اینه‌دارC/۲۰۲۲ E3 (ZTF) نام دارد و هر ۵۰ هزار سال یکبار به دور خورشید می‌گردد و حالا در تاریخ اول فوریه ۲۰۲۳ (۱۲ بهمن ۱۴۰۱) از فاصله ۴۲ میلیون کیلومتری (۲۶ میلیون مایلی) از زمین عبور خواهد کرد.
ناسا در ادامه آورده است: این دنباله‌دار در سفری در درون منظومه شمسی در تاریخ ۱۲ ژانویه در حضیض خود(نزدیکترین فاصله به خورشید) قرار خواهد گرفت و در تاریخ ۱ فوریه در نزدیکترین فاصله خود با سیاره ما خواهد بود. روشنایی دنبالهدارها بسیار غیر قابل پیش بینی است، اما در آن زمان دنباله‌دارC/۲۰۲۲ E3 (ZTF) فقط در آسمان صاف شب با چشم قابل مشاهده بود.
به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، دنباله‌داری که آخرین بار در عصر یخبندان در آسمان شب زمین ظاهر شد، به زودی در فوریه ۲۰۲۳ دوباره خودنمایی خواهد کرد.
اپلیکیشن‌ها و وب‌سایت‌های تخصصی مانند Star Chart، Sky Safari و SkyView نیز می‌توانند به ردیابی موقعیت این دنباله‌دار در آسمان به شما کمک کنند.
ستاره شناسان می‌گویند دنبالهدارها ذاتا اجرامی بسیار غیر قابل پیش‌بینی هستند، زیرا روشنایی آنها به پراکندگی نور خورشید از ذرات غبار در گیسو و دم آنها می‌پردازد. این غبار پیوسته از دنباله‌دار دور می‌شود و چگالی آن در هر زمان خاص با سرعت تصعید یخ در هسته‌ی کنترل می‌شود، زیرا توسط پرتوهای خورشید گرم می‌شود. همچنین مقداری گرد و غباری دارد که با آن یخ مخلوط شده است. پیش‌بینی این از بسیار قبل است و می‌تواند حتی بین عبورها و ظهورهای پی در پی یک دنباله‌دار بسیار باشد.
گفتنی است که قدر ظاهری این دنباله‌دار پس از کشف، ۱۷.۳ بود و حدود ۴.۳ AU(۶۴۰ میلیون کیلومتر) از خورشید فاصله داشت.
ناسا می‌گوید: از آن زمان، این دنباله‌دار جدید و دارای دوره‌های طولانی به طور قابل توجهی درخشیده است و اکنون در آسمان‌های پیش از طلوع بر روی فلکی تاج شمالی در حال عبور است. هنوز برای مشاهده بدون تلسکوپ بسیار کم‌نور است، اما این تصویر تلسکوپی خوب از ۱۹ دسامبر (عکس خبر)، گیسوی سبزآبی این دنباله‌دار، دنباله گرد و غباری پهن اما کوتاه آن است و همچنین یونی کم‌نور طول آن را نشان می‌دهد که در یک میدان است. دید ۲.۵ درجه‌ای کشیده شده است.
انتهای پیام
منبع
این اولین دنباله‌داری خواهد بود که از زمان عبور دنباله‌دار NEOWISE در تابستان ۲۰۲۰، آسمان زمین را روشن می‌کند. دنباله‌دار NEOWISE درخشان‌ترین دنباله‌دار قابل مشاهده از نیم‌کره شمالی از زمان عبور دنباله‌دار هیل‌باپ(Hale-Bopp) در سال ۱۹۹۵ به حساب می‌آید.
این دنباله‌دار همچنین می‌تواند در اواسط تا ژانویه با چشم غیر مسلح قابل مشاهده باشد. این دنباله‌دار را می‌توان با استفاده از دوربین‌های دوچشمی و تلسکوپ‌های سطح پایین در زمانی که آسمان صاف است، مشاهده کرد.
یک گیسوی سبزآبی با یک دُم طلایی
گیسو یا کُما(Coma) نام پوشش ابرمانندی در اطراف یک دنباله‌دار است. گیسو زمانی تشکیل و دیده می‌شود که دنباله‌دار از نزدیکی خورشید در مدار بیضی شکل بسیار خود را عبور می‌کند. این هاله دربرگیرنده، با گرم شدن بخش‌هایی از دنباله‌دار تصعید می‌شود. پدید آمدن این حالت در یک دنباله‌دار ظاهر آن را از دیدگاه تلسکوپ‌های مشاهده‌کننده کدر(فازی) می‌کند و آن را از ستاره‌های واقعی متمایز می‌سازد. گیسو به طور کلی از یخ و غبار دنباله‌دار ساخته شده است. آب اغلب بیرون و تا ۹۰ درصد از مواد فرّاری است که دنباله‌دار به فوران می‌کند.
روشن کردن آسمان
ستاره شناسان می‌گویند، دنباله‌داری C/2022 E3 (ZTF) که از 50 هزار سال پیش در عصر یخبندان دیده نشده است، در سال 2023 دوباره در آسمان ما قابل مشاهده خواهد بود.
دنباله‌دار E3 برای اولین بار توسط اخترشناسانی به نام برایس بولین و فرانک ماسی در نقشه‌برداری آسمانی Zwicky Transient Facility (ZTF) در تاریخ ۲ مارس ۲۰۲۲ کشف شد و از آن زمان توسط ستاره‌شناسان ناسا ردیابی و عکاسی می‌شود.
ستاره‌شناسانی که دنباله‌دار E3 را ردیابی کرده‌اند، ادعا می‌کنند که این دنباله‌دار دارای گیسو یا کُمای سبزآبی و یک دنباله یا دُم طلایی است.
اکنون هر کسی که مایل به دیدن دنباله‌دار E3 است، باید یک نقطه تاریک با آسمانی صاف را انتخاب کند و نیم ساعت به خود زمان دهد تا چشم‌هایش با تاریکی سازگار شوند.
شاید بتوان گفت دنباله‌دار هیل‌باپ را بیش از هر دنباله‌دار دیگری در قرن بیستم رصد کردند و در دهه‌ها، یکی از روشن‌ترین دنباله‌دارهای دیده‌شده بود. این دنباله‌دار در تاریخ ۲۳ ژوئن ۱۹۹۵ به‌طور مستقل توسط دو ستاره‌شناس به نام‌های آلن هیل در نیو مکزیکو و توماس باپ در آریزونا کشف شد. این جرم آسمانی به مدت ۱۸ ماه حتی با چشم غیرمسلح نیز قابل رؤیت بود.