‌دهد.
با این حال، تأثیرات ماه بر زمین تقریباً ۱۰ برابر قوی‌تر از تأثیرات خورشید بر آن است، بنابراین ماه در این مسابقه طناب کشی پیروز می‌شود و چرخش زمین را می‌کند.
پژوهشگران در این مطالعه دریافتند که این دو عامل در حدود 2.2 میلیارد سال پیش به موفقیت رسیده اند.
در آن زمان، هوای جو زمین گرم‌تر بود، بنابراین برآمدگی‌های ایجاد شده توسط خورشید سریع‌تر از آن عبور می‌کردند و حدود ۱۰ ساعت طول می‌کشید تا دور سیاره بچرخند. سپس در یک انطباق خوشایند، چرخش زمین که تا آن زمان به ۲۰ ساعت در شبانه‌روز کاهش یافته بود، از آنجایی که دو جزر و مد در رزوانس ۱:۲ بودند، جزر و مد جوی را تقویت کرد و خورشید را قوی‌تر کرد.
نتیجه نهایی این بود که خورشید و ماه را شکست دادند، بنابراین طول شبانه روز دیگر از آن رشد نکرد و به این ترتیب، به مدت ۱.۶ میلیون سال در ۱۹.۵ ساعت قفل شد. این در حالی است که بدون آن مکث طولانی، ما تا به حال به روزهای ۶۰ ساعتی و سبک زندگی بسیار متفاوتی رسیده بودیم.
این گروه پژوهشی می‌گوید این مطالعه نشان می‌دهد که تغییرات آب و هوایی می‌تواند پیامدهای جالبی برای طول شبانه‌روز در آینده داشته باشد.
گفت: کره کره زمین را با گرم شدن زمین، مور می‌دهیم، همچنین می‌توان گفت که کره زمین را گرم می‌کند و فرانسوی تشدید می‌کند. در نتیجه، کمتر از خورشید وجود دارد و در نتیجه در طول شبانه‌روز، زودتر از آنچه در این صورت می‌شود، بیشتر می‌شود.
این پژوهش در مجله Science Advances منتشر شده است.
انتهای پیام