چهره مردی روی ماه می‌تواند بالغ بر ۲۰۰ میلیون سال قدیمی باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، در نیمکره‌ی شمالی ماه، دهانه‌های مختلف باعث شکل‌گیری شمایل شده‌اند که به «مردی روی ماه» معروف است.
ارزیابی پس از ارزیابی دهانه‌های برخوردی در سطح ماه، پیشنهاد می‌شود که زمان قمری مجدداً تنظیم شود. این معناست که برخی از مشخص‌های روی ماه، مانند شمایل «مرد روی ماه» می‌تواند ۲۰۰ میلیون سال قدیمی‌تر از آنچه قبلاً بیان شده بود، باشد.
یک تاریخ‌گذاری جدید می‌تواند به بیان داستان طرح سطح ماه کمک کند و پیام‌های مهمی برای درک ما از تاریخ اولیه خشن و آشفته‌ای منظومه شمسی داشته باشد که در آن اجرا شده مانند زمین و ماه در معرض بمباران شدید سنگهای فضایی قرار گرفته است.
ارزیابی‌های جدید شامل بررسی مجدد دو روش برای تعیین تاریخ سطح ماه بود که تعداد دهانه‌های ناشی از برخورد با سنگهای فضایی و ارزیابی سنگهای جمع‌آوری شده از ماه توسط ماموریت‌های آپولو می‌شد. این دو روش تاریخ‌گذاری به‌طور سنتی نتایج متفاوتی را برای سن ارتفاعات و نواحی کوهستانی ماه ارائه کرده‌اند.
پروفسور استفانی ورنر (Stephanie Werner) از مرکز سکونت پذیری سیاره‌ای در دانشگاه اسلو می‌گوید: ما تصمیم گرفتیم که این تفاوت‌ها را با هم تطبیق می‌دهیم و این به معنای ارتباطی ارتباطی میان نمونه‌های ماموریت آپولو با تعداد دهانه‌های موجود در محل‌هایی که نمونه‌ای در منطقه بود. ما همچنین را با داده‌های انجام‌شده ارزیابی مأموریت‌های مختلف ماه، به‌ویژه چاندرایان-۱ هندی، تطبیق دادیم تا مطمئن شوید که کدام یک از نمونه‌ها از سطحی تعلق دارند که دهانه‌ها را در آن میشماریم.
زمین نیز مانند ماه، تعداد زیادی از برخوردهای سنگهای فضایی را در سالهای متلاطم اولیه منظومه شمسی تجربه کرده اما روش مشابه برای شماره دهان در سیاره ما کارایی ندارد. به این دلیل که روندهای زمین‌شناسی مانند جابجایی صفحات تکتونیکی سابقه‌ای را پنهان کرده‌اند.
از سوی دیگر، ماه از نظر زمین شناسی نسبتا غیرفعال است و این معناست که آثاری را که تجربه کرده است به جای فرسایش در سطح آن ثابت می‌مانند.
ورنر می‌گوید: کاری که ما انجام می‌دهیم این است که نشان می‌دهد بخش‌های بزرگی از پوسته ماه حدود ۲۰۰ میلیون سال قدیمی‌تر از آن چیزی است که می‌شود.
تنظیم مجدد ساعت قمری
محققان این یافته‌ها توضیح می‌دهند که سیستم تاریخ‌گذاری جدید تخمین سن ماه را به عنوان یک کل که در حدود 4.53 میلیون سال است، تغییر نمی‌دهد. در عوض، سن تمام نواحی ماه را تغییر می دهد، اما نه به شکل یکنواخت.
نمونه‌هایی از تفاوت‌های سنی زیاد کشف‌شده توسط ورنر و همکارانش را می‌توان در حوضه ۷۱۲ مایلی(۱۱۴۶ کیلومتری) ایمبریوم(Imbrium) مشاهده کرد که یک محل برخورد باستانی است که گمان می‌رود هنگام برخورد یک سیارک به اندازه ایالت نیوجرسی به ماه ایجاد شده است.
تخمین‌های گذشته با این سیارک حدود 3.9 میلیون سال نشان می‌داد، اما نتایج این تیم، حمله و ایجاد حوضه ایمان را 200 میلیون سال پیش برد و به 4.1 میلیارد سال پیش رسید.
آدری بوویر(Audrey Bouvier)، محقق دانشگاه بایروث، در این تحقیقات شرکت نداشت، اما توضیح داد که ماه چگونه سوابق را در منظومه شمسی آغاز کرده است.
بوویر در بیانیه ای گفت: چنین دوره‌ای بمباران سنگینی باید بر منشا و حیات حیات در زمین و سیات بالقوه دیگر مانند مریخ وجود داشته باشد.
بازگرداندن نمونه‌های سنگی از دهانه جیزرو در مریخ، جهش بزرگ بعدی برای جستجوی نشانه‌هایی از باستانی در سیاره دیگری در منظومه شمسی و زمان آن خواهد بود.
انتهای پیام