به گزارش ایسنا و به نقل از ادونسد سایت نیوز، آیا خوردن یک ربات را فکر کرده اید؟ این ممکن است مفهوم عجیبی به نظر برسد زیرا غذای ارگانیک و خوراکی است اما ربات‌های معمولی، غیر ارگانیک و غیر قابل خوردن هستند. با وجود این، پژوهش‌های جدید نشان داده‌اند که این مفهوم در نهایت دور از ذهن نیست. فقط به مقدار ضایعات الکترونیکی فکر کنید که در صورت هضم شدن دستگاه توسط بدن ما می‌توان از تولید آنها جلوگیری کرد.
گروه روبوف اخیرا یک حسگر بای‌استابل کاملا خوراکی را ابداع کرده‌اند. ربات‌ها برای درک جهت‌یابی و عملکرد مستقل، به حسگرهای چرخشی نیاز دارند. بنابراین، پیشرفت یک گام مهم به این پیدا کردن ربات‌های کاربردی و کاملا خوراکی است.
فلورانو گفت: وب‌سایت روبوفود از مخاطبان خود می‌خواهد که این سناریو را تصور کنند. آیا می‌خواهید پیتزای خود را سفارش دهید و در چند دقیقه با پهپاد بگیرید؟ این می‌تواند به زودی یک امر عادی باشد، اما تصور کنید که خود پهپاد به جای بازگشتن، به دسر تبدیل شود.
نسخه فعلی ربات با محدودیت‌هایی از جمله خرابی‌های گاه‌به‌گاه حسگر و محرک ژلاتین همراه است اما عملکرد کلی آن نشان می‌دهد که قابلیت حرکت خودکار با استفاده از مواد خوراکی امکان پذیر است.
پهپادهای خوراکی فراتر از تفریح می‌توانند در شرایط اضطراری، انسان‌ها را تغذیه کنند. همچنین، یک طعمه رباتیک خوراکی می‌تواند واکسن و مکمل‌ها را برای حیوانات وحشی یا در حال حاضر در انقراض فراهم کند. از سوی دیگر، غذای رباتیک متشکل از محرک‌های خوراکی و تجهیزات الکترونیکی می‌تواند از مواد غذایی را افزایش دهد. در مراقبت‌های بهداشتی، دستگاه‌های خوراکی کوچک می‌توانند به‌عنوان دستگاه‌های تشخیص غیرتهاجمی در بدن استفاده شوند و غذای رباتیک می‌توانند به بیماران در مصرف دارو کمک کنند.
«والریو فرانچسکو آنزه»(Valerio Francesco Annese) پژوهشگر «موسسه فناوری ایتالیا»(IIT) گفت: به پیشرفت سریع حوزه‌های رباتیک و الکترونیکی، پایداری در این حوزه‌ها یک تفکر مربوط به آینده است. این امر به انباشته‌های الکترونیکی در محل‌های دفن می‌شود که فلزات سنگین سمی را به محیط اطراف می‌ریزند و خطراتی را برای سلامتی ایجاد می‌کنند. همچنین، تجهیزات الکترونیکی به دلیل موارد متفاوت موجود در آنها، جریان بازی‌های پیچیده‌ای دارند که بر این مشکلات افزوده می‌شوند.
«بوکئون کواک»(Bokeon Kwak) پژوهشگر موسسه فناوری فدرال لوزان و از اعضای پروژه روبوفود، در مورد این حسگر توضیح داد: برخی از ربات‌های خوراکی‌های پیشتر ساخته‌شده‌اند، اما هیچ کدام از آنها توانایی سنجش را برای نظارت بر وضعیت خود مانند دارند. بدن و تنظیم سرعت حرکت ندارد. کار ما نشان می دهد اولین ادغام حسگرهای خوراکی، محرک ها و اجزای ساختاری در یک سیستم مستقل است.
یکی دیگر از جنبه های جدید ربات چرخشی، ارزش غذایی آن است. تقریباً 36 درصد از وزن مواد خوراکی می‌دهد و می‌افزاید آن 87.5 کیلو تخمین زده می‌شود که حدود 30 درصد تخمین زده می‌شود روزانه برای یک انسان بالغ می‌شود. این ویژگی‌های ویژه‌به‌فرد می‌تواند به محموله‌های مواد غذایی را در طول ماموریت‌های نجات و سایر برنامه‌های کاربردی برای درمان تغذیه کند.
یک ربات جدید که از حسگر کاملا خوراکی ساخته شده است، بارهای الکترونیکی را می‌سازد و به عنوان منبع تغذیه نیز عمل می‌کند.
