مفهوم جدید هواپیمای مسافربری ناسا و بوئینگ، با کاهش اصطکاک حین پرواز، انتشار گازهای خانه‌ای را ۳۰ درصد کاهش می‌دهد.
در نهایت، کاهش ۳۰ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای که با مفهوم Transonic Trus-Braced Wing صورت خواهد پذیرفت، یک گام در سفر صنعت هوانوردی به سمت انتشار خالص کربن صفر خواهد بود.
انتهای پیام
نلسون گفت: از ابتدا، ناسا هنگام پرواز همراه شما بوده است. ناسا جرأت کرده است دورتر، سریعتر و بالاتر برود و با انجام این کار، هوانوردی را پایدارتر و قابل اعتمادتر کرده است. این در DNA ما وجود دارد.
وی افزود: هدف ما این است که ناسا با بوئینگ را برای تولید و آزمایش یک نمونه اولیه در برآورد کامل، به ساخت هواپیماهای تجاری در آینده کمک کند که مصرف سوخت کمتر و مفیدی برای محیط زیست، صنعت هوانوردی تجاری و سرمایه گذاری در سراسر جهان داشته باشد. باشند و اگر موفق شوند، می‌توانیم این فناوری‌ها را در هواپیماهایی ببینیم که مردم در دهه ۲۰۳۰ با آنها به آسمان خواهند رفت.
در بیانیه ناسا، بیل نلسون مدیر ناسا به کمک این آژانس فضایی به سفرهای هوایی ایمن‌تر و پاک‌تر طی سال‌های آتی اشاره می‌کند. در چند سال گذشته، ناسا به سختی کار کرده است تا تخصص خود را به فناوری‌های سفر هوایی سبزتر بیاورد که یک نمونه آن هواپیمای الکتریکی آزمایشی X-57 Maxwell است.
ناسا می‌گوید این مفهوم همچنین سایر فناوری‌های سبز را در جستجوی ناسا برای کمک به صنعت هوانوردی در رسیدن به هدف خود برای رسیدن به انتشار کربن تا سال ۲۰۵۰ در خود گنجانده است.
با این حال، شایان ذکر است که هر دو هواپیمای ایرباس A38 و بوئینگ ۷۴۷ که هواپیماهای بزرگ و دو طبقه هستند، دیگر به دلیلی کمتر و هزینه‌های عملیاتی بالا تولید نمی‌شوند.
ناسا اعلام کرده است که برای این پروژه 425 میلیون دلار در نظر گرفته شده و شرکت بوئینگ و شرکای آن نیز 725 میلیون دلار برای آن می تواند انجام دهد.
دلیل اینکه ناسا و بوئینگ تصمیم بر روی یک هواپیمای باریک‌پیکر و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تا حدی به این واقعیت مربوط می‌شود که طبق ناسا، هواپیماهای باریک‌پیکر تقریباً نیمی از انتشار گازهای گلخانه‌ای در سراسر جهان را می‌سازند و خطوط هوایی را برای حمل می‌کنند. و نقل کوتاه و متوسط به شدت به این نوع هواپیماها متکی هستند.
هدف ناسا بهبود هوانوردی تا دهه ۲۰۳۰ است
این بدان معنا نیست که هواپیماهای پایدار بزرگتر آزمایش نمی‌شوند. به عنوان مثال، شرکت ایرباس اخیراً یکی از هواپیماهای بزرگ A380 خود را با سوخت 100 درصد پایدار به پرواز درآورد.
این هواپیما دارای بال‌های بلند و نازک است که توسط پایه‌های مورب که بالها را به بدنه مرتبط می‌کنند، تثبیت می‌کنند. این طراحی، کشش و اصطکاک کمتری ایجاد می‌کند، به این معنی که سوخت کمتری نیز می‌سوزند.
بر اساس بیانیه ناسا، این دو سازمان روی پروژه «نمایش دهنده پرواز پایدار» با هم کار خواهند کرد که هدف آن ساخت، آزمایش و پرواز یک هواپیمای مسافربری باریک‌پیکر جدید تا پایان دهه اخیر است که انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد.
ناسا تاریخ تقریبی سال ۲۰۲۸ را برای اولین پرواز آزمایشی این هواپیمای جدید موسوم به «Transonic Truss-Braced Wing» تعیین کرده است.
ناسا در بلندمدت در نظر دارد که این ارزان قیمت 50 درصد از بازارهای تجاری باریک‌پیکر متوسط را در اختیار دارد.
شرکت بوئینگ تخمین می‌زند که برای سفرهای باریک‌پیکر جدید بین سال‌های ۲۰۳۵ تا ۲۰ تا ۵۰ تا ۴۰ هزار بلیط افزایش پیدا می‌کند.
ناسا و بوئینگ معتقدند طراحی جدید آنها می‌تواند مصرف سوخت و انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا ۳۰ درصد کاهش دهد.
به گزارش ایسنا، ناسا با بوئینگ برای توسعه فناوری پروازهای تجاری سبزتر همکاری کرده است.
طرح‌ها و فناوری‌های دیگر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌های بلندپروازانه‌تری ارائه می‌دهند، اما ناسا قصد دارد این هواپیما را زودتر از سایر پروژه‌های مشابه وارد بازار کند. با این حال، ناسا تاکید می‌کند که این یک آزمایش فناوری و پرخطر است که قبل از آن می‌توان از آن بهره‌برداری کرد، یک فرآیند اعتبارسنجی طول کشید.