رشته ستارهشناسی، به دلیل نیاز بشر به درک تاریخ و علم زمین و علل رخدادهای آسمانی، طی هزاران سال به وجود آمد و پیدایش. ستارهشناسی و طالعبینی تا مدتها به عنوان حوزههای مرتبط با یکدیگر دیده میشوند اما در قرن هفدهم، راه آنها از هم جدا شد.
امروز ۲۹ آوریل ۲۰۲۳، روز جهانی ستارهشناسی است.
در سال ۱۹۷۳، روز ستارهشناسی در کالیفرنیا آغاز شد. «داگ برگر» (داگ برگر)، رئیس وقت انجمن ستارهشناسی کالیفرنیای شمالی تصمیم گرفت تلسکوپها را در مکانهای شلوغ و شهری مانند خیابانها، مراکز خرید و پارکها قرار دهد تا مردم را متقاعد کند که مسافتهای زیادی را برای بازدید از رصدخانهها در نظر بگیرند.
در روز جهانی ستارهشناسی، موزهها، رصدها، دانشگاهها و مراکز ستارهشناسی سرتاسر جهان، تلسکوپهایی با دسترسی آسان در فضاهای عمومی از جمله مدارس، پارکها و مراکز خرید قرار میگیرند تا مردم آسمان را در طول روز و شب صدا کنند. علاوه بر این، سخنرانیها، نشستها، نمایشگاهها و مسابقات مقالهای با موضوع ستارهشناسی برگزار میشوند.
هدف از برگزاری روز جهانی ستارهشناسی، به ارمغان آوردن ستارهشناسی برای مردم است. این یک فرصت برای سالهایی که از تلسکوپ میگذرند، استفاده نمیکنند تا از آنچه که ستارهشناس و حرفهای در مورد آن بسیار هیجانانگیز هستند، استفاده کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیوز ناین لایو، «روز جهانی ستارهشناسی» (International Astronomy Day) در ربع اول ماه یا حوالی تعیین شده است و در یک روز شنبه بین اوسط آوریل و اواسط ماه مه برگزار میشود.
تاریخچه روز جهانی ستارهشناسی
این تعطیلات، تلاشی برای افزایش علاقه مردم به نجوم با دسترسی آسان غیر رسمی آنها به تجهیزات نجومی مانند تلسکوپ است. یکی دیگر از اهداف برگزاری این رویداد، برای ایجاد شکاف دانش با دادن فرصتی به عموم مردم برای فعالیت با ستارهشناسان و مطالعات فضایی است.
انتهای پیام
ستارهشناسی، مطالعه اجرام آسمانی و پدیدههای غیر زمینی است که با اجرا مانند سیارات، ستارگان و سیارکها و همچنین رویدادهایی مانند خورشیدگرفتگی و پخش شهابی سروکار دارد. ستارهشناسی یک علم طبیعی به شمار میرود که همیشه در تاریخ بشر حضور داشته است. اجداد ما با همین شور و آشتیاق فعلی ما به آسمان شب نگاه میکردند و در چه فراتر از سیاره ماست، پر از کنجکاوی بودند. فرهنگهای بومی سراسر جهان، طالعبینی را با چشمهای غیر مسلح انجام میدادند و این یک نقش کلیدی در جوامعی بود که داشتند. نمونه معروف آن، ستارهشناسی قوم مایا بود. ناظران مشتاق آسمان بودند، اطلاعات را جمع آوری میکردند و تقویم و نمودار ارائه میدادند. آنها معتقد بودند که اعمال خدایان را میتوان در حرکت استارگان، ماه و خورشید خواند.