به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، ستارهشناسان در حال بررسی راه حلهایی برای کاهش تغییرات آب و هوایی به عنوان یکی از بزرگترین چالشهای بشریت هستند و از برخی ذرات کوچک غبار پرداخت میشوند.
به گفتههای پژوهشگران، مطالعههای جدید برای قرار دادن اسپری از ماه در مقابل زمین، میتواند به مبارزه با تغییرات کمک کند.
باید اشاره کرد که این راه حل پیشنهادی جدید نیست. در سال ۲۰۱۲، ستارهشناسان این ایده بلندپروازانه را مطرح کردند که بزرگترین سیارک نزدیک به زمین یعنی «۱۰۳۶ Ganymed» با عرض ۲۲ مایل (۳۵ کیلومتر) را بین خورشید و زمین هل دهنده تا هم ابری از غباری ایجاد کنند و هم آن را با گرانش کنند. در جای خود نگه دارند.
در پژوهش های بعدی، نتایج و جمع آوری گرد و غبار از سطح ماه و قرار دادن آن در فضای بین زمین و خورشید پیشنهاد شده است. این ابرهای گرد و غبار پیش از آن که توسط بادهای خورشیدی و فشار تشعشعها پراکنده میشوند، به مدت چند روز سیاره ما را میپوشانند. پژوهشگران میگویند که در عرض یک سال، چنین سپر گرد و غباری میتواند نور خورشید منتهی به زمین را تا 1.8 درصد کاهش دهد که در حدود نیاز برای کاهش سرعت افزایش سیاره ما است.
بروملی در بیانیههای متفاوت گفت: پژوهشگران میگویند که این پژوهشها تنها بالقوه تأثیرگذار هستند. چالشهای لجستیکی، قانونی و فناورانه اجرای چنین کاری در این مطالعه مورد بررسی قرار نگرفته است.
چند پرتاب مورد نیاز است؟
همچنین با استفاده از شبیهسازیهای رایانههای، پژوهشگران به بررسی دوام یک ذره غبار پس از رسیدن به نقطه لاگرانژ ۱ که نقطهای پایدار بین زمین و خورشید است و در فاصله ۱.۵ کیلومتری از ما قرار دارد، پرداخت میکنند. برای مثال، پژوهشگران در کار مدلسازی خود، یک ذره آزمایشی را از قطب شمال ماه به مداری نزدیک به لاگرانژ ۱ پرتاب کردند و متوجه شدند که این ذره با سرعت ۱.۷ مایل در (۲.۸ کیلومتر در ثانیه) پرتاب شد. ، در مجموع پنج روز را در مقابل خورشید اسپری کرد و سپس پراکنده شد.
بنجامین بروملی (بنجامین بروملی)، اخترفیزیکدان دانشگاه یوتا و نویسنده اصلی این پژوهش میگوید: از روی زمین، در حدود ۷۰۰ برابر پرتاب بیشتر نسبت به آنچه انجام شده است، نیاز است. اما از روی ماه، یک پرتابگر الکترومغناطیسی در نظر داریم که مشخصات آن هنوز بررسی نشده است.
به گفته پژوهشگران، ایجاد چنین سایهای به ۲۲ میلیارد پوند (۱۰ میلیارد) گرد و غبار در سال نیاز دارد که برابر با ۱۰۰ برابر بیشتر از جرمی است که تا امروز به فضا فرستاده شده است.
پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که پرتاب غبار ماه با سرعتی در حدود سه تا پنج کیلومتر در ثانیه به سمت لاگرانژ1، امیدوارکنندهترین راهبرد و زمین را به مدت یک هفته در سایه قرار میدهد. تخمین زده میشود که برای انجام چنین کاری، انرژی معادل ۲۵۰۰ پرتاب موشک سترن ۵ (Saturn V) مورد نیاز است.
انتهای پیام
استدلالگران میتوانند در این راه حل جدید از گرد و غباری استفاده کنند که در سطح ماه میتوان یافت، بنابراین در مقایسه با روشهای قبلی سادهتر، پژوهشگران و پژوهشگران ارزانتر خواهند بود. آنها اندازه، شکل و ترکیب ذرات مختلف مانند گرد و غبار زغال سنگ، شیشه متخلخل، نمک دریا و غبار ماه را تجزیه و تحلیل کردند. همچنین اثربخشی پرتاب غبار از یک سکو در فضا و از سطح ماه بررسی شد.
به عنوان مثال، یکی از نکات مهم و نامعلوم، تأثیر قرار دادن مکرر شدیدی از غبار در مدارهای لاگرانژ ۱ یا نزدیک به آن است که محل رصدخانه خورشیدی و هلیوسفر ناسا و همچنین رصدخانه آب و هوای اعماق فضایی است.
بروملی میگوید: در اکثر سناریوها، گرد و غبار از بین میرود، اما جزئیات را بررسی کردیم.