برای رسیدن به این هدف، پژوهشگران روبود پیشتر یک باتری قابل شارژ بر روی ژلاتین خوراکی و پهپادهای نیمه‌خوراکی ساخته شده‌اند که در مأموریت‌های حمل و نقل و انتقال سر می‌توانند تجهیزات لازم را برای زندگی که نیاز فوری به غذا یا دارو دارند، ببرند.
تجهیزات الکترونیکی خوراکی می‌توانند به کاهش این کمک‌ها کمک کنند زیرا مواد زیستی بر روی مواد غذایی نه تنها تخریب‌پذیر و زیست‌ساز هستند، بلکه مواد تشکیل‌دهنده غیرسمی را در خود جای داده‌اند. در نتیجه، مصرف عمدی یا سهوی آنها هم برای انسان و هم برای حیوانات بی‌ضرر خواهد بود.
آنزه: مراحل بعدی پروژه، ارائه اجزای خوراکی بیشتر مانند مدارک الکترونیکی و حسگرهای خوراکی، کاهش و کوچک‌سازی و شناسایی محرک‌های خوراکی جدید با هدف ساختن یک ربات کاملاً خوراکی را شامل می‌شوند.
پروژه روبوفود که به سرپرستی «داریو فلورانو»(Dario Floreano) مدیر آزمایشگاه سیستم‌های هوشمند در «موسسه فناوری فدرال لوزان»(EPFL) انجام می‌شود، علم غذا را با نرم افزار ادغام می‌کند. ادغام این دو زمینه بسیار متفاوت، الهام‌بخش توسعه برنامه‌های کاربردی جدید و جالب از جمله تجربیات غذایی تفریحی است.
ادغام علم غذا با فناوری های رباتیک
این مفهوم‌نگرانه توسط گروهی از پژوهش شامل آنزه، از طریق پروژه «روبوفود»(RoboFood) به قطعیت تبدیل شده است.
این ربات دارای اجزای غیر قابل خوردن مانند مدارهای الکترونیکی، میکروکنترلر، قطعات پنوماتیکی و باتری است اما حسگر کاملاً خوراکی با این قطعات سازگاری دارد و نشان می دهد که ربات های نیمه خوراکی را می توان در آینده نزدیک پیاده سازی کرد.
وی افزود: ما امیدواریم کار ما طراحان را ترغیب کند که در صورت امکان، مواد مغذی‌پذیر و حتی خوراکی را به جای مواد غیر قابل تجزیه در نظر می‌گیرد و می‌تواند فوراً باعث کاهش مصرف آنها شود.
پژوهشگران برای اثبات خود، شش نمونه از این حسگرهای خوراکی را در یک ربات غلتان ادغام کردند و از حیواناتی مانند کرم پیله‌ساز یا میگو الهام گرفتند که بدن را حلقه می‌کردند و می‌غلتند. حرکت چرخشی توسط یک چرخ خوراکی بزرگ ساخته شده از اتیل سلولز، موم نخل و روغن زیتون امکان پذیر است. آنزه گفت: ربات می‌توان جهت خود را تخمین بزند و یکی از شش پایه ژلاتینی خود را فعال کند تا به طور خودکار به جلو بچرخد.
برای ساخت این حسگر، آنزه و همکارانش فقط از مواد مورد تایید «سازمان ایمنی غذای اروپا»(EFSA) استفاده کردند. آنها طلای خوراکی را روی الکترودهای متشکل از افزودنی غذایی به نام «اتیل سلولز» (Ethyl cellulose) یا «E462» قرار دادند و یک توده رسانای الکتریکی متشکل از مخلوط کربن فعال، موم زنبور عسل و روغن آفتابگردان را قالب‌ریزی کردند. آنها به دست آمده را در ژلاتین کپسوله کردند و پاستیل‌های خرسی شرکت آلمانی «هاریبو» (Haribo) را به عنوان فاصله‌ها برای جدا کردن الکترودها به کار بردند. این حسگر با یک باتری خوراکی که پیشتر ساخته شده بود، سازگاری داشت و می توان تشخیصی را برای حداقل ۲۵۹ روز ارائه کرد.
آنزه توضیح داد: پروژه روبوفود با بودجه اروپا و با هدف پیشرفت حوزه نوظهور رباتیک خوراکی آغاز شده است که کاربرد مواد غذایی را در ربات‌های کارآمد بررسی می‌کند. ربات‌های خوراکی نه تنها اقلام زیست‌تخریب‌پذیری هستند که از مواد خوراکی ساخته‌شده‌اند، بلکه می‌توانند عملکرد تغذیه‌ای را داشته باشند